23 Ekim 2012 Salı

Bu Yüzden Konuşamıyorum!

Sessizlik İçinde Kaldım Hep...
Söylemek İstediğim Kelimeleri Kalbime Gömdüm...
Belki Bir Gün Hani Olur Ya Belki Bir Gün Kalbime Ağır Gelir Kelimeler İçimden Atmak İsterim, İşte O Zaman Söylerim Diye!
Kimse Yardım Etmedi Bana, Sessizlik İçinden Çıkamadım Bir Türlü...
Hep Sessiz Kaldım, Konuşamadım..
Dilim Varmadı Söylemek İstediklerimi Söylemeye...
Sustum!
Kimi Zaman Ağladım, Kimi Zaman Bekledim, Kimi Zaman da İçimi Döktüm Kağıda Kaleme...
Beni Tek Anlayan Onlardı Çünkü...
Konuşsam Susturur Diye Korkuyorum...

Ağlasam Arkamdan Güler Diye Susuyorum...
Sussam İşte O Zaman Hiçbir Şey Yapmıyor Diye Bende Susuyorum!
Belki Kendime Kötülük Yapıyorum, İnanın Hiçbir Şey Bilmiyorum...
Beynim! Kalbim! Aklım! Hepsi Ondayken Hiçbir Şey Düşünemiyorum...
Ruhumda Sadece O Diyor...

Bazen Alev Olup Yakıp Geçiyor Üzerimden Beni Hiç Bilmediğim Yangınlara Sürüklüyor...
Bazen Yağmur Olup Yağıyor Sel Olup Taşıyor Yüreğimden...
Fırtına Oluyor Bazen Bir O Yana Bir Bu Yana Çarpıyor...
Elimde Değil Durduramıyorum!
Kalbim Ona Doğru Yürüyor...

Sessizim Bu Yüzden İşte, Konuşamıyorum!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.