Hep Sessizliğe Gizlenirsin...!!!

Küçük Yüreğinde Kocaman Umutlar Beslersin...
Hayaller, Rüyalar, Dokunuşlar Biriktirirsin...
Sonra Bir An Gelir Küçücük Yüreğin Vazgeçer Atmaktan, İstemeden Yola Devam Eder...
Her Çaldığın Kapıda Yüzüne Vurulur Acıların...
Sanki Sana İnat Yaparlar Bunu!
Kalbin Buruk Bir Acıyla Sıkışır Küçücük Bedenine...
Küçücük Gülüşünde Bile Mutlu Sanılırsın!
Oysa Ağlıyorsundur Yüreğinin Hıçkırıkları Eşliğinde...
Dilin Söyleyemezde Kimseye Acını Yalnızlıkla Paylaşırsın Çaresizce...
Bir Umutla Beklersin Onu...
"Bana Sarılacak, Hiç Bırakmamacasına Dönecek" Dersin...
Sen de Bilirsin, Dönmeyecek!
Sonra Tekrar Ama Daha Acı Hıçkırıklarla Ağlarsın...
Teselli İstemez, O Acıyı Yaşamak İstersin Bir Başına...
Uyurken "Unutacağım, En Azından Birkaç Saat" Dersin, Ama Sabah Tekrar Uyanacağını Biliyorsundur...
Ve Uyandığında Tekrar Aynı İsteksizlikle Çarpar Kalbin!
Koca Bir Gün, Koca Bir Şehir Dar Gelir Sana...
O Yoktur...!
Yarınların Dününde Kalmıştır...
Sayfalara Sığmayacak Kadar "Keşke" Vardır Düşüncelerinde...
Umutların Bittikçe Başlar, Ama Her Başlangıcında Ruhun Daha da Çok Kanar...
İçinde Birşeyler Eksiktir Hep!
Gülüşlerin, Dokunuşların, Hayallerin Yarımdır...
Onsuzluk Sarar Dört Bir Yanını, Kendi Karanlığına Hapsolursun, Yok Olursun...
Anılara Sığınırsın, Ondan Geriye Kalanlara Dokunursun...
Her Dokunuşta Yanar Ellerin ve Her Anı Daha da Acıtır Zaten Acıyan Yüreğini!
Her Solukta Acı Vardır, Her Bakışta Geçmişteki Kuru Anılardan Arda Kalan Islaklık...
Adını Her Andığında Tekrar Söylersin...
Bir Kez ve Bir Kez Daha Ama Daha Fazlasına Yetmez Nefesin...
Sessizce Acılarını Yüreğine Akıtmaya Devam Edersin!
Yalnızlığa Gömülür, Bağıramadıklarını Yüreğine Hapsedersin!
Çünkü Bağırdığın An'da Aynı Şeyleri Yaşayacağını Yüreğinin Yanacağını Bilirsin...
Bu Yüzden Hep Sessizliğe Gizlenirsin...!!!

Yarım Kalan Her Şey Rahatsız Etmiştir Beni Çocukluğumdan Beri...
Yarım Kalmamalı Hiçbir Şey Derdim Kendi Kendime Her Zaman...
Tabağımda Yemek Bırakmamayı Öğretmişti Annem Bana, Yarıda Bırakılmazdı Tabaktaki Yemek...
Arkandan Ağlar Demedi Hiç, Çünkü Bilirdim ki O Yarıda Kalan Yemek İçin Ağlayan Bir Çok Bebek Vardı ve Annem Onları Kastediyordu Bırakma Derken...
Şimdi Durup Düşünüyorum; Hangimiz Hayatını Yarım Yamalak Yaşamıyor Diye...
Ben Bile Kocaman Bir Kadın Olmuşken Şimdi O Küçük Kız Kadar Cesur Değilim...
Tamamlayamıyorum Birçok Şeyi...
Ne Tabağımdaki Yemek...
Ne Kahkaham...
Ne Gözyaşım...
Ne Sevgim...
Ne Özlemim...
Ne Söylemek İstediklerim Tam Şimdi...
Yarım Kalmışız Hepimiz...
Korkmuşuz Hayattan ve Yarım Yaşamak İçin Uğraşıyoruz Şimdi...
Cesaret Edemiyoruz Ruhumuzu Tamamen Teslim Etmeye...
Hepimiz Yarım Kalmışız ve Diğer Yarımızı Bekliyoruz Dört Gözle...
Oysa ki Aslında Diğer Yarımız Ellerimizden Kayıp Gitmiş O Çocukluk Günlerimizde...
Aslında O Buldum Dediğiniz Diğer Yarınız da Bırakıp Gidecek Sizi Bir Gün Yarım Yamalak Bir Şekilde...
Cümleler de Yarım Ka............/