12 Ekim 2012 Cuma

Sensizlikte Esir Kaldım...

Hayatımda Bir Ben, Bir Sen, Bir de Kalbim Vardı...
Bazen Kalbimi Hiç Korkmadan Ateşlere Attım Belki Kül Olur, Yok Olur, Unutur Diye,
Bazen de Kilitledim Kalbimin Kapılarını Kimseler Görmesin, Kimseler Girmesin, Kendilerine Yer Edinmesinler Diye...
Bazen Paramparça Kırdım Kalbimi Ama Her Bir Parçasındaki Seni Yine Çıkaramadım İçinden, Bazen Sadece Uzaktan Bakmakla Yetindim, Uzak Kalmak İstedim Ama Olmadı! Yine Yapamadım...
Bazen Karanlıklarda Yalnızlığa Mahküm Ettim Yalnızlığı Sever Alışır Bir Gün Belki Diye, Bazen Uzak Diyarlara Gönderdim Belki Sahibini (Seni) Bulur Diye Ama Her Defasında YineYalnızdı...
Giderken Bana Bırakmıştın Kalbimi ve Gördüğün Gibi Hiç Anlaşamadım Onunla...
Uyuşamadık Bir Türlü...
Ama Nedenini Şimdi Anlıyorum...
Kalp Benim, Benim İçimde, Bana Ait...
Ama Öğrendim ki O Yalnız Senin Ellerinde, Senin Yüreğinde Atıyor, Sen Varsın Diye Yaşıyor...
Sen Seversen Hayat Buluyor...!


Bana Söylemediler Sevda Ateşinin Bu Kadar Acımasızca Yakacağını...
Söylemediler Kor Ateşin Ne Yaparsan Yap Hiç Küllenmeyeceğini, Bu Ateşin Gün Be Gün Ruhumu Eriteceğini...
Söylemediler Bedenim Buzlar İçinde Kalmışcasına Donarken Yokluğunda, Ruh'umun Her Daim Sensizlikle Kavrulup, Kokumun Buram Buram ''Sen'' Olacağını...


Keder Yağmurlarına Tutulmuş, Sensizlik Fırtınalarında Kaybolmuş Gitmiş Ruh'um, Savrulmuş Bilinmez Diyarlara, Bulamıyorum...
Kederlerde Kaderim, Kaderim Ağlıyor...
Kaybettiği Mutluluklarına Ağlıyor Delicesine...
Kahkahalarına, Yaşama Sevinçlerine Ağlıyor...
Kaybettiği Kendine Ağlıyor...
Özlemlerini Özlüyor Bu Yürek...
Anlasana, Anlasana Artık; Sen'i Özlüyor...
Sen'de Kalan Ben'i Özlüyor...
Sen'de Kalan Benliğimi Özlüyor...
Renklerimi, Kokularımı, Hayallerimi, Beni Ben Yapan Herşeyi Özlüyor...
Eksiğim, Eksik ve Eksilerdeyim...
Çeyrek Çeyrek Yaşanmıyor, Kırıntı Nefeslerle Doyulmuyor...
Yaşlanıyorum...
Saçıma Başıma Sensizlik Renkleri Düştü Kar Etmiyor Hiçbir Boya...
Kar Etmiyor Hiçbir Krem; Yüzüme Yerleşen Sensizlik Kırışıklıkları Geçmiyor...
Ruh'um Can Çekişiyor...
Ruh'um Ölüyor!
Yoruldum Artık Uçlarda Yaşamaktan...
Nasıl Yoruldum Anlatamam, Nasıl Yoruldum Anlayamazsın...
Ağlamak-Gülmek Arasında Gidip Gelmekten Yorgun Düştüm, Bitap Düştüm...
Senin Ekseninde Dönüp Durmak, Adımsız Adımlarla Koşmak, Dokunamamak Yok Ediyor Beni, Yok Oluyorum...!
Şu Köşede Duran Boynu Bükük Menekşe Gibiyim, Kuruyorum, Gün Be Gün Soluyorum...
Güneşsiz, Işıksız, Susuz, Havasız Kaldım...
Bunlar Olmadan Nasıl Yaşanır?
Nasıl Can Olunur, Nasıl Canlı Olunur?
Olunmuyor İşte, Olunmuyor!
Anlamsızım, Anlatımsızım; Öylesine Bir Yokluğum Sadece...
Varlık Adına Yaratılan Herşeye Hasret Kaldım...
Sensizliğinde Esir Kaldım, Sende Kaldım...!


Ben O'nu Sevmek İstiyorum Allah'ım!
Üşüdüğümde Sıcaklığını Hissedebileceğim O Olsun İstiyorum Yanımda...
Kimi Zaman Başımı Dizlerine Koyup O'nun Kucağında Uykuya Dalmak İstiyorum...
Gözlerinin İçine Bakıp Hayat Bulmak, Mutsuzluğumda Bile O'nun Bir Gülümseyişiyle Mutlu Olmak İstiyorum...
O'nunla Beraber Gülmek, Beraber Ağlamak, O'nun Dertlerine Ortak Olmak İstiyorum...
O'nu Gördüğümde Kalbim Yerinden Çıkacak Gibi Çarpsın İstiyorum...
Huzur İstiyorum Aslında, Onunlayken Yaşayabileceğim Huzuru...
O'nu Sevmek İstiyorum Ben Karşılıksız Bile Olsa Bu...
Yeri Geldiğinde Üzülmek, O'nun İçin Gözyaşı Dökmek İstiyorum...
Kısacası Aşk'ı Her Haliyle O'nda Yaşamak İstiyorum Allah'ım!
Çok Değil Allah'ım İstediğim Şey...
O'nu Sevmek İstiyorum Ben Sadece...
Delice Sevmek...!!!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.