Neden Yorgunum Bu Kadar Hiç Çözemiyorum...
Bağırmaya Kalksam Nefesim Yetmiyor...
Ağlamaya Kalksam Damlalar Bir Bir Yüreğime Dökülüyor ve Yakıyor Yaraya Tuzlu Su Serper Gibi...
Hep ''Hayatı Sorgulamadan Yaşamak Gerek'' Derdim...
Sorgulamasan da Bir Gün Sorgulamak Zorunda Kalabiliyormuşsun!
Adına Sevgi Dediğimiz Şey Nedenleri, Keşkeleri, Acıları Hayatımıza Katıveriyormuş...
Ve Sonra Düğüm Düğüm Bırakıyormuş İnsanı, Çözülmesi En Zor Düğümlerden...
Sen Çözene Kadar Daha Bir Yoruluyorsun...
Ve En Sonunda Gözünde Morluklarla Acıyan Yanını da Alıp Kapatıyorsun Tüm Kapıları Üzerine...
Ve Herşeye, Herkese, Karanlığa Bile Susacağın Tutuyor...!
Bilmem Nasıl Biter Bu Gece...
Çok Halsizim, Çok Yorgunum, Mecalim Yok Hiçbir Şeye... Sen İyi misin Canımdaki Can, Yüreğimde ki Yürek?
Değilsen de İyi Ol N'olur, Çünkü Ben Hiç İyi Değilim...!
Bana Bir Ses Ver...
O Kadar Muhtacım ki Şu An Sesine...
Bir Merhabaya Veya Nasılsın Deyişine!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.