14 Ekim 2012 Pazar

İçimde Çığ Gibi Büyüyen Bir "Sen" Var...!

Sessiz Çığlıklar Atıyorum Duyuyor musun?
Bütün Umudumla Sana Uzandım...
Ellerimi Boşlukta Bırakıp Gittin...
Kokuna Hasret Kaldım...
Sevgine Muhtaç Bıraktın Beni...
Oysa ki Hayallerimde Ayrılık Yoktu...
Şimdilerde Gözlerinin Güneşine İhtiyacım Var...
Öylesine Koyu ki Bu Karanlık Boğuluyorum!
Senin Işığın Öyle Güçlüydü ki, Şimdilerde Zayıf Bir Mum Işığıyla Sana Doğru Geliyorum...
Umut Işığım Git Gide Zayıflıyor...
Bir Rüzgar Esse Hazan Mevsiminden Sönecek...
Oysaki Ben Bu Yola Çıkarken Her Yer Aydınlıktı...
Şimdi Yolun Neresinde Olduğumu Bilmiyorum...
İlerliyorum Önümü Bile Göremeden...
Kim bilir Nereye Çıkar Bu Yol?
Dönmek İstesem de Dönemem, Gerisi de Karanlık...
Ortada Kaldım  Bu Yolda...
Bu Yol Ne Zaman Bitecek?
Gözlerim Işığını Ne Zaman Görecek?
Artık Şuna Emin Oldum ki Yolun Sonunda Sen Yoksun...
Peki Kim Var?
Ne Var Yolun Sonunda?
Ne Kadar Daha Yara Alacağım?
Kim bilir Nerelere Çarpacak Ayaklarım?
Ne Kadar Daha Kan Kaybedeceğim?
Sevgili!
Gel de Son Bulsun Karanlığım...
Aşk'ına Hapsolmuş, Esaretinde Yüreğim...
Hiç mi Özlemedin?
Hiç mi Sevmedin Beni?
Ben Aklına Geldiğim de Ne Haldesin Yar?
"Unut"  Diyorsun, Bu Kadar Kolay mıydı Unutmak?
Bir Kelimede Bitecek Kadar Kolay mıydı Sende "Aşk"?
Dipsiz Bir Kuyu İçindeyim Sanki.
İlerliyorum, Sonumun Ne Olduğunu Bilmeden...
Gücüm Tükeniyor, Ayaklarımda Derman Kalmadı...
Neredeysen Çık Gel Artık...
Bitmedi mi Esaretim?
Beraat ne Zaman Yar?
İçimde En Derin Izdırabın Yakar Beni...
İçim Kanlı Yaş Dolu...
İçimde Umudun Zerresi Yok...
İçimde Başkalarına Kapıları Sıkı Sıkıya Kapalı Bir Kalp Var...
İçimde Seni Sevgiyle Büyüten "Ben" Var...
İçimde Çığ Gibi Büyüyen "Sen" Varsın, Sen...!


Bakma Öyle Yüzüme Deliymişim Gibi! En Ağır Komalardan Çıkmış Biriyim Ben...
Hayatı Sandığın Kadar Acemice Yaşamadım, Tecrübesizliğim Yangınıma Su Atışımdandı...
Baktığım, Gördüğüm Her Yerde Sen Varsan, Bununla Gurur Duyamazsın...
Bakma Yüzüme Öyle Deliymişim Gibi, Seni Alnıma Mavi Bir Leke Diye Kazıdım Ben...
Gecenin Karanlığına Kıyametler Yükleyip, Karabasanlar Gibi Çökme Üzerime, Sırra Kadem Basan Hayalinle, Gelme Hayallerime... 
Dokuz Canlı mıdır Bu Sevda Söylesene?
Neden Ölmüyorsun İçimde?
Neden Katran Döküyorsun Yüreğime?
Neden Gözyaşlarımdan Irmaklar Akıtıyorsun?
Bakma Bana Öyle Deliymişim Gibi!  Aklımı Senin Yokluğuna Harcamaktayım Ben...
Seni Ömrüme Ömür Diye Adadıysam, En Akılsız Aşk'lardan Kendime Kefen Biçmişim Ben...
Delirmişsem!
Bakışların Değmişse Akılsızlığıma! Kırmızı Aşk'ların Mavi Yalnızlıklarındayım...
Bakma Bana Öyle Deliymişim Gibi Yar, Bende En Az Senin Kadar Akıllıyım...!


Hayat Okulunda Kabuk Bağlamış Yaraya İnat Nefes Almayı, Karanlığa İnat, Bir Mum Işığında Yaşamayı Öğrendim...
Öğrenemediğim Tek Bir Şey Vardı;
Unutulduğumu Bile Bile Ölümüne Severken Unutmayı Öğrenemedim...
Sırtımdaki Kamburuna İnat Hayatla Her An Savaşmayı Öğrendim...
Öğrenemediğim Tek Bir Şey Vardı;
Gelmeyeceğini Bile Bile Yetim Yüreğimle Sensiz Yaşamayı Öğrenemedim...
Severken Unutmayı Bir Türlü Öğrenemedim...
Tek Kusurum Buysa; Özür Dilerim...!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.