12 Ocak 2017 Perşembe

Sökülüp Atılabilseydin


Hep Bir Adım Uzaklığında Kalmanın Feryadı, 
Nefesimde Yankılanıyor...
Ve Buz Tutmuş Camlarıma Yansıyor Gözyaşlarım... 
Artık Saçlarıma Değmiş Yüreğinin Soğukluğu... 
Ve Gözlerim, 
Uykusuz Gecelerden Kan Çanağı Misali... 
Aslında Ben Kendim Sanırken Seni, 
Benle Gülüp, 
Benle Ağladığını Sanmıştım...
Senin Kayıp Varlığın; Duvarlarımda Bir Hayal,
Hayallerimi Çalan Bir Rüya İmiş...
Hiç Olmamış Bedeninde Kayıp Ruhum...
Kendi Kendime Yaşamış,
Yazmışım Acısıyla,
Tatlısıyla,
Her Şeyiyle... 
Sökülüp Atılabilseydin, 
Atardım...! 
Silinip Kaybedilebilseydin,
Silerdim Seni...!
İçimden Söküp Atardım Çoktan Bu Aşkı...  
Hiç Birini Yapamadım... 
Yıllar Seni Kazıdıkça İçime, 
Hep Kanadın Durdun...! 
Hadi Konuş,
Bir Şeyler Söyle, 
Mesela Bir Yanışı Tarif Et Bana, 
Yıllarca Nasıl Sönmez,
Yokluktan Varlığına Nasıl Döner?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.