Sende Tanımıştım Aşkın Mavisini...

Hiç Düşünüyor musun Beni?
Düşünüyor musun Kısıtlı da Olsa Beraber Geçirdiğimiz Kaçak Saatleri?
Ellerini Tutup,
Omzuna Yaslanıp,
Aşkına Doyduğum 
Aşkıma Doyduğun O Anları Düşünüyor musun?
Ben Düşünüyorum... 
Aynadaki Yansımama Bakıyorum,
Kendimi Göremiyorum, 
Sadece Seni Görüyorum...
Gözlerimdeki Yaşlar Yanaklarımdan Süzülürken,
Ne Kadar da Seninle Dolduğuma Şahit Oluyorum...

Seni Tanıdığım Zamanlar,
Adını Bilmediğim Duygular Sarmıştı Beni... 
Tadını Yaşıyordum Doyumsuzca Sevginin.. 
Dokunuşlarından Yoksundum,
Dokunmazdın,
Dokunamazdın,
Çünkü Uzaktın... 
Ben Hissederdim Ellerini, 
Ellerime Uzanan Ellerini...
Ben Seni Şiirlere Yazdım, 
Şarkılar da Dinledim, 
Masallarda Okudum...
Seni Şiirleştirdim... 
Adını Koyamadım Ama, 
Nefes Alışlarını Hissedip, 
Uykusuz Gecelerimde Şiir Şiir Çoğalttım...
Gelişini,
Gülüşünü Hep Özledim... 
Seni Sevdim, 
Seni Sevdikçe Çoğaldım, 
Seni Sevdikçe İçim İçime Sığmaz Oldu... 
Bana Ben Olmayı,
Bana Sevmeyi,
Kısacası Yaşamayı Öğrettin... 
Ben Sende Tanımıştım Aşkın Mavisini...
Sende Öğrenmiştim Şiir Yazmasını...
Her Ne Kadar Beceremesem de,
Sende Öğrendim Unutulmayı... 
Oysa Her Sessizlikte Seni Hatırlamaktı Aşk... 
Benim İçin Hayat Sendin, 
Sen İse Aşk...

Şimdi Gözlerim Bakıyor, 
Ama Boşluğa... 
Aynadaki Yansımam Canımı Yakıyor... 
Gözlerimdeki Hüznüm Yüreğime İniyor,
Geziniyor Her Bir Zerremi...