Ben senin gibi unutmayacağım...

Hayallerim  vardı bir zamanlar 
Şirin,
Sevgi dolu, 
Aşk dolu,
İrili ufaklı...
Hiç bitmeyen, 
Sürekli aklımı kurcalayan; 
Canımdan,
Ruhumdan bir parça olan... 
Hiç bitmeyen cümlelerim vardı... 
Bitmek tükenmek bilmeyen harflerim...
Ve sen çıktın geldin aniden...! 
Yüreğime düştü gözlerin… 
Nerdeydin daha önce bilmiyorum; 
Ulaşmayı beklediğim düşlerimdeydin belkide… 
Kendimi ararken seni bulduğum kalbimin bir yerinde... 
Rüzgarına kapıldım,
Gönlüne demirledim,
Kendimi unuttum,
Sana vuruldum... 
Aslında sen benim değildin: 
Benim olmadığın gibi hiç kimseninde değildin, 
Sen sadece kendinindin... 
Farklı şekillerde hissettiriyordun kendini hep: 
Güneş olup çehremi aydınlatıyor,
Rüzgar olup yanağımı okşuyor,
Yağmur olup gözyaşlarımı saklıyordun yanağımda...
Sen hep farklıydın ama, ben hep aynıydım...
Duygularım hep aynıydı satırlarımda; 
Farklı olan tek şey harflerim di,
Ve tek bir şey özel yapıyordu harflerimi: 
Hepsi sadece seni seviyordu...

Anlatabilmeyi çok isterdim sana olan sevgimi, 
Çekilen acılara inat gülümsemek hayata, 
Hasrete inat vuslat olmayı isterdim... 
Kısacası yanında olmak isterdim... 
Haykırırken ismini sevgiyle senin beni görmeni isterdim... 
Tek seni isterdim Allah'ımdan,
Hep seni... 
Seninle yaşayıp,
Seninle yaşlanıp,
Seninle ölmek isterdim... 

Şimdi zor olan ne biliyor musun? 
Seni unutmak... 
Göğsümün sol yanından seni kopartıp almak... 
Yapamadım,
Yapamıyorum, 
Ve yapmayacağım...
Ben senin gibi unutmayacağım...
Seni kalbimin okyanusunda, 
Gönlümün enginliklerinde yaşatacağım... 
Çünkü ben unutmayı yakıştıramam kendime, 
Unutmakta yakışmaz zaten seviyorum diyene... 
Sen beni çoktan unutmuş olsan bile, 
Unutmuyorum,
Unutmayacağım,
Yeminim var,
Hem kendime,
Hemde Rabbime...