Ben Aşkının Prangalı Mahkumuyum...

Ne Yazdığım Bu Satırlar Anlatabilir Beni, 
Ne de Ben Anlayabilirim Kendimi... 
Öyle Bir Duygu ki Bu, 
Öyle Bir Ateş ki,
Kaleme Nasıl Alınır,
Nasıl Anlatılır? 
Yorgun İşte Anlatmaya Gözlerimdeki Tebessümler, 
Dudaklarımda Cümleler,
Şiirlerimdeki Dizeler...
Anlatmaya Çalıştıkça,
Cümlelerim Yokuş Yukarı Tırmanıyor, 
Kelimelerim Anlatamamaktan,
Anlaşılamamaktan Yorgun Düşüyor...
Bitmiyor Sensizliğin Ayazı, 
İçimde Kor Yangınlar,
Dinmiyor Gözlerimde Yağmurlar...
Ve Ben Hala Yaşıyorum...!
Sabahları Sensizliğim Kaldırıyor Uykumdan Beni,
Ciğerlerime Dolan Sigaramın Dumanı da Anlamıyor Beni...
Gözlerim Yağmur Yaşlarına Takılıyor...
Mevsimlerim Hiç Değişmiyor, 
Her Gün Aynı Hüzün,
Her Akşam Aynı Hazan Yaprakları Dökülüyor İçime...
Okyanus Oluyor Kimi Zaman Biriktirdiğim Hüzünler,
Haykıracak Gücüm Kalmıyor...
Gözlerimdeki Gün Batımlarında, 
Hayallerimi Savuruyorum... 
Duygularım Uçurumun Eşiğinde,
Mutluluğun Mavisi Gitmiş,
Yerini Mutsuzluğun Karanlığı Almış...
İçimde Yıkık Dökük Bir Gönül, 
Çaresi Olmayan Keşkelerim, 
Yok Diyorum, 
Unuttum Diyorum, 
Herkesi Kandırıyorum,
Bir Kendimi Kandıramıyorum... 
Kalbimin Her Sızlayışında,
Yastığıma Damlayan Gözyaşım Oluyorsun...
Düşüm,
Ruhum,
Sarhoşluğum... 
Dillendirdiğim Dualarım Oluyorsun,
Çığlığım, 
Perişanlığım... 
Varlığımla Yokluğum Arası En Gizli Sırım Oluyorsun...
Kulaklarımdaki Ses,
Aldığım Her Nefes...
Göğsümde Çırpınan Kalp Oluyorsun... 
Titreyen Ellerim,
Verdiğim Sözlerim,
İçin İçin Ağladığım,
Yağmurlarında Islandığım...  

Sonum Olsan da,
Yüreğimi Kanatsan da,
Zindanlarının Karanlığına Atsan da,
Sürgünde Olsam Belirsizliğe, 
Seni Düşünerek Uykusuzda Geçse de Gecelerim,
Ölümüm de Olsan Sonunda, 
Ben Aşkının Prangalı Mahkumuyum...
Ve Ben Bir Başıma Seni Arıyorum, 
Ya da Sensizliği,
Belki de Vuslatı...
Ve Ben İlk Defa Ağlıyorum Böylesine Sana,
Ya da Sensizliğe, 
Belki de Vuslata...