Sen anla

Hiçbir zaman sığamadım ben bu şehre...! 
Ne gözlerim sığdı, 
Ne bedenim, 
Ne de hayallerim...! 
Gözlerim hep uzaklara daldı, 
Bedenimi sorma,
Hep ruhumdan uzakta bir kaçak gibi yaşadı...
İlk mutluluğum uzaklardan gelen sanaydı, 
İlk gözyaşım uzaklara giden sana,
İlk hayallerim uzaklarki sana aitti...
Hep bir beklediği olur ya insanın… 
Hayallerinde belirir ya… 
Yüreğinde bir umuttur ya "hani belki" diyerek… 
O sendin işte… 
Beklediğim… 
Umudum… 
Ki ben her gece yağmur olup yağdım yanaklarımdan… 
Sözler biriktirdim… 
Tümceleri yükledim cümlelere… 
Dilim konuşsun isterken, 
Gözlerim susmadı hiç… 
Her gece düştüm cehenneme… 
Sana "seni seviyorum" demek, 
Bir şairin ilk cümlesi kadar anlamlıydı,
Seni sevmek, 
Tarif edilemeyecek kadar güzeldi
Cümleler kurulamıyor dilimde... 
Dünyada ne kadar kelime varsa aşka dair, 
Yetmiyor bu aşkı anlatmaya...
Ya da konuşamıyorum ben… 
Sen, 
Anla…

Şadiye Berber