Sen Bilmezdin...

Gözlerim Gözlerine Değdiği Zaman,
Ayaklarım Yerden Kesilmiş,
Kendimi Unutup Sende Yok Olmuştum...
Senin Sıcaklığını Duyduğum O Günden Beri, 
Ben Hep Seninleydim...
Sen Bilmezdin,
Hep Özlemin Doldururdu Gözlerimi,
Hayalin Unuttururdu Bana Gerçekleri, 
Unuttururdu Uykuyu, 
Geceyi, 
Kendimi...
Sen Bilmezdin,
Senin İçin Yazardım Şiirlerimi...
Mısralarımda Seni Anlatmaya Çalışırdım,
Ama Bulamazdım Seni Anlatacak Heceleri...
Sen Bilmezdin, 
Ben Her Gece Seni Düşlerdim...
Her Uykuya Daldığım da Senden Nefret Eder, 
Her Sabah Uyandığım da Tekrar Aşık Olurdum... 
Sessizce Seni Severdim,
Sadece Seni Severdim....
Sen Bilmezdin,
Yorgun Hayaller Bırakırdım Gökyüzüne,
Hiç Bir Şiirde, 
Hiç Bir Şarkıda Bulamazdım Seni...
Ve Bir Daha Severdim Seni...
Sen Bilmezdin, 
Gecelerim Sana Yol Alır,
Hasretinin Demli Uykusuzluğuyla Son Bulurdu... 
Sen Bilmezdin,
Sensiz Gecelerde Soğuk Sancılar Sızardı Ömrüme... 
Sancıya Sancıya Özlerdim Seni...
Seni Üşürdüm,  
Sana Üşürdüm Zihnimin Issız Sokaklarında...
Sen Bilmezdin, 
Ben Aşkında Üşürdüm,
Titrerdim,
Senden Habersiz Sana Gelirdim Geceden, 
Karanlıklardan... 
Kirpiğimin Gölgesinde Uyuturdum Seni...

Nasılsın Deme...! 
Mateme Bürünen İçim Kördüğüm...
Öyle Yorgun, 
Öyle Sensiz İşte...