Görebiliyorum yüreğindeki yaraları...

Bir tuhaf gelişin, 
İçime acı gibi çöküşün... 
Artık ne düşüneceğimi bilmiyorum,
Karmakarışık ruhumdaki sözler...
Boş yere gülme;
Görebiliyorum yüreğindeki yaraları,
Hissediyorum içindeki fırtınaları...
Nasıl diye sorma,
Anlatamam,
Anlatmak için henüz erken...
Çünkü sen uzaktan sevmeye başlamamışsın ki,
Nasıl anlatırım sana?
Nasıl derim ki sevdaların en güzeli,
En ateşlisi düşlerde olandır diye...
Biliyorum bir gün seninde başın önüne düşecek...
Duygular karmakarışık, 
Anılar paramparça, 
Umutlar darmadağın olacak... 
Gözlerin nemlenecek...
Çaresizliğine, 
Kimsesizliğine,
Ağlayacaksın... 
Kimseler duymayacak sesini, 
Susacaksın... 
Zaman duracak... 
Kim bilir belki de 
Her şeyin bittiğini sanacaksın... 
Neyse...!
Sen gülümsemeye devam et...! 
Bir gün anlarsan elbet demek istediğimi...
Yüreğin yanar elbet bir gün benim gibi alev alev...
Döner elbet bir gün içindeki rüzgar fırtınaya... 
Şimdilik sadece gül...!
Henüz vaktin varken,
Zamanın gelmemişken,
Gülümsemeler henüz canını acıtmazken, 
Gülümse,
Gülümse…!