Belki bir gün sen de özlersin...

Sensizliğim geçiyor dilsiz saatlerin üstünden... 
Dibe vuruyor suretim... 
Yıkılıyor gülüşlerim... 
Sen hiç anlamadın ama, 
Ben yalnızlıkları yüreğinde kent'e dönüştüren bir kadındım...
Çünkü ben tek başına bir aşktım, 
Sensizliğimde sarıp sarmaladığım hasretindi... 
Bir ömre sığdıramadığım özlemlerimdi...
Kalan sendin geriye umutsuz gelecekten... 
Gittin gideli ıpıssız dünyam... 
Yalnızım..
Çaresizim.. 
Her gün bir öncekinden daha bir yangın.. 

Kim bilir, 
Belki bir gün sen de özlersin...
İçtiğin sigaranın dumanında tüter kokum... 
Parmakların titrer... 
Kim bilir, 
Belki bir gün sen de özlersin...
Tek başına yürüyünce senle yürüdüğümüz sokaklarda,
Adımlarımı özlersin... 
Hatta o çok sevdiğin gözlerimi... 
Gülüşümü, 
Sesimi, 
Nefesimi özlersin. 
Yada aşkımı özlersin. 
Kim bilir,
Belki bir gün, 
Belli mi olur, 
Belki bir gün 
Bana geri dönersin...!