Sen Aynı Sen Olmuyorsun...
Tuhaf,
Tanımadığın Birine Dönüşüyorsun...
Suratına Daha Önce Hiç Görmediğin Bir İfade Gelip Yerleşiyor...
Kendini Yaşlanmış Hissediyorsun...
Tüm Vücudunu Dolaşan Ağrılarla Uyanıyorsun Sabahları...
Özellikle de Sırtında Dayanılması Güç Ağrılarla Gün Boyu Savaşıyorsun...
Çünkü Hayatı Taşıyamıyorsun...
Dizlerimi Karnıma Çekmiş Oturuyorum Kederli Sığınağımda...
Yıkılmış,
Virane Bir Kent Gibi Hissediyorum Kendimi...
Ruhum Zamanın Zalimliği Altında Ezilip Gidiyor...
Öylesine Vazgeçmiş,
Öylesine Hüzün...
Biraz Böyle Kalmak İstiyorum Belki...
Her Şeyden El Ayak Çekmiş,
Sözcüklere Darılmayan,
İnsanlara Aldırmayan,
Öylesine Kendi Haline Bırakılmış...
Biraz Böyle Kalmak İstiyorum Belki...
Durmak,
Sessiz Kalmak,
Korktuğum,
Kırıldığım,
İncindiğim Ne Varsa Muhasebesini Yapmak...
Sevdiğim Her Şeyi,
Değerli Olan Her Şeyi Hayatımın İçinde Saklamak,
Beni Hırpalayan,
Ruhunu Örseleyen Her Şeyi Buruşturup Çöpe Atmak...
Uzaklarda,
Çok Uzaklarda...
Cam Kırıkları İle Dolu Yalnızlığım,
Hiçbir Kalabalık Almıyor İçine Beni...
Uzaklarda,
Çok Uzaklarda...
Kederlerini Bana Emanet Etti...
Bu Kentin Yangınına Bıraktı Beni...
Kalbimin Çarptığını Duyabildiğim Her Saniye Onu Düşünürken,
Olmadığı Zamanlarda Hayaliyle Avunmaya Çalışıp,
Bunu Bazen Başarıp Bazen Başaramazken,
Bir Yandan Tamamen Onun Sevgisiyle Dolu İken,
Bir Yandan Boşluğunu,
Yani Yokluğunu Duymak Yüreğimin Derinliklerinde,
Öyle Acı Verici ki...
Gece Yarısına Yaklaşırken Saat,
Yokluğunu İliklerinizde Hissettiğiniz Birisi Var mı?
Mutluluğuyla Mutlu Olduğunuz,
Üzüntüsüyle Kahrolduğunuz Biri Var mı Hayatınızda?
Yüzünü Saatlerce İzlemek İstediğiniz,
Gözlerinin İçine Baktığınızda Zaman Kavramının Sıfırlandığı,
Durup Durup Varlığına Şükrettiğiniz Biri Var mı?
Ellerinize Sinmiş Kokusunun Günler Geceler Boyu Sizinle Kalabildiği,
Olur Olmaz Zamanlarda Bu Kokuyla Boğuşmak Zorunda Kaldığınız Biri?
Gözlerindeki Küçücük Bir Gülümseme İle Ayaklarınızın Yerden Kesildiği,
Her Yanınızın Çiçekler Açtığı Birisi Var mı?
Yanınızda İken,
Her Anınızı Büyük Bir Mutluluğu Yaşayarak Geçirdiğinizi Fark Ettiren,
Yüzüne Baktığınızda Yüzünüze Derin Bir Gülümseme Olup Yayılan Biri?
Böyle Bir Yoklukla Geçirdiğiniz Saatler Birbirine Eklenip Uzarken,
Acının İçinizde Sürekli Daha Derinlere Ulaştığını Duyar mısınız?
Hep Aradığınız,
Her An Yanı Başınızda Olmasını Düşündüğünüz,
Yanınızda Olduğunda Yaşadıklarınız Tarifsiz Mutluluklar İken,
Zehirli Bir Sarmaşık Gibi Bütün Bedeninizi Saran Bu Yokluk Çok Zor...
Kelimelerin Yetmediği Zamanlar Vardır.,
Kelimelerin Teselli Olmadığı Zamanlar...
Böyle Bir Zamanın İçindeyim...
O'na Binlerce Şey Söylemek İstiyorum...
Ama Bu Gece,
Sadece Bu Gece Ben Konuşmasam,
Ama O Duysa Yine de Beni...
Bu Gece,
Sadece Bu Gece Ben Hiçbir Şey Söylemesem,
O'nu Çok Sevdiğimi Bile,
Ama O Bunu Haykırdığımı Duysa...
Bu Gece,
Sadece Bu Gece Kokusunu Çok Özlediğimi Söylemesem,
Kokusunu Her An Her Yerimde Hissettiğimden Hiç Söz Etmesem,
Ama O Sürekli Bunu Söylediğimi Bilse...
Bu Gece,
Sadece Bu Gece Sesini Özledim Demesem,
Dinlendiren,
Hayat Veren Buğulu Sesini,
Ama O Özlemimi Hissetse...
Bu Gece,
Sadece Bu Gece Tek Kelime Etmeden Şarkılar Söylesem Ona,
Ama O Dinlese Sessizliğimin Şarkılarını,
Duysa Her Söylediğimi,
Hatta Söylemediğimi...
Bu Gece,
Sadece Bu Gece Yazdığım Şiirleri Okusam Ona Hiç Sesim Çıkmadan,
Ama O Dinlese Beni,
Duysa,
Anlasa...
Bu Gece Diyorum ,
Sadece Bu Gece Ben Konuşmasam,
Ama O İçimden Geçen Her Şeyi Duysa...
Çünkü Ben Onu Dinliyorum,
Sırf Sesindeki O Tatlı Tınıyı Duymayı İstediğim İçin...
Her Sözcüğe Ayrı Bir Sevgi Duyarak Dinliyorum...
Ve O Hala Kendi Kendine Konuştuğunu Sanıyor...
O Hala Yalnızlığın İçinde Kaybolduğunu Sanıyor...
Bilmiyor Ben O Anda Elini Tutuyorum...
Mümkün Olsaydı Eğer;
Kendime İçinde Ondan Başka Hiç Kimsenin Olmadığı
Her Mevsimin Bahar Olduğu Bir Dünya Yapardım...
Renkleri Olurdu,
Güneşi Olurdu...
O Dünyanın Gecelerinde Milyonlarca Yıldız Olurdu Gökyüzünde...
Bakmaya Doyulmayan Mehtabı Olurdu...
Keşke Mümkün Olsaydı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.