Seni Yaşamak da, Tanımak da Çok Güzeldi...

Bazen Düşünüyorum da; Bu Kadar Zor Olmamalı Aslında;
Bir İnsanı Anlamak, 
Bir Şeyleri Paylaşmak, 
Bazı Şeyleri Anlatmak Bu Kadar Zor Olmamalı...
Yormamalı Aslında...
Anlatılanı, 
Söylenmek İsteneni Görmezden Gelmemeli...
Bu Derece Katı Olmamalı...
Empati Yapmayı Bilmeli İnsan.
"Ya Bana da Böyle Olsaydı" Diye Düşünebilmeli...
Korkmamalı, İçinden, 
Aklından, 
Kalbinden Geçen Her Neyse Söyleyebilmeli...
Gözden Uzak Olan Gönülden de Irak Olur Derler...
Öyle mi Sahiden? 
Görmediğinde Kalp Soğur mu ki?
Ya Soğumuyorsa Peki? ,
Ne Kadar Zaman Alır Soğuyup Geçip Bitmesi? 
Çok mu Çabalamak Gerekir Unutmak İçin? 

Günaydın Oldun Sabahlarıma,
Gülen Yüzüme Sebep Çoğu Zaman...
Tenime Can Verdin,
Dokunuşlarıma Anlam...
Varlığın Umut Oldu Akşamlarıma,
Yokluğun İse Özlem Kasıp Kavuran...
Yüreğimi Isıtan Bakışların,
Gözlerimde Bitmez Bir Anı Oldu...
Güneş Doğdu Gözlerime Baktığında Dünyama....
Gün Be Gün Sen Doldun Kalbime Ağır Ağır...
Irmaklar Aktı Yüreğimden...
Teşekkürler,
Önce Sana,
Sonra Hayata...
Haykırsam da Her Gün,
"Unuttum Artık, Adını Bile Hatırlamıyorum" Diye,
Yalan...!
Adın Hatırlanamayacak Kadar Yakınımda, 
Unutulmayacak Kadar İçimde...
Ama Yoruldum Biliyor musun?
Hem de Çok Yoruldum...
Üzülmekten Yoruldum...
Seni Üzmekten de...
Beklemekten Yoruldum,
Neyi Beklediğimi Bilmeden...
Özlemekten de Yoruldum,
En Çok da Düşünmekten...!
Ne Göğe Yükselecek Kadar Özgür, 
Ne de Yeniden Başlayacak Kadar Güçlüyüm...
Seni En Güzel Düşlerimde Yaşıyorum...
Belki Kısa Bir Düşle,
Belki de Sonu Gelmeyen Uzun Bir Hayalle...
Seni En Derin Duygularımla Bekletiyorum İçimde...
Her Şeye Rağmen Seviliyorsun Bende...
Senin Yerini Doldurmaya Kimsenin Gücü Yetmeyecek Herhalde...
Kabullenmek ve Üzülmemek Lazım Diyorum... 
Seni Yaşamak da, 
Tanımak da Çok Güzeldi...