Zaman Acıyla Donatılıyor...!

Ve Kaderine Yazılandan Kurtulamazsın Acısıyla Tatlısıyla...

Sonsuzluktan Ayak Sesleri Geldi, 
Ve İz Bıraktı Her Hücreye... 
Güneşin Olmadığı,
Yağmurun Toprağa Doymadığı Anda Habersizce Geldi Acı... 
Düşler Damla Damla Gözlerden Akarken, 
Bir Bıçak Gibi Kesildi Kalplerimiz... 
Öyle Bir Keder ki, 
Gözlerimizden Kanlar Akıtıyor Gün Geçtikçe...
Ruhlar Alevlenip Küle Dönüyor...
Esen Rüzgar Ölümün Kokusunu Getiriyor Düşlere,
Yılgın, 
Yıkık Duvarlar Arasında Paramparça Olmuş Hayallere...
Donuk Bir Mevsim Gibi Buz Kesip Kalbi Bıçak Gibi Kesiyor...
Zaman Acıyla Donatılıyor...

Zordur Giden Ardından Çaresizce, Eli Kolu Bağlı Kalmak...
Boynu Bükük,
Gözlerin Donuk Bakar...
Ne Baktığın Yeri Görürsün,
Ne Gözüne Görünenler Baktığın Yerdedir... 
Gözlerin Bulutlanır...
Kalbinde Kanayan Gözlerinden de Süzülmesin Diye, 
Sıkarsın Dişlerini...
Yanarsın,
Kanarsın,
Kimseler Bilmez,
Kimseler Duymaz,
Duysa da Anlayamaz,
Hadi Anladı Diyelim,
Senin Gibi Ağlayamaz...

Oysa Onların da Sevdaları Vardı,
Umutları, 
Hayalleri, 
Düşleri Vardı...
Onlar da Bir Bayram Sabahı Düşlemiştiler... 
Sadece Güzel Olanı İstemiştiler... 
Hep Beraber Oturacakları Kahvaltı Sofrasında Tebessümle Yoğrulup, 
Yorgunlukları Yanaklarından Dökülsün İstemiştiler... 
Nafile...!
Onların Bayram Sabahlarına, Ağlamaktan Yorgun Düşen Gözler,
Yorgun Omuzlar, 
Darmadağınık Düşünceler Eklendi...! 

Rabbim...!
Ellerimizi Du'a'ya,
Du'a'larımızı Semaya Yönelttik Gözyaşlarımızla...
Sen Her Şeyin Üstesinden Gelen, 
En İyisini Bilensin... 
Ya Rab...! 
Biz Sustuk,
Sen Söyle Susuşlarımızı...
Mecalimiz Kalmadı Sözlerimizi Birbirine İliklemeye,
Gönlümüzü Avutmaya... 
Bu Yükü Gönlümüz Taşıyamaz Oldu...
Yüreğimiz Can Çekişiyor Ya Rabi...
Rahman ve Rahim olan Rabbim...!
Artık Elem Olmasın Yüreklerde,
Bilmeceler Senin Hikmetinle Çözülsün...
Biz Sustuk Rabbim...!
Sana Arz Ediyoruz Halimizi...
Sen Vermekte Cömert Olan,
Gücü Her Şeye Yetensin...