30 Haziran 2012 Cumartesi

Çektiğin Tüm Acılara Gülümseyebilmelisin...

Bazen Kaybolursun Ya Yaşam Yolunda da...
Ne Edeceğini, Nasıl Hareket Edeceğini Bilemezsin...
Atacağın Her Adım Seni Yeni Yanlışlara Götürecek Diye Düşünür Yüreğini ve Hayatını Umutsuzluklarla Doldururusun... 
Ama Bir Anda Sana Ulaşan Birşeylerin Olduğunu Hissedersin Yüreğinin Derinliklerinde...
Bu Belki İçten Gelen Tek Bir Gülüştür...
Belkide Tek Bir Gülümseme... 
Belki Yüreğine Dokunmaya Çabalayan...
Aradaki Mesafelere Rağmen Sana Ulaşmaya Çalışan Bir Sevgili Elidir...
Seni Senin Kadar Düşünen Bir Yürektir Mesela...

Hayatındaki Acıları Kurutmalısın...
Çektiğin Tüm Acılara Gülümseyebilmelisin...
Yüreğindeki Sayfalarda Umut Olmalı...
Tevekkül Olmalı...
Sahip Olduklarını Düşünüp Hayat Bulmalısın Huzur Dolmalısın... 
Bütün Güzelliklere Kalbinde Yer Açmalısın...
Düşenlerin Dost...
Gülenlerin Huzuru...
Ağlayan Herkesin Umudu Olmalısın... 
Yüreğindeki Sayfalarda Umut Olmalı...
Tevekkül Olmalı...
Hüzünlerden, Kederlerden Uzak Olmalısın...
Zorlukları ve Korkularını Yenmeli...
Rabb'inin Sana Layık Gördüklerinde Hayat Bulmalısın... 
Rabb'im Hamdolsun Sana, Bana Layık Gördüğün...
Ve Yaşamıma Verdiğin İmtihanım Bu...
İşte Cenneti Kazanmanın Yolu Bu...
Yaşamak Bu Demelisin... 
Hayat Çok Acımasız Bunu Çok İyi Biliyorum Ama, Gerek Yok Umutsuzluğa... 
Gerek Yok Ağlamaya, Sızlanmaya...
Tüm Umutları Tüketmeye...
Yaşam Devam Ediyor, Mücadele Gerek, Dört Elle Tutunmak Gerek Yaşama... 
Hayat Denen Muaammada İş Sadece Çarkları Döndürür...
Eş Hayatı Sevdirir...
Çocuk İse Sadece Neslini Sürdürür... 
Önce Kendini Düşünmelisinki Etrafınıda Düşünebilesin...
Önce Sağlığını Korumalısınki Aileni Koruyabilesin...
Huzura Erebilesin... 
Hayat Denen Muaammada Sabır Kilit Taşıdır...
Ölçü Aklın Yoldaşıdır...
Nezaket İnceldikçe...
Tevazu Öğrendikçe...
Tevekkül Sıkıntılara Dayandıkça Güzeldir... 
Sağlığını Kaybedip Ölümle Yüz Yüze Gelmeden Önce Değeri Olabilmeli Hayatın...
Ama Küçük Ama Büyük, Her Hayal Kırıklığından Her Acıdan Birşeyler Öğrenebilmeli...
Bu Fırsatları Kaçırmamalı İnsan... 
Dikeni Yüzünden Gül'den Hesap Sormamalı...
Derin Bir Soluk Alıp O Gülün Kokusunu Çekebilmeli İçine... 
Çalışmadan Başarmayı...
Sevmeden Sevilmemeyi...
Mutlu Etmeden Mutlu Olmayı Beklememeli...
Bu Değer Ahiret Hayatını Kazanmak İçin Çabadan Geçer Elbetteki... 
İlla Büyük Acılarmı Çekmeli Küçük Mutlulukları Farketmek İçin... 
Başkalarının Yerine Koyabilmeli İnsan Kendini...
Ağlayan Bir Çift Göze Omuz...
İnleyene Çare Olabilmeli... 
Hiç Düşmemişsen ve Düşmezsen El Veremezsin ki Düşen Kimseye Kalkması İçin...
Çaresiz Kalmamışsan Çaresi Olamazsınki Çaresizlerin...
Ağlamayı Öğrenmemişsen Ağlayan Bir Çift Göze Derman Olamazsın ki... 
Ne Her Zaman Herkesi Düşünüp Kendini Unutmalısın...
Ne de Kendini Düşünmekten Herkesi Unutmalısın... 
Yaşam Dedikleri Bir Sınavsa Eğer Asla Vazgeçmemeli Ögrenmekten...
Öğrendikçe Öğretmekten...
Ama, Herkesi Sevemeyeceğini de...
Her Şeyi Bilemeyeceğini de Fark Edebilmeli İnsan...
Tıpkı, Her Şeye Sahip Olamayacağı Gibi...!!!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.