6 Haziran 2012 Çarşamba

Aşk'ın Enkazı Ağır Bedenlerimizde...!

Hevessiz Rüzgarlar Kol Geziyor İçimde...
Yanlızlığa Küsmüş Ruhum
S/onsuzluğa Mahkum Kalbim...
Bitsin...!
Git Artık Demek Ne Kadar Kolaymış Hiç Düşünmeden Sonrasını...
Canının Nasıl Yanacağını Bilmeden Kuru Bir Git! Demek Ne Kadar Kolaymış...
Her Gece Başını Yastığa Koyduğunda Dökülen Yaşlara  İnat...
Gözünü Kapadığında Aklına Gelen Bir Hayal'e İnat Git Artık! ve Bitsin Demek Ne Kadar da Kolaymış!
Her Şeyi Kaybetmek, Bir Anda Bitirmek Kolaymış ta Ya Unutmak?!
Şimdi Bu Kaybetmişliğin İçinde Kaybedecek Hiçbir Şeyi Kalmayan Ben Neden Unutamam ki Gözyaşlarıma İnat Hayatımdan Çıkardığımı ve Neden Kurtulamam Belkilerden?
Neden Her Gece Gözlerimi Kapadığımda Aynı Yüzü Görürüm ve Neden Ağlarım Susmayacasına?
Peki Neden Hala Severim O Beni Altüst Edeni?
Hani Unutulurdu?
Bitirmek Kolayda Unutmak Zormuş...
Geçte Olsa, Acıda Olsa Öğrendim... 

Artık Ürkebilir Korkabilirsin Yüreğim...
Kaybediyorsun Neyin Varsa...
En İçten Sevilenlerin Bile Alıp Başını Yol Almakta... 
Çokmu Üzüldün?
Kırıldınmı Yoksa ? 
Üzülme Yüreciğim...
Sen Gidenleri Hak Etmedin ki Hiç Bir Zaman...
Onlar Senden Gitmeyi Hak Etmiş Baksana! 
Hiç Üzülme Sen...
Bırakmayı Seçen...
Gitmeyi Düşünen Senin İçten Sevdiklerin Değilmiydi?
Gönlümün Gülü Dediklerin Değilmiydi ? 
Hani Nerdeler? 
Hepsi Birer Birer Ayrılığın ve Vefasızlığın Yollarına Düştüler! 
Üzülme Sen Yinede...
Sakın Kapatma O Güzel Yürek Kapılarını...
Hep Açık Kalsın... 
Üzülmeyi Sil Kendinden...
Hüzünlenme Sakın... 
Haketmedin Asla Sen Bunları...
Onlar Senden Gitmeyi Hakettiler...
Bırak Yüreğim Bırak Gitsinler... 

Olmayan Sevdanı Varmış Gibi Yaşıyorum Delice!
Sen Varmışsın Gibi Bakıyorum... 
Sen Varmışsın Gibi Konuşuyorum... 
Sen Varmışsın Gibi Tutuyorum Ellerinden...
Gülümsüyorsun... 
Gerçeksin...
O An Kimse İnandıramaz Beni Hayal Olduğuna...
Gerçeksin Çünkü... 
Gerçek...
Değilsin ki!
Gözlerimi Açsam Kaybolacaksın...
Ellerimde Tuttuğum Kendi Ellerimden Başkası Değil...
Konuştuklarım Boş Duvarlarda Yankılanıyor Sadece...
Gerçek Değilsin ki!
Seni Kendimden Kendimi Senden Kaçırıyorum...
Her "Seni" Deyişimde Düğümleniyorum...
En Ürkek Halini Giyiniyor Söyleyeceklerim Susuyorum... 
Tuttuğum O Kocaman Sevdayı Uzatamıyorum Yüreğine...
Yumuyorum Yüreğimi Susuyorum...
Gidiyorum Senden Çok Uzağa...
Çok Uzağa...
Çok...
Ve Ben Yine Kifayetsiz Kalıyorum Korkularıma Olmayışının Tam Ortasında...!
Yüreğimin Teline Her Vurduğunda Tutamıyorum Hıçkırıklarımı... 
Sen Kesiliyorum Baştan Aşağı...
Sen Sonbaharın Vurdumduymazlığıyla Esiyorsun, Ben Dökülüyorum Yaprak Yaprak... 
Sonra Sürüklüyorsun Beni Gittiğin Her Yere... 
Hüzün Rengi Düşüyor Üzerime Karanlıklardan... 
Şikayetçi Değilim Ama Üşüyorum Biraz...!

Gittiğinden Beri Gözyaşlarım Akıyor Yokluğuna...
Acınla Taş Kesilen Bu Yürek İlk Defa Haklı Olduğunu Dile Getiriyor...
Çok Geç Olduğunu Bile Bile!
Ben Sendeki Beni Çok Severek Öldürdüm...
Yokluğuna Mahkum Ettim Kendimi...
Bazen Sevgi İle de Sınav Olurmuşuz Bilemedim...
Benim En Büyük Gönül Sınavımdın!
Bilemedim...
Ve Bedel Olarak Uzaktan İzlemek Kaldı Gözlerime...
Hayaline Esir Yaşamak Kaldı Geri Kalan Ömrüme...
Susup Söyleyemediğim Bir Cümle Var Dilimde,
O da; Seni Çok Seviyorum...
Geç Olsada...
Duymayacağını Bilsemde...
Yine...
Hep...
Kalbim Seninle...
İçime Düştüğün O Günden Beri Kaçmak İçin Tüneller Kazıyorsun...!
Herşeyim Olduğundan Beri Bütün Çıkışlar Kapalı Bilmiyorsun...!!!

Bazen Zordur Yarin Hasreti, Kaldıramaz Kalbin Ve İsyanın Ölüm İster Dudaklarında...
İşte O Zaman Hain Kaldırımlara Vurursun Ne Var Ne Yoksa Aklında...
Ve Nefret Edersin Hayattan, Nefes Almaktan, Hatta Soğursun Yaşamaktan...
Gönül Yarası Bu; Kaçımız Düşmedik ki Aşk'ın Batağına...
Kime Sorsam, Kime Söylensem Mırıldanır Hemen Ah Be Hayat Diye...
Herkes Saklar Gibi Yarasını, Herkes Utanır Gibi Yarı Yolda Kalmışlığından...
Ama Kulaklara Gelen Bir Hüznün Şarkısı Yeter Gözyaşı İçin Bize...
O An Daha Fazla Saklanamaz Kalbin Ağrısı, Yüreğin Sancısı İçimizde!
İşte Aşk'ın Enkazı Bu Kadar Ağır Bedenlerimizde...!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.