Bilir misin Verdiği Sancıyı?
Anlar mısın Açtığı Yarayı?
Beklenen Gelmez Nedir Bilir misin?
Gözlerden Yaş Akarken Silememek Nedir Bilir misin?
Pek Ya Sen Benim Canımın Nasıl Yanıdığını Bilirmisin?
Yine Bir Bitip Tükenme Var Yüreğimde...
Kayalara Çarpan Dalgalar Misali İçimde Fırtınalar Kopuyor...
Yüreğim Sanki Yağmasını Bilmeyen Bir Yağmur Damlası...
Göz Pınarlarımda Biriken, Dışarı Çıkmak İçin Bahaneler Arayan Göz Yaşlarımı Sımsıkı Tutmak ve Ağlamak İçin Çaba Veriyorum...
Neden!
Neden! Doya Doya Ağlayamıyorum...!
Sevdiklerine Sımsıkı Sarılamıyorum...!
Umutlarıma Tutunamıyorum...!
Yüreğim Daraldığında Var Gücümle Avaz Avaz Haykıramıyorum!
Nedennnn...!!!
Sadece Ağlamak ve Dert Çekmek İçin miydi Hayat?
Kimeydi Acaba Yok Olup Giden Bu Hayat Kalıntılarından Süzülen Gözyaşları?
Peki Değmişmiydi ki Bunca Gözyaşı Dökmeye?
Kendimi Sevdiklerim İçin Feda Etmeye?
Değmişmiydi Sessiz Bir Mezar Hazırlayıp Kendimi İçine Diri Diri Gömmeye?
Ne Kasırgalar Esti Bu Yıkık Dökük Hayatımda...
Ne Güzler Geldi Geçti, Soldu Yapraklarım...
Sonbahar Oldum Yaprak Yaprak Düştüm Yerlere...
Ne Fırtınalara Esti Ama, Hala Bitmedi Dallarımdaki Yapraklar...
Sanma ki Her Bahar Yeşerdi Dallarım...
Hep Hazan Sarısıydı Yapraklarım...
Filizlenmediler Bir Daha...
Ahhh Yüreğim...!
Şimdi Nasılda Suskun Kalıyorsun Öyle...
Neyin Var Dediklerinde, Anlamsız Bir ''Hiç'' Hecesi Çıkıyor Ağzından...
Kocaman Bir ''Hiç'' Hecesi Dökülüyor Yüreğinden...
Sende Biliyorsun Değil mi?
Anlatsan Yaşadıklarını Nasılsa Anlamayacaklar...
Sesin Çıktığınca Bağırıp Anlatsan Acılarını Nasılsa Duymayacaklar...
Sana O Acı Dolu Yıllardan Geriye Tek Bir Arkadaş Tek Bir Sırdaş Kaldı...
Sıcak Sımsıcak Bir Arkadaş...
Seni Gece Gündüz, Saniye Saniye, Dakika Dakika Yalnız Bırakmayan Vefalı Bir Arkadaş...
O Arkadaşın da Yanağından Süzülen ve Yüreğine Damlayan Gözyaşların...
Oysa ki Sen Cılız Bir Işıgın Altında Aydınlığı Yakalamak İçin Mücadele Verip Hayatının Her Zerresinden Fedakarlık Yapmıştın...
Aklına Takılan Soruların Yanıtlarını Bulamasan Bile Sevmiştin...
Herşeyi, Herkesi Çıkarsızca Sevmiştin...
Sevdin Ama Hep Yoruldun, Yıprandın...
Bunu Şimdi Anladın mı Yüreğim?
Yoruldun İşte Yüreğim Yoruldun!
Acıyı Tatlı Niyetine Yedin!
Ama Bak İşte Yoruldun...!
Artık Duygusallığın Yaralandı!
Güvenini Kaybettin!
Tüm Umutlarını, Tükettin Tüm Hayallerini!
Tükendin Yüreğim Tükendiinnn...!!!
Yorgunum Tüm Yaşadıklarımdan ve Yaşananlardan...
Ben Bu Yüreğimin Sesini Susturursam Acılarım Konuşamaz Sanmıştım...
Ama Acının ve Gözyaşının Sesini Duyurmak İçin Dile İhtiyacı Yokmuş Geç de Olsa Anladım...
Derler ki !!!
Kalbin Hasar Almışsa Bir Kere, Zamanla Su Alıp Batarsın...
Bende Şimdi Kalbimi Kıyıya Çektim...
Su Aldıkça Gözlerimden Yüreğime Akan Gözyaşlarımla Sessiz Sessiz Batışını İzliyorum...
Şimdi Dilime Bir Sus Çöreklenmiş...
Ne Çığlık Atacak Nede Ağlayacak Gücüm Var...
Tek Yapabildiğim Şey Susmak...
Bütün Acılarıma Çığlık Çığlığa Haykırırken Susmak...
Seçilmiş Bir Dilsizlik Yaşıyor Bedenim ve Ben Damla Damla Sessizliğe Dökülüyorum...
Susmak En Güzel Çığlıktır Anlayana...
Susmak Nasıl Bir Yangındır ki Yaktığını Yaktıktan Sonra Geriye Bıraktığı Külünü Bir Bilinmeze Saklıyor, Hiç Göstermiyor?
Hüznüm Sel Olup Akıyorsa Gözlerimden Sen Sakın Üzülme Ağlıyorum Diye...
Ben Artık Bir Gülün Yaprağındaki Son Yaprak ve Son Damlayım...
Düştüm Düşüyorum...
Yüreğimde Yeşertiğim Bir Gül Vardı, Bundan Sonra O Dalında Solmaya Mahküm...
Yaşamıma Ektiğim Umut Tohumlarım Vardı Onlarda Toprakta Kurumaya Mahküm...
Artık Gönlümde Umut Yerine Hüsran Gülleri Yeşeriyor...
Bu Nasıl Bir Hayat ki Ağaç Olsam Hüzün Dökülüyor Yapraklarımdan?
Yağmura Koşsam Hüzün Boşalıyor Üzerime...
Bıraksam Kendimi Kaçsam Oradan Bu Kez de Hüzün Koşuyor Ardımdan...!
Umudun Bittiği Yerde Verirsin Son Nefesini...
Bitti Dediğin Yerde Umudun Aydınlatır Tekrar Etrafını...
Ama Yetmez Sen Direnmedikçe, Düzeltmeye Seni...
Aynada Yüzüne Baktığında Değil, Gözlerinin İçine Baktığında Görürsün İçini...
Yazmaya Çalışırken Ellerin Titrediğinde Anlarsın Tükenmekte Olduğunu...
Ve Gülümsediğinde Acıların Akar Gözbebeklerinden Damla Damla...
Her Yeni Başlangıçta Biraz Daha Sona Yaklaştığını Bilmek Tatsızlaştırır Damağını ve Susarsın...
Ne Son Dediğinde Son Bulur Her Şey, Ne de Yeni Bir Başlangıç Dilediğinde Yeniden Başlayabilirsin...
Kendine Söylediğin Yalanların Ağırlığını Hissedersin Omuzlarında...
Yüreğin Korkudan Titrer, Sen Cesurca Kafa Tutarken Hayata...
Anlatamazsın Kör Cümlelerini...
Sallanır Vücudun Karanlığında...
Kapanmaz Gözlerin Yorgunluğuna...
Sen Biraz Daha Sona Yaklaştığını Bildikçe Nefes Almak Her Defasında Biraz Daha Zorlaşır Ruhunda...
Nefes Almadan Yaşamaya Çalışırsın...
Vücudundan Önce Beynin Yok Olmaya Başlar ve Savrulur Ruhun Boşluğunda...
Sevdiklerine Bakarsın Daha Önce Hiç Bakmadığın Gibi...
En Sevdiklerin Sanki Seni Hiç Sevmemiş Gibi Durur Karşında...
Paylaşmak Zordur Yaralarını...
Anlatmak Zordur Acılarını Ama Saklamakta Hiçbir Zaman Kolay Olmadı...
Keşkelerin Gerçek Anlamını Keşfedersin Çaresizce ve Hiç Kurtulamadığın İzler Kazınmıştır Her Bir Yerine...
Artık Hiçbir Şey Olamayacağını Gördüğünde Hatırlarsın Aslında Ne Olmak İstediğini....
Bir Tek Vermek İsteyipte Vermediğin Güzellikler Kalır Avuçlarında...
Verecek Gücü de Bulamazsın Kayıp Benliğinde...
Zehir Dolaşır Damarlarının Kalbine Uzanan Kıvrımlı Dar Yollarında...
Sallanır Durursun Ölüm ve Yaşam Arasında...
Hayatın Neresinde Düşersin Bilinmez...
Kayıp Gider Elinden Canım Dediğin, Yetişemezsin...
Ben Hiç Ama Hiç Yetişemedim Kaybettiklerime...!
Kes Çığlıklarını Yüreğim, Karanlıklar Sesini Duymaz...!
Geceyi Söndür Artık Kalbim, Şimdi Uykusuzluk Vakti...!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.