Aşık Olmaktan Utanmadım Bu Gece...

Hani Bazen Ağlamak İstersin de Ağlayamazsın...
Bazen Gülmek İstersin de Bir Türlü Başaramazsın...
Düğümlenir Kalır Boğazında Birşey...
Bazen Yanlız Onunla Olmak İstersin...
Koşmak İstesin Ona Ulaşamayacağını Bile Bile...
Uzanamazsın, Uzanırsın da Dokunamazsın...
Bir Anda Biter Herşey, Hayallerin Yok Olur...
Yürekten Gelir Hani Duygular, Satırlara Dökmek İstersin...
Zaman Gelir Canın Önemi Kalmaz
En Büyük Düşmanın Sana Yüreğin Olur...
Fırtınalar Koparır Engelleyemezsin, Gözyaşın Birikip İçine Akar...
Hani Farkında Olmadan Bazen Düşünceye Dalarsın...
Dertlerin Denizinde Boğulacaksın Sanırsın...
Kıvrandıkça Daha Çok Batar, Bir Türlü Kurtulamazsın...
Çareyi Hayallerde, Umutlarda Ararsın...

Kendimle Savaşım ve Duygularımla Verdiğim O Sayılı Mücadele Sanırım Bu Gece Sona Erdi...
Ve Ben İlk Defa Demir Kapıların Ardında Gizli Güneşimin Senin Yüreğine Doğmasına İzin Verdim...
İçimde Taşıdığım ve Ağır Diye Nitelendirdiğim Bu Sonsuz Sevginin Aslında Beni Yenileyen Tek Duygu Olduğunu Farkettim...
Çünkü, Gözlerimde Senin Derinliğin, Ellerimde Senin Sıcaklığın ve Ruhumdaki Varlığınla Beni Sen, Sadece Sen Yaşatıyordun...
Ve Artık Ağır Gelmiyordu Bu Aşk Bana...
Özümdeydi ve Bir Parçamdı Tıpkı Senin Gibi...

Aşık Olmaktan Utanmadım Bu Gece...
Eskiden Hafif Derdim Bu Yüce Duyguya, Sadece Hafif, Belki de Gereksiz Bulurdum, Bilmiyorum...
Kalpte Derin, Koparması Zor ve Sürekli İçerilere İşleyen Korkunç Bir Yara Olduğunu Düşünürdüm Aşk'ın...
Belki de Doğru...
Yaraydı...
Ama Gelişimini İzlediğin ve Kendi Ellerinle İyileştirdiğin Bir Yaraydı Bu...
Şimdi, Kalbimdeki Yaranın Acısı, O Yürek Yanması Daha da Büyüyor...
Bu Çektiğim Acı, Sana Olan Sevgimi Yüceltiyor, Sonsuzlaştırıyor Adeta...
Bilmezdim Duyguların En Yücesini Bu Derde Düşmeden Önce ve Hissetmezdim Hiçbir İnsanı Böyle Yüreğimde Seni Sevmeden Önce...
Bu Gece Odamın Duvarları Haykırdı Bana, "Aptal! Bunun Adı Aşk" Diye...
Ve Susturamadım Kalbimin Çığlıklarını...
Derken Gözyaşlarım ve Hıçkırıklarım Bozdu Gecenin Bütün O Güzelim Sessizliğini ve Uyandırdı Beni Tatlı Rüyamdan...
Sen Rüya İdin, Ben Rüya İdim ve Yaşam Koskocaman Bir Rüya İdi Yalnızca....
Beni Sana Bağlayansa Gördüğüm Rüyanın En Büyülü An'ıydı Sadece...

Bu Güne Kadar Hiçbir Zaman Pişman Olmadım, Hep Çok Şanslı Hissettim Kendimi Seni Tanıdığım İçin...
Çünkü Sen Herkesten Farklısın...
Ben Senin İyi Niyetine ve Dürüstlüğüne Bağlandım...
Bu Özelliklerini Sakın Kaybetme...
Çünkü Bunlar Seni Diğerilerinden Ayırıyor...

Biliyorum, Sen Beni Hiç Tanıyamayacaksın...
Belki, Hiçbir Zaman Cesaretimi Toplayıp Konuşamayacağım Seninle;
Ama Senin O Büyülü Sevginle Yaşayacağım...

Sen Bende Hep Var Olansın...
Sen Herseyden Vazgeçtiğim An'da Tek Geriye Kalansın...
Kimbilir, Belki de Bir Gün, Bir Yerde Görüşmek Ümidiyle...
Sonsuz Sevgiyle Kal...