1 Kasım 2012 Perşembe

Yine de Sen Bilirsin...!

Bir Şarkıdır Ayrılık, Önceleri Anlamazsın...
Damla Damla Dökülür Dudaklarından, Susturamazsın...!
Ruhun Bedenine Sığmaz Dayanamaz, Ağlarsın...!
Bir Şiirdir Ayrılık, Kor Gibi Düşer Yüreğine, Yanarsın...!
Alev Alır Tüter Gözlerinde, Çare Bulamaz, Kanarsın...!
Bir Öyküdür Ayrılık, Gelip Geçer Sanırsın...
Ağlama Duvarları Sarar Dört Bir Yanını, Hüsranlara Yenilir, Diz Çöküp Ağlarsın...!
Bir Titremedir Sarar Bedenini, Durduramaz, Derdini Kimseye Anlatamazsın...!
Bir Şarkıdır Ayrılık, Bir Yağmur Gibi Damlar Dudaklarından...
Kor Gibi Düşer Yüreğine, Yanarsın...!
Lav Gibi Süzülür Yanaklarından Dayanamaz, Ağlarsın...!
Gecenin Issızlığı, Karanlığı Gibi Boş ve Soğuktur Ayrılık, Sarılırsın Ararsın, Tutamazsın...!
Aşk'ın Son Sözüdür Ayrılık!
Bir Ok Gibi Saplanır Göğsüne, Kalbin Sıkışır, Ayakta Duramazsın...!
Bir Perde Çöker Gözlerinin Önüne, Yari Göremez, Yıkılır Kalırsın...!
Söküp Atmak İstersin Bedeninden Kalbini, Mahkum Edersin Ruh'unu Kedere, Istıraba...
Yaşadığın Her An Dönüşür Çekilmez Bir Azaba...
Gözlerin Onu Arar, Bulamazsın...!
Acı Bir Hasret Sarar, Gittiğine İnanmazsın...!
Adı Ayrılıklık!
Yiğit Olsan da Büker Bileği, Cesur Olsan da Sızlatır Yüreği...!!!


İnceden Kar Yağıyor Yüreğime, Kalbimin Saçaklarından Sarkıyor Buzlar...
Esiyor Delicesine Rüzgar, Hazan Olmuş , Dökmüş Yaprağını Ömrüm...
Ölesiye Bağırdım Seni Haykırdım Sessizliğine Sen Yine Duymadın...
Öylesine Yok Oldum ki Yokluğunda Her Yerim Sensin Ama Sen Benim Değilsin...
O Kadar Bekledim ki Rüzgarın Esmesini, Esince Seni Getirmesini Ama O Rüzgar Hiç Esmedi...
O Kadar Çok Şarkı Dinledim ki, Gelince "İşte Bu Bizim Şarkımız" Diyebilmek İçin Ama Sen Hala Gelmedin!


Gündüzün Karanlığı Sarmaladı mı Hiç Benliğini?
Hiç Sevgi Acı Verdi mi Sana Böylesine?
Oysa Sevginin Adı Acı mı Olmalıydı?
Sevgi Acılarla mı Beslenmeliydi? 
Sevgiye Yazık Değil mi?
Sevgim Acılara Karşı Güçleniyor Sankiİ Arttıkça Artıyor...
Kendi Sevgimin İçinde Kayboluyorum...
Kaçtıkça Her Defasında Daha Feci Tutulduğum Bir Sevgi Bu...
Kendi Kasırgalarımda Ayakta Kalma Mücadelesi Veriyorum Sanki...
Kendi Kasırgalarım Beni Aşıyor...
Her Kasırgadan Sonra Yine Sevgime, Yine Sana Tutunuyorum...
Gitmek mi Kolay Yoksa Geride Kalmak mı?
Bilemiyorum....
Gidemiyorum....
Ama Geride Kalan da Olamıyorum...
Gönderemiyorum...
Mantığım Duygularımla Savaşta Sanki
Sürüncemesinde Yitip Gitmekten Korkuyorum...


Düşünme Beni Ben Bıraktığın Gibiyim...
Tek Fark Var Aydınlık Bakmıyor Gözlerim...
Tek Fark Var Güneş Değil Hep Karabulutlar Çalıyor Üzerime...
Tek Fark Aşk Dolu Şiirlerim Yerine Ayrılık Kokan Esir Düşmüş Sevdamı Yazıyor Bu Ellerim...!
Elbet Bir Gün Gelecek Sende Beni Anlayacaksın Ama Vakit Çoktan Geçmiş Olacak...
Sen Yine de Sözlerime Aldırma, Gözlerin Zamansız Islanmasın...
Seni Nasıl Sevdiğimi Bilirsin Ama Gitmek İstiyorsan Eğer Yine de Sen Bilirsin...!


Gitmek mi Zor Yoksa Kalmak mı?
Güle Güle Diyebilmek mi Yoksa Hoşçakal Demek mi Kolay Olan?
Olmadığın Halde Kumlara İlan-ı Aşk Yazılacaksa; Bırakmak mı Kolay Bırakılmak mı?
Kolay Olan Arkana Dönüp El Sallayabilmek mi Yoksa Yüreğimin Yarısını Götürdüğünü Bildiğin Halde Zoraki Gülümseyebilmek mi? 
Ardından El Sallayabilmek mi Kolay Yoksa Yüreğimi Götürdüğünü Bildiğin Halde Gidebilmek mi!?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.