Ne Tuhaf!

 Hüzün Mavisi Bir Hiçlik Buldukça Varlığında, 
Kahırlar Büyütüyorum Sol Yanımda... 
Ayrılığa Düşen Düşlerimden, 
Sensizliğe Alışamamış Özlemlerimden; 
Sahipsiz Benliğimle, 
Sensizliğe Doğru Yürürken, 
Mutsuzluğum Silinmiyor Gözlerimden... 

Eğer Sensiz Geçen Yıllardan, 
Aylardan, 
Haftalardan, 
Günlerden, 
Saatlerden Hatta Dakikalardan İntikamımı Alabilseydim; 
Duygularımı Mısralara Taşır, 
İçimde Kalmış Hislerimi Sevgi Sözcüklerimle Birleştirir, 
Mutluluğun Resmi Çizerdim Gözlerine... 
Hayallerde Yaşadığım Mutluluğu Gerçeğe Dönüştürürdüm... 

Ne Tuhaf; 
Yüreğimde Sana Ait Çarpıntılar Var Hala... 
Hudut Çizilmemiş Yalnızlığımda, 
Özledim Yine Seni Galiba...