İçimden Sen Ak Aşk Niyetine!

 Sende Bilirsin; 
Ne Gül Dikensiz, 
Ne de Ateş Dumansız Olur... 
Açtığın Yaralar İçten İçe Kanadığında... 
Kendimden Saklanacak Bir Yer Bulamadığımda... 
Gözlerimi Hasret Bulutları Sardığında... 
Umutlarım Birer Birer Toprağa Düştüğünde... 
Üşüyen Bedenime Hayallerimi Örttüğümde... 
Göl Misali Durgun, 
Fırtına Misali Hırçınken, 
Hiçsizlikler Yüzüme Gülümsediğimde... 
Sonsuzluğun İçinde Sessiz Çığlıklar Atarak Dolansam da, 
Karanlıkta Kaldım Diye Üzülme! 
Bir Kenara İterek Karalama Yaşanmışlıkları! 
Kanayan Yaralarıma Merhem Olmak İçin, 
Müsait Olduğun Bir Zamanda, 
Gecenin Tam Ortasında; 
Aşkın Tutkusu, 
Sevdanın Kokusu İle, 
Buğulu Nefesinle, 
Gökkuşağı Renginde, 
Uğra Fakirleşen Kalbime, 
Hayalini Düşür Düşlerime... 
Can Kırığı Sözlerle, 
Beni Acıtan, 
Kanatan Cümlelerle, 
Her Gün Biraz Daha Üşümeyi Öğretme Tenime...
Yorgunluğu, 
Bırakmayı, 
Dipsiz Kuyularda Yıkılıp Kalmayı Öğretme Nefes Alış-Verişlerime!
Ki,
İçi Boşalmasın Kelimelerimin... 
Belli Belirsiz Bir Yalnızlığa Dönüşmesin Cümlelerim...
Sevdan Doludizgin Dört Dönsün İçimde...
Yönümü Her Sana Döndüğümde, 
İçimden Sen Ak Aşk Niyetine!