Gözlerimden Özür Diliyorum!

 O Ümidimin Işığı, 
Sevgimin Alevi, 
Sevinçlerini Paylaşıp, 
Hüzünlerine Yandığım, 
Fırtınalarımda Limanına Sığınıp, 
Omzuna Yaslandığım... 
Gönlüme Mutluluk Akıtan Pınarım, 
Küçük Dünyamın Büyük Mutluluğu! 
Farklıydı, 
Farklı Renklere Sahipti... 
Ben Onu Çok Sevdim, 
Başka Bir Şey Düşünmeden İstedim... 
Başka Özlemlere Yer Vermeden Özledim... 
Sadece Onun Gözlerinin İçin Isıttı Kalbimi... 
Aşk Onunla Anlam Kazandı, 
Değerlendi... 
Onsuz Olan Her Şeyde Mutluluk Eksikti... 
İçimdeki Aşkı Büyüdükçe, 
Tepeden Tırnağa, 
Baştan Aşağı Yaktı... 
Duygularıma Dil, 
Satırlarıma Renk Oldu... 
İliklerime Kadar Hissettirdikçe Kendini, 
Hücrelerime Kök Saldı, 
Dallanıp Budaklandı... 
İçimdeki Tüm Renkleri, 
Ruhunun Fırçasıyla Boyadı... 
Yılların Hasretliğini Yutkunurken Gözlerim,
İçinde Onun Olmadığın Bir Anım Geçmedi, 
Sevdası Yüreğimde Hiç Bitmedi...

Peki Ya O?

"Seni Seviyorum" Dediğimde, 

Kurduğu Cümlelerde Hep Üşüttü Beni  !

İçin İçin Ağlattı Yüreğim Kuytusuna Çekilen Ömrümü! 

Sahi!

Dudaklarına Hapsettiği,  

Bakışlarına Sakladığı Gerçek Neydi?

Neydim Ben Onun İçin? 

Kara Kış, 

Ayaz,

Nefret,

Hüzün?

Hangisiydim Bilmiyorum Ama, 

Gözlerine Çektiği Perde Hep Üşüttü Ruhumu, 

Geceye Çevirdi Ömrümü! 
Kal Dediği Yerde Kaldım, 
Sus Dediği Gün Sustum...

Aşkların En Güzelini,  
Sevdanın En Derinini Borçluyum Ona... 
Yaşadıkça Dünyada Bir Tek Ona Ait Olacak Sevişlerim... 
Aşkımla Yaşayacağım, 
Her Saniyesini Ona Harcayacağım İçin, 
Şimdiden Yüreğimden,
Ağlamaktan Yorgun Düşmüş Nemli Gözlerimden Özür Diliyorum!