Gerçeksin!

 Ait Olmadığım Bir Hayatın İzlerini Ömrümde Taşımak, 
Varla Yok Arasında Sıkışıp Kalmak, 
Dünyada Tek Başıma Kalmışım Gibi Issızlaşmak Zor! 

Öyle Çok Şey Vardı ki Anlatacak,  

Ama Duygularıma Kalabalık, 

Kendime Yalnızım... 

Hüznüm Öyle Yorulmuş ki, 

Ağlayamıyorum Bile! 

Mani Olamıyorum Hiçbir Şeye... 
Cümlelerimin Rotası Senken, 
Eksilebileceğim Kadar Eksiliyor, 
Kan Revan İçinde Kalıyor Heveslerim... 
Sende Böyle Kaybolmuş, 
Böylesine Yitip Gitmişken, 
Kelimelerime Zincir Vurma... 
Aşkın Tarifini İsteyerek Sevgimi Ezme, 
Mutluluğumu Çiğneme, 
İki Adım Ötendeki Ayak İzlerimin Üstünden Geçme! 
Zaten Seni Sevmekten, 
Özlemekten, 
Beklemekten Yüreğim Bana Yetmiyor, 
Gönlüme Zincir Vurarak, 
Alma Ruhumu Bedenimden... 

Sevgin Öyle Büyük ki İçimde, 
Tam Anlamıyla Gerçeksin... 
Tenime Dokunan Güneş... 
Kalbimde Yaşayan Şiir, 
Hüznümü Paylaşan Şarkı Sensin... 
Adın Silinmeyecek Ruhumdan, 
Tüm Sıcaklığıyla Yaşadıkça Ömrümde, 
Dinmeyecek Senden Kalan Bu Sancı!

Her Şeye Rağmen Sevginle Gurur Duyuyorum...

Çünkü Ben! 

Koşulsuz, 

Ölümüne......................................