Öylesine Değil, Ölesiye!

 Bazen Beynim İç Sesime "Sus!" Emri Verir... 
Bende Bu Emre Uyar, 
İç Sesimi Nadasa Bırakırım... 
Bugünlerde Yine Beynim İç Sesime "Sus!" Diyor...  
Yürek Yangınımı Dindiremediğim İçin Olacak ki,  

Duygularım Bir Hayli Yoruldu... 
Son Bir Paylaşımla, 
İç Sesimi Bir Süreliğine Nadasa Bırakacağım...

Gönlümün Sesi! 
Çok Garip Bir His Zihnimi Esir Alman, 
Mevsimlerce Süren Hasretimi, 
Tutkuların Koynunda Yaşamam... 

Alevi Sönmeyen Yangınım! 
Çok Tuhaf Bir Çaba, 
Ruhumu Hayalinle Beslerken, 
Özleme Dönen Tutkularımla, 
Ellerimi İki Yana Açıp, 
Başımı Göğe Kaldırıp Teselli Aramam... 

Öyle Zordu ki Kendimi Sana Anlatmaya Çalıştıkça, 

Yüreğimi Avuçlarına Bırakmak... 
Ruhumun Çığlıklarını Sıradan Kelimelerle Anlatmak... 

Öyle Zordu ki İçimi Titreten Sesini Duyamamak,
Sana An Kadar Yakın Olmak İsterken, 
El Kadar Uzak Olmak... 

Öyle Zordu ki Sana Susmak... 
Resmini Özlemle Öperken,
Sevip de Sevilmemenin Ağrısı İle,
Her Gece "Sen" Diye Ağlamak... 

Ruhumu, 
Tenimi Teslim Alan Adam... 
Beklemek, 
Umut Etmek,  
Ve Sen!
Öylesine Değil, 
Ölesiye Zordunuz! 

Ömrümün Rengi,
Takvimlere Küskün, 
Yıllara Dargın Olsam da, 
Gökkuşağının Mavisini Ömrüme Düşleyip, 

Lacivertini Yaşasam da, 
Kendimi Yargılayıp, 
İnsafsızca Kınasam da, 
Yok Olduğunu Söylediğin Duygularına İnat, 
Hep Yüreğine Doğru, 
"Seni Seviyorum!" Diye Haykıracak İçimdeki Ses... 

Umutlarımın Soldurulmadığı, 
Duygularımın Yıkılmadığı, 
Seven Gönlümün Kınanmadığı Gün,
Dönerim Belki...