Öyle Özlemişim ki!

 Hiç Kimsenin, 
Ama Hiç Kimsenin Adı Bana Böyle Güzel Gelmemişti... 

Hiç Kimse! 
Ama Hiç Kimse Sınırsızca Sevmeyi Bana Böyle Hissettirmemişti... 

Hiç Kimse! 
Ama Hiç Kimse Avuçlarının Sıcaklığını Böylesine Aratmamıştı... 

Hiç Kimse! 
Ama Hiç Kimse Ruhuma Kokulu Özlemler Bırakamamıştı... 

Hiç Kimseye! 
Ama Hiç Kimseye Böyle İçten, 
Yürekten,
Sevgimi Dile Getirmemiştim... 

Hiç Kimseye! 
Ama Hiç Kimseye Bu Kadar Uzakken, 
Bu Kadar Yakın Olmamıştım... 

Hiç Kimsenin! 
Ama Hiç Kimsenin Benim Kadar, 
Sesini Duymayan, 
Ses Vermeyen, 
Hiç Kimsesi Olmamıştı! 

Ve Hiçbir Zaman! 
Ama Hiçbir Zaman Parmaklarının Arasında İntihar Etmeyi Arzulayan Saçlarım Olmamıştı! 

Ne Ayrılık Yıldırır Beni, 
Ne Hasret Dolu Yıllar, 
Ne de Sensiz, 
Ümitsiz, 
Yarınsız Yarınlar… 
Zaman Sensin, 
Mekan Sen, 
Hayat Sen, 
İçime İçime Esen Fırtına, 
Kasırga Sen... 
Öyle Özlemişim ki Sesini, 
Ellerini, 
Gözlerini, 
Kıta Kıta Kalbime,
Kelime Kelime Gönlüme, 
Hece Hece Ruhuma Yazıyorum Seni... 

Aşk Yangınım! 
Eksilmeyen Özlemim! 
Durdurmaya Çalıştığın Ayak Seslerinle,
Özgürce, 
Yüreğinden Geldiği, 
Aklının Seçtiği, 
Kalbinin Hissettiği Gibi, 
Sınırsızca..
Pervasızca Sev Diye, 
Sana Araladım Kalbimin Kapılarını... 
Yağmurun Sesine Karışsın Arzular, 
Gözyaşlarımıza Yüklenirken Cümleler, 
Aralansın Duygular... 
Buluşsun Dudaklar...
Birleşsin Nefesler... 

Sahi!
Kaç Gün,
Kaç Gece,  
Kaç Saat Ötemdesin?
Sensizliğe İlaç Niyetine,
İçmek İstiyorum Gözlerinin Kahvesini!  

Sus!
Bende Saklı Kalsın Bu Gece!
Her Aşk İnsanı Kendi Renginde Yakıyor Nasılsa!