Minnettarım!

İçinde Kopan Fırtınaları Görüyor, 
Kalbinin Nasıl Çarptığını Biliyorum... 
Bir Kuş Çırpınıyor Avuçlarda, 
Hasret Dolu Nefesini Hissediyorum... 
Çığlığı İçimde Yankılanıyor, 
Dayanamıyorum! 

Kaç Kere Dedim Sana; 
Ne Kadar Yazarsan Yaz, 
Yazmakla Anlatamazsın Sevgini! 
Kıraç Topraklara, 
Zorla Sevgi Ekemezsin! 

Hissediyorsun Değil mi Gönlünde Yerin Olmadığını? 
Bilirim, 
Sende İstemezsin Başkasının Yerinde Olmayı... 
Sen İyi Bilirsin Yerini, 
Mekanını, 
Nerede Olman Gerektiğini... 

Biliyorum, 
Suratına Suratına Çarptı Sevgisizliğini! 
Ruhunu Üşüttü, 
Derinden Titretti İçini! 
Ne Kadar Acıtsa da Canını Bu Sevgi, 
O Sana; 
Hüznü, 
Hasreti,
Özlemi,
Sevgiyi, 
Sevdayı,
Aşkı, 
Sevilmeden Sevmeyi Öğretti! 

Biliyorum, 
İçinde Dayanılmaz Bir Acı, 
Keder, 
Hüzün Var... 
Biliyorum, 
Çok Zor Alışmak... 
Hayallerden İrkilerek Uyanmak... 
Yokluğunu Anlamak... 

Sen Yine de Vefasızlardan Olma,
Yürek Kalemini Kırma, 
Adını Söyleyen Dilini Lal, 
Gözlerini Arayan Gözlerini Kör, 
Sesini Duyan Kulakları Sağır Etme! 
Zincire Vurma Rüyalarını... 

Bu Yarayı Sadece Sana Bıraktığını Sanma... 
Emin Ol, 
Hayallerinde, 
Umutlarında, 
Rüyalarında, 
Onda da Var Aynı Bu Yaradan!   

Karşılıksız Bir Sevgiyi Sana Hissettirdiği, 
Olmayacak Duaya Amin Dedirttiği İçin, 
İçinde Söylenmeyi Bekleyen Tek Bir Kelimen Var Senin... 
Minnettarım!