Çoktan Vazgeçmişim!

 Ne Çok Yağmurlar Tüketmiş, 
Ne Çok Umutlar Eskitmişim! 
Ne Çok, 
Hissiz, 
Güneşsiz Baharlar Feda Etmişim! 
Can Çekişirken Darağacında, 
Gördüklerimde, 
Göremediklerimde, 
Geçmişimde, 
Geleceğimde, 
Gecelerin Sabahında, 
Sabahların Ayazında, 
Susarak Ne Çok Ölmüşüm! 

Nefesi Tükendikçe Yürek Kalemimin, 
Feryatları Rüzgarların Sesine Karışmış... 
Kimse Dinlememiş Sesini, 
Hissetmemiş Titreyişlerini! 
Sözün Kısası; 
Katledilmiş! 

Kıpırtısız, 
Durağan Yüreğim Nadasta! 
Ne Toplayacak Bir Umudu, 
Ne de Kuracak Bir Hayali Var... 
Kalp Ağrımla, 
Acıyan Canımla, 
Ne İçimin Boşluğunu Doldurabilirim, 
Ne de Hayatın Yükünü Kaldırabilirim...
Ben Diyorum, 
Ben!
Hayat Denen Kavgadan, 
Çoktan Vazgeçmişim!