Ölüm Tenhası Bu!

Bir Ömür Kaç Umuda, 
Kaç Uyanışa, 
Kaç Bekleyişe, 
Kaç Sabredişe, 
Kaç Hüzne, 
Kaç Acıya, 
Kaç Kedere, 
Kaç Titreyişe, 
Kaç Haykırışa, 
Kaç Sızıya, 
Kaç Mutsuzluğa, 
Kaç Hükümsüz Duyguya Sığar? 

Duygularım, 
Düşüncelerim, 
Onurlu Bir Sevginin Ağırlığı Altında... 
Dilim Kalbimin Ucunda, 
İçim Sırılsıklam! 
Uyuttum Artık Hasreti Kirpiklerimde, 
Kırılan Umutları Dallara Astım... 
Halden, 
Hayalden Anlamayanları, 
Yokluğun Kapısından Rüzgarlara Savurdum! 
Hüzünleri, 
Acıları, 
Unutulmayanları Kalbime Mühürledim! 
Ne Bir Beklenti, 
Ne de Bir Bekleyiş! 
Sevgisizliğin Gölgesinde; 
Kendimden, 
Hayallerimde, 
Ümitlerimden, 
Yarınlardan, 
Benliğimden Vazgeçtim! 

Bir Kuraklık, 
Takatsizlik Bu! 
Kimsesiz Kapı, 
Yıldızsız Sema!

Paramparça Bir Hayatla, 

Kırık Dökük Umutlarla, 

Geç Kalınmış Bir Yolculuk Bu! 

Tökezlemiş Bir Düşüş, 

Bir Ayrılış,

Bir Kopuş! 

Sessiz Bir Feryatlarla, 

Haykırırcasına Bir Susuş! 

Yönünü Kaybediş Bu! 
Boğazındaki Düğümleri Yutkunamayıp, 
Yarınlara, 
Umutlara, 
Geleceğe Küsüş! 

Uzun, 
Soluksuz, 
Sonsuz Bir Yara Bu! 
İsimsiz Bir Gecede, 
Adressiz Bir Evde, 
Acının Barındığı Köşelerde,
Avuçlara Düşen Gözyaşı!

Acıdan Kıvranış Bu! 
Duyguların Yıpranışı... 
Aydınlığı Karanlığa, 
Sevinci Hüzne, 
Varlığı Yokluğa Dönüşü!  
Kısaca,
Bir Kardelen Takatsizliğinde
Ölüm Tenhası Bu!