Kimdi Yüreğimin Kapılarını Kilitlememe Sebep?

Hayatım Garip Biraz Bu Günlerde... 
Karanlık,
Biraz da Soğuk... 
Üşümüyorum Ama Belki Donuyorumdur, 
Hissetmiyorum Artık... 
Yazmak İçin Fazla Karışığım Son Günlerde... 
Sürekli Bir Baş Ağrısı, 
Zaman ve Gerçeklik Konusunda Yaşadığım Karmaşalar, 
Hastalık,
İlaçlar Derken Zor Zamanlar Geçiriyorum... 
Karmaşık Rüyalar Görüyorum Gecenin Köründe Uyanmama Sebep Olan...
Zamanı Tükenmiş İnsanların Çaresizliği mi Bu,
Yoksa Kendi Kendini Tüketmişlik mi?
Bir Yorgunluk, 
Bir Bitmişlik Çökmüşken Üzerine Bitmemiş Günlerin...
Çok Uzun Zaman Önce İçimdeki Umudu, 
Heyecanı, 
Samimiyeti, 
Beklentiyi, 
Mutluluğu, 
Sevgiyi, 
Sevilmeyi Yitirmiş Gibiyim... 
O Çok Eski Zamanlarda Bırakmışım Sanki Yaşayan Beni...

Hani Bazı Zamanlar Vardır,
İnsan Sebepsiz Yere Mutlu Olur Veya Üzülür,
Darmadağın Olur...
Ben Böyle Bir Zamanda Değilim... 
Hüznümün Sebepleri Var, 
Yıllarca Birikmiş Gözyaşlarımın Daha Fazla Durmak İstemediklerine İnanıyorum...

Tekrar Yazmak Garip Doğrusu,
Tekrar Ona Dokunmak Gibi... 
Bu Yazıda Ne Anlatmak İstediğimi Bilmiyorum Aslında...
Yüzlerce Farklı Konu Var Ama Hangisinin Daha Öncelikli Olduğuna Karar Veremiyorum...
Sesini Duymayı Ne Kadar Özlediğimi Anlatsam,
Elini Tutmak İstediğimi Anlatamayabilirim...
Hayallerimden Bahsedersem,
Onun Yaralı Hayallerini Gördüğümü Anlatamam...
Ne Yazarsam Yazayım Hep Eksik Kalacak Bu Yüzden...

İnsan Diyorum,
Hayatı Boyunca Ne Çok Şeyi Aradı... 
Aşk, 
Sevgi, Bunlardan Sadece Bir Kaçı...
Ancak İnsan Öyle Bir Şeyi Aradı ki 
O İstisnasız Her İnsanın Yaşama Amacıydı... 
İnsan Mutluluğu Arıyordu, 
Ve Aradığı Diğer Her Şey Sadece Ona Ulaşabilmek İçindi... 
Kimisi Mutlu Olmak İçin Aşkın Yollarını Arşınlarken, 
Kimisi Onu Kağıt Parçalarının Üzerinde Aradı...
Tek Amaç Mutlu Olmaktı...

Umut Çok Garip Bir Şey...
Eksikliğinde Hayatımız Darmadağın Oluyor, 
Yaşama Amacımız Kalmıyor, 
İçten Gülemiyoruz... 
Her Şeyin Bir Vakti Var...
Doğmanın, 
Ölmenin, 
Sevmenin, 
Sevilmenin Belki de... 
Zamanından Önce Sevsen Anlamsız Olur
Zamanından Önce Sevilsen Anlayamamaktan Korkarsın... 
Bilmiyorum, Doğru Zaman Var mıydı Bizim İçin? 
Daha Ne Kadar Beklemem Gerek? 
Kaç Gece Daha Karanlık Düşlere Katlanmam? 
Kaç Uçurumdan Düşmem Gerek? 
Vakti Gelmeyecek miydi Mutlu Olmanın?
Yalnızlığım Hiç mi Tükenmeyecekti Benim? 
Hala Aşkın Vaktini mi Bekleyeceğim Yoksa?

Düşünsenize, Birisini Tanıyorsunuz... 
Hatta O Kadar İyi Biliyorsunuz ki, 
Kusursuz Bir İlişkinizin Olacağına İnanıyorsunuz Onunla... 
Ama O Öyle Bir Yerde Duruyor ki, 
Senin Neler Hissettiğini Bilmiyor, 
Hayallerini Paylaşmıyor,
Ve Sonunda Seni O Geleceğin Asla Gelmeyeceğine İnandıyor...
Onun Yaralarının Olduğunu Biliyorsun, 
Hangi Merhemlerin Onun Yaralara İyi Geleceğini de,
Onu İyileştirebileceğini de... 
Karşılığında İse Sadece Hayallerini Paylaşmasını Bekliyorsun,
Fazlasını Değil... 
Fazlasının Hiç Bir Önemi Yok Aslında...
"İyi ki Tanımışım Seni"...
Bu Sözün Ne Kadar Büyük Olduğunun Farkındayım Aslında Ben... 
O Gittikten Sonra Kocaman Bir Boşluğun İçinde Buldum Kendimi... 
Sanki Devasa Bir Kara Delik Beni İçine Çekmiş, 
Ve Ben Orada Varlığımı Kaybetmişim... 
Dünyamda ki Tüm Renkler Bir Anda Solmuş,
Issızlığın Ortasında Tek Başıma Kalmışım... 
Nasıl Oluyor da Bir Anda Gelip Gittiğinde Hayatımı Alt Üst Edebiliyor? 
Beni Ona Bağlayan Şey Ne Gerçekten? 
Gülüşü mü?
Gözleri mi? 
Yoksa Kelimeleri mi Onda Hapis Olmamın Sebebi? 
Belki de Ondan Önce Kurduğum Hayallerimle Örtüşmesi Bu Neden... 

Sonuçta İnsanın Mutlu Olayları Kabullenmesi Kolaydır, 
Ama Ya Yaşadığı Acıları Nasıl Kabul Edebilir?
Böyle Bir Noktadan Yazdım Bu Yazıyı...
Ve Bana Bu Acıları Yaşatanlara, 
Yüzüstü Bırakanlara Teşekkür Ediyorum... 
Bu Cümlenin İçinde Çok Büyük Acılar, 
Yalnızlıklar,
Beni Savuran, 
Parçalayan, 
Bölen İnsanlar da Var Bunu da Kabul Ediyorum, 
Ancak Her Ne Yaşadıysam Yaşayayım Bölünürken Aslında Tamamlandım Ben...
Yanmadan Aşkı Bulamazsın Demiş Ünlü Bir Düşünür...
Onu Tanımasaydım Onu Anlatan Bu Blog'u Açmazdım... 
O Gitmemiş Olsa Kalbimin Tüm Kapıları Kilitlemezdim...
Kimdi Yüreğimin Kapılarını Kilitlememe Sebep?
İsim Vermek Anlamsız Bu Noktada...! 
Sadece Tenim Teninde Bir Süre Boyunca Konuk Olmuştu... 
Kaçamak Dokunuşlar Masum Misafirliklerdi Belkide... 
Belki Hayaldi,
Ya da Zifiri Bir Karanlıktayken Umutlarımdan Yarattığım Bir Düş'tü... 
Hayaller Hiç Gerçek Olur mu? 
İsimleri Olur mu Umutların?
Belki Ben Gerçek Değilim, 
Ve Sadece Bir Düşüyüm Onun...
Hayali İsem, Ben Hayatımın Sonuna Kadar Onda Kalacağım...  
Onun İstediğin Zaman Gidecek, 
İstediği Zaman Döneceğim... 
İşte Bu Yüzden Ondan Uzaklaşmak İçin Hangi Yolu Seçsem Yine Döneceğim...

Yazmak İstediğim Başka Şeyler Vardı Elbette Ama Ah Şu Şarkılar...!
İnsana Soluduğu Havayı, 
Kabullendiği Acıları Bile Unutturmuyor İşte...
Aslında Cümle Aralarına Yerleştirdim Duygularımı...
Bilmiyorum Ne Kadarını Öğrendi,
Ne Kadarını Benim Söylememi Bekledi Ama Sonuç Değişmeyecek...
Ben Ona Dair Hayaller Kurgularken,
O Bambaşka Bir Yerde, 
Bambaşka Bir Şeyle Uğraşıyor Olacak...
Hani Şair "Seni Uzaktan Sevdim" Demiş Ya? 
Aynen Öyle İşte... 
Ben Onu Uzaktan Sevdim Hep...
Anlaşılmayı Beklemekten Vazgeçeli Uzun Zaman Oldu, 
Hayattan Bir Şeyler Beklemekten Vazgeçeli de Oldukça Uzun Zaman Oldu... 
Ancak Yine de Zor Zamanlar, 
İnanın Bana Çok Zor Zamanlar... 
Elbette Neden Onca Yıl Onun Peşinden Koştuğumu,
Türlü Acılara Göğüs Gerdiğimi Merak Ediyor Olabilirsiniz. 
Gerçek Mutluluktan Vazgeçeli Çok Oldu Benim. 
En Azından Acım Gerçek Olsun Diyorum Artık... 
Çünkü Unutmak İçin Alınan Her Nefes Sahtedir...
Gerçeği Arıyorsan Önce Aşkı Araman Gerekir... 
Aşkı Bulman Demiyorum Dikkat Edersen, 
Herkes Aşkı Bulamaz, 
Bulanlar İse Masallar Anlatıyor Şimdi... 
Aşk Yoklukla Varlık Arasındadır...
Varlığı Seçersen Aşkı Kaybedersin,
Aşkı Seçersen de Varlığı Kaybedersin...
Ben Aşkı Seçtim Ama Varlığın Tamamını Kaybettim...
Şimdi Yok Olmaya Gidiyorum...
Bildiğim Tek Şey Aşka Ulaşmak İçin Biraz Daha Yanmam Gerektiği, 
Ve Ben Yanmaya Devam Ediyorum...