1 Nisan 2017 Cumartesi

Yüreğim; Biz Seninle Hasreti, Hüznü, Sadakati Yazdık...

Göz Kapaklarım Açılmakta Tereddüt Ediyor...
İçimde Birikmiş Bıkkınlık, 
Yüzümde Bilinmez Bir Endişe...
Gittiği Yer Uzak Bana, 
Kaldığım Yer İse Karanlık ve Issız...
Tükettiğim Ömürde, 
Tükendiğim Zamanlar Yaşıyorum…
Sonsuz Bir Sevdanın Sonsuza Uzayamayan Zamanlarını Tükeniyorum...
Bu Kaçıncı Yıl Sevdamın Kulvarında Yaşam Savaşı Vermeye Çalıştığım? 
Gecelerin Sabahına Keşkelerle Uyanışım?
Yorgun Bedenime Güneşin Kaçıncı Doğuşu?
Ona Yazmaya Başlayalı Kaç Acı Yıl Geçti?
Ben Kaç Nefesimi Onsuz Aldım?
Onu Seven Bedenimin Bu Kaçıncı Eksilişi? 
Ben Hala Benle Dolu Yalnızlıkta, 
Yalnızlık Bataklığında Ayrılığın Çilekeşliğini Yaşıyorum...
Ben Hala Derinlerdeyim,
Sadece Ben Ödüyorum Bu Aşkın Bedelini...
Ve Ben Hala Omuzlarım Çökük Yaşıyorum...
Ben; Beni Bıraktığı Yerdeyim;
O İnce Çizgide,
Sözün Bittiği Yerde...
Özlediğimle, 
Hasretimle, 
Ve Ona Dair Yazdığım Kelimelerimle,
Onunla Başlayıp Onunla Biten Cümlelerimle, 
Hiç Bitmeyen Seslenişlerimle Kalmışım Gidişlerde...
Bıraktığı Gibiyim Hala,
Giderken Bıraktığı Gibiyim İşte;
Bazen Yaşayan Ölü, 
Bazen Ölmüş Diri...
Olmadığı Bir Dünyanın Boşluğunda,
Gözlerimde ki Hüzünlü Bakışla;
Ateşteyim, 
Alevdeyim, 
Küldeyim...
Bıraktığı Gibiyim İşte;
Yalnız,
Sevgisiz,
Bir O Kadar da Hasretli... 
Beni Nasıl Bulduysa Öyleyim İşte;
Tutkusuz,
Aşksız... 
Hani Derler Ya; Hepsi Geçecek? 
Hiç Birşey Geçmeyecek...! 
O Geçecek, 
Gidecek Sadece...
Rüyalarımdan Bir Çıkartabilsem Onu, 
Yok Edeceğim Karanlık Geceleri...
Kendi Kendimi Aldatacağım Unuttum Diyerek...
Yüreğimde Kalan Sevgi Kırıntısıyla,
Yalnızlığımla, 
Bu Kentin Sokaklarında Özgürce Yürüyeceğim..
_______________________________________

Ey Benim Ona Tutkun, Ona Esir Yüreğim; 
Biz Seninle Ertelenmeyi, 
Ötelenmeyi, 
Düşlerin Kırıntılarında Yaşamayı Öğrendik...
Yetinmeyi, 
Yetindikçe Acınmayı, 
Acınası Bakışların İçinde Yaşamayı Öğrendik... 
Eksik Yaşadık Hep Ertelediğimiz Umutlarımızdan Kalanları...
Ağladığımızı da Sadece İnleme Seslerimizin Yankılandı Duvarlarda...
Çoğu Geceler Işıkları Söndürüp, 
Acıların İçinde Ayrı Ayrı Ağlaştık...
Biz Seninle Hasreti Yazdık...
Hasretle Beklemeyi,
Hasretin İçindeki Bekleme Acılarını,
Acıların İçindeki Kavruluşları, 
Ve Beklemelerin Ardındaki Titreyişlerimizi Yazdık...
Biz Hasreti, 
Biz Hüznü, 
Biz Sadakati Yazdık...
Evet Sevdik, 
Kahredici Bir Tutkuyla;
Kahredici Özlemin İçinde Ateşe Atlar Gibi Sevdik...
Bu Yangının İçinde "Seni Sevmemiştik" Demedik, 
Hep Sevdik... 
Yılmadık Sevginin Asilliğini Yazarken...
Çoğu Zaman Yazdıklarımızla, 
Perperişan Hayatımızın Duygularıyla,
Bölünmüş Heceler İle Cümleler Kurarken, 
Yazdıklarımızın İçinde Sakladık Duygularımızı, 
Bölünmüş Hasretlerimizi, 
Sahipsiz Kalmış Başı Boş Sevdamızı...
Artık Sadece Geceleri Ağlıyoruz, 
Geceleri Islak Yaşlar Akıtıyoruz… 
Bedenimiz,
Ruhumuz Titrerken Bile, 
Biz Hala Pişmanlık Duymuyoruz Sevgiliye…
Kalem Uçlarımızdan Düşen Cümleler Düşlediğimiz Yaşamdı, 
Ama Başaramadık...
Ey Benim Tutkun Yüreğim; 
Benliğinin Yokluğunu Yaşıyorsun Yine... 
Neden Bu Belirsizliğin, 
Neden Bu Serzenişlerin?
Daha Kaç Kez Parçalana bilirsin ki; 
Daha Kaç Kez Küllerini Toplayıp; 
Yine,
Yeni,
Yeniden Yana bilirsin?
Sen İyisi mi Yaz Şimdi; 
Yaz Bakalım Yazılıyor mu...
Hadi Anlat...
Kelimelere Sığdır Bakalım Hüznünü...
Ne Kadarını Alır Sayfalar? 
Yaz Hadi;
Kim Kırdı İçindeki Çocuğu?
Kimler Sebep Oldu Ağlamaklı Gülmelerine?
Çok mu Yorgunsun,
Çok mu Perişan? 
Nerede Parçaladılar Ruhunu,
Nerede Kaybettin ki Benliğini Kanamış Yüreğin...
Çok mu Ağladın,
Hala Ağlamaklısın... 
Yaz Hadi;
Kaç Gecelerin Sabah Olmadı?
Kaç Kere Boğuldun İçindeki Çığlıklar da?
Özledin Değil mi? 
Yanıyor İçin...! 
Bekliyorsun Değil mi Hala? 
Bir Gün Çıkıp Gelecek Diye Bekliyorsun Değil mi? 
Oysa Terk Etti O Seni, 
Öyle Bir Yerde Bıraktı ki;
Ne Umursamadan Yola Devam Edebiliyorsun,
Ne de Dönüp Geri Eskiyi Yaşayabiliyorsun...
Ne Ona Kal Diyebiliyorsun, 
Ne de Git...!
Sende Biliyorsun ki;
Ona Sayfalarca Kal Diye Haykırsan, 
Uğruna Ömrünü Harcasan Yinede Gidecek...! 
Ve Sen Ölünesi Bir Ömrün Harabe Halisin Şimdi...
İçinde Bitmeyen Bir Mahşer Var;
Ne Mutlu Olabiliyorsun, 
Ne de Üzüntüne Ad Bulabiliyorsun...
Kanıyorsun Durmaksızın, 
Yüreğinden Kanıyorsun... 
Ne Zaman Geçecek, 
Nasıl Geçecek Bilmiyorsun... 
Geçmeyecek...! 
Sabahlara Kadar Oturup Düşünüyorsun Ya?
Düşünmekle Dönmeyecek.. 
O Gitti, 
Geri de Gelmeyecek... 
Uyu... 
Ama Bil ki Uyuyunca Geçmeyecek... 
Uyanınca, 
Yeni,
Yine,
Yeniden Aklına Gelecek...!




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.