Oysa Biliyordun, Bir Gün Gidecekti...

Aşk Bazen Kırar Seni... 
Dinmez Bir Türlü, 
Hep Acır İçinde... 
Durmaz, 
Durduramazsın İstesen de...
Nefessiz Kalırsın,
Ne Kadar Güçlü Olursan Ol, 
O An Hiçbir Zaman Olmadığın Kadar Zayıfsındır... 
Aşk Bittiğinde Hüzün Kuşları Yaklaşır Yanına;
Kovamazsın Onları...
Zamanla Sular Dökersin İçine 
Söndü Sanırsın İçindeki Ateş,
Ama Sönmez...
Tek Kurtuluşun Ondan Kilometrelerce Uzağa Kaçmak Sanırsın, 
Ama Sen Ne Kadar Uzaklaşırsan Uzaklaş,
Beynin ve Kalbin Yanında Olduktan Sonra Kurtuluşun Yoktur...
Yıldızlara Bakarsın Geceleri,
Uzanıp Tutasın Gelir,
Ama Çok Uzaktadırlar,
Tıpkı Onun Olduğun Gibi...
Bulutlar Girer Aranıza Bazen
Onun Arana, Dağların, 
Denizlerin Girdiği Gibi,
Ama Bilirsin Oradadır, 
Uzaklarda Bile Olsa Aydınlatır Yüreğini...
Kalbin Aldırmaz Mesafelere,
Onu Uzaktan da Sever...
Uğruna Döktüğüm Gözyaşlarından Küçük Küçük Denizler Yaparsın... 
Kulak Asmadan Yalnızlığına, 
Acılarına,
Onu Gözyaşlarında Yaşatırsın...
Tenha Kaldırımlar Sessizdir Gündüzlere İnat,
Sonra Sessizlik Bozulur,
Ayak Sesleri Gelir...
Beklersin Gelsin Diye, 
Ama Gelmez...
Yüzyıllar Eskitir Yüreğin...
Güneş Tutulur,
Ay Tutulur,
Sen Tutulursun...
Gözyaşların Hasretin Öz Suyu Olur...
Özlemler Büyütürsün Yokluğunda...
Gönlün Sıcak İklimlerde Susuz Kalır...
Yokluğunun Ateşi Buram Buram Kokarken Burnunda, 
Köz Olan Kalp Yangınına Çözüm Bulmayışını,
Yaşarken Bir Şeylerin Eksikliğini,
Hissettiğin Özlemini,
Güneşinin Seni Yakışını,
Çiçeklerinin Kokmayışını, 
Yağmurlarının Yağmayışını, 
O Olmadan,
Onu Tanımadan Geçen Saatlerini,
Yokluğunun Acısını, 
Burnunun Sızısını, 
Kuruyan Pınarlarının Ağlayışını Yazarsın... 
Neye Tutunsan Düşmemek İçin,
Yine Gider Ayrılığı Bulursun...
Ayrılığı Tutarken Ellerin,
Çoktan İmzalamışsındır Kırılganlığını...
İşte O Zaman Kendini Bir Kum Saatinin İçine Saklarsın...
Zaman Geçtikçe, 
Kumlar Döküldükçe;
Ayrılıklar Başucunda,
Vedaların Pencere Kenarında Saklanır...
Uyumasan da Tüm Gece Boyu, 
Yeni Bir Güne Uyanamazsın...
Her Şey Çok Farklıdır O Anda,
Ne Eski Sevincin Kalmıştır,
Ne de Umutların...
O Artık Gönül Perdende Bir Daha Olmayacaktır,
Saçlarına Dokunamayacak,
Kollarıyla Sarmayacak Diye Düşünürken, 
Şehir Karanlıklara Gömülür,
Yürek Sevdaya Susar...
Asi Bir Haykırıştı Ya Gönlünde ki Sevdan?
Ansızın Susuverir Fırtınanın İçinde... 
Artık Elini Nereye Atsan Boşluk,
Gözlerini Nereye Çevirsen Yokluktur...
Var mıydı Sahiden? 
Yoksa Hiç Yaşamadı mı? 
Bir Hayal miydin Sende? 
Biliyorum, 
Bir Gün Ansızın Gelmişti,
Çalmışı Kapını..
Kim O? Demene Fırsatın Olmadan Girmişti İçeri...
İşte O Gün Altüst Oldu Dünyan...
Delice Sevdin, 
Yüreğinin Kapılarını Sonuna Kadar Açtın...
Ansızın Kapılmıştı Gözlerine,
Gülüşü Ansızın Isıtmıştı İçini...
Gözlerine Baktığın Zaman Çoğaldığını Hissediyordu,
Hayatın Tüm Gizemi Onun Gözlerindeydi Sanki... 
Ama O Aniden Kapattı Gözlerini,
Aldı Onları Senden... 
İşte O Zaman Başladı Her Şey;
Kalp Ağrıların, 
Gece Yarılarında Sebepsiz Haykırışların...
Biraz Çocuktu Değil mi?
Biraz Haylaz, 
Biraz Yaramaz,
Biraz Umursamaz,
Ama Bir O Kadar Uslu, 
Söz Dinleyen, 
Huzur Veren,
Damarlara İşleyen, 
Bağımlılık Yaratan,
Bir Tutku, 
Vazgeçilmesi Mümkün Olmayan...
Biliyordun, Senin Değildi,
Ama Sevgilindi,
Biliyordun, Başkasının Hiç Olmamıştı,
Ama Sana da Kalmayacaktı...
Bir Gün Gidecekti...
Yanında Olduğu Anlarda Ona Sıkı Sıkı Sarılışın,
Gözlerine Bakarken Doyamayışın,
Kokusunu İçine Çekişin Bu Yüzdendi...
Sende Biliyordun, 
Bir Gün Gidecekti, 
Uçacaktı Gönül Kafesinden...
Kırıp Parmaklıkları, 
Zincirleri,
Gidecekti Yüreğinden...
Ve Sen Biliyordun ki,
O Senin Şiirlerinin Adamı Olacaktı...
Sayfalar Dolusu Onu Yazacaktın...
Biliyordun İşte Gidecekti...
Ve Sende Yarım Bir Cümle Olarak Kalacaktı...

Gitti Değil mi?
Sebebini Bile Söylemeden...
Yoksa Sevmemiş miydi Seni Gönülden...!
Oysa Sen Aşk Nağmelerini Hiç Düşürmemiştin Dilinden...
Ve Bir An Olsun Onu Çıkarmamıştın Kalbinden...
Umutların Vardı Değil mi Gökyüzünden Daha Mavi?
Bir Kalbin Vardı Sevdanın Esiri...
Gitti İşte Tüm Gidenler Gibi...
Tam Seni Tamamlayacağını Düşünürken,
Yine Eksik Kaldın... 
Gülümseyişlerin Takılı Kaldı Yüreğinde... 
Gitti; Herkes Gibi...
Korkup Kaçtı Belki de,
Çünkü O Küçük Bir Çocuktu Kocaman Yüreğiyle... 
Şimdi Gözkapaklarının Üzerinde Bir Hüzün, 
Can Çekişiyor Gözyaşların...
Beceremiyorsun Umutlarını Öldürmeyi...
Bir Hamal Gibi Yokluğunu Taşıyorsun...
Yükün Ağır, 
Artık Kaldıramıyorsun...
Ruhunu Bedeninden Ayırsalardı Bu Kadar Canın Yanmazdı...
Çünkü Giderken Bir Ayak İzini Bıraktı Sana,
Birde Yokluğunun Tiz Sesini...
Ve Şimdi Sessizliğin Kıyılarında Bir Ümitle Onu Arıyorsun... 
Sessiz Çığlıkların Hiçbir İşe Yaramaz Biliyor musun?
Boş Ver Desem Neye Yarar? 
Ya da Ağlasan,
Yalvarsan,
Tutsan Ellerinden,
Hiç Bırakmasan...
Hep Hoşçakal Demeden Gidiyor Değil mi Gidenler?
Ve Her Şey Ne Kadar da Yarım Kalıyor...
Ayrılık...! 
Kalanlara Ne Kadarda Acı Veriyor...

Sende Gidersin Elbet Bir Gün; Sana Bıraktığı Yalanları Ona Bağışlayarak... 
Kirli Bir Gömlek Gibi Değiştirdiği Sevdalarını Yüzüne Vurarak...
Son Gözyaşlarını Avuçlarında Toplayıp; 
Bir Bebek Gibi Büyüttüğün Sevgini,
Kimsenin Olmadığı Issız Topraklara Gömerek...
Yağan Yağmur Gözlerinde Olsa da, 
Sevdalar Yaşanır ve Biter Deseler de,
Sen Sevdanı Kalbine Gömüp,
Aşkını Her Gün Biraz Daha Büyüteceksin Gözyaşlarınla Sulayarak... 
Ya da Boş Ver...!
Bir Rüzgar Gibi Gelip Geçecek Bu Ömür Nasıl Olsa...
Bırak,
Yorgun Bakışlı Gözlerin Süzülsün Avucunun İçinde...
Bir Şarkı Söyle,
İçinde Hüzün Dolu...
Boş Ver...! 
Kapını Kimse Çalmasın,
Boş Ver...! 
Adını Anan Olmasın...
Gecelerin Karanlığında Döktür Duygularını...
Yaz, 
Ağla, 
Haykır Gecenin Nem Tutmuş Havasına...
Sigaranın Bitişini Seyret Yorgun Bakışlarınla,
Nasılsa Sabah Olduğunun Farkına Bile Varmayacaksın...
Binbir Türlü Hayalle Buluşup, 
Bir O Kadarıyla da Vedalaşacaksın...
Her Şeyi Unut Artık... 
Sevmeyi, 
Sevilmeyi,
Aşk Sözlerini, 
"Seni Seviyorum" Kelimesini,
Heyecanlanmayı,
Kavuşmak İçin Dakikaları Saymayı,
Gecelerle Kavga Edip, 
Sabahları Bulmayı...

___________________________________

Seçtiğim Harfler Bile Şaşkın...
Yazarken Gördüğüm Tek Şey Karanlık... 
O Gitti Gideli Hiç Bir Şey Beyaz Değil Aslında... 
Koca Bir Kuyunun İçinde Gibiyim...
Üzerime Birkaç Beden Büyük Geliyor Bu Ayrılık... 
Ayrıldık Deyince Sahiden Ayrılıyor mu İnsan?
En Anlamlı Parçasını Tozlu Raflara mı Kaldırıyor?
Biliyorum, Ağzımı Açsam Kanayacak Yüreğim..
Yeniden Hissedeceğim Kalbimde Oluşan Yaralarımı... 
Yeniden Kanayacak İçim... 
Bir Volkan Gibi Taşacak Sevgim... 
Yakıcı Bir Sıcaklık Kavuracak Benliğimi,
Hislerimi... 
"Zaten Sevmiyordum" Demekten ,
Ve Onu Kendime İnkar Etmekten Bıktım... 
Kolaydı Sevmeler 
Benİmkansızı Seçtim... 
Ne Kadar Yakınsam O Kadar Uzaktı Bana... 
Elimi Uzatsam Tutabilirdim,
Ama Bir O Kadar da Ulaşılmazdı... 
Her Sözcüğü Denedim Aslında Onu,
Ona Olan Sevgimi Anlatmak İçin...
Her Cümlenin Üzerinde Bin Kere Düşündüm...
Ya Onlar Anlatamadı Onu,
Ya O Onlara Yetmedi... 
Duygularım İçtendi,
Tutkuyla Bağlıydım Ona...
Onu Özlemeyi En Çok Ben Bilirim... 
Üstelik Kavuşamama İhtimali Önümde Dikilip Dururken,
Yüreğimi Böyle Acıtırken... 
Ben Onda Sevdim Kendimi, 
Gözlerinde Sevdim Gerçekleşmesini İstediğim, 
Ama Gerçekleşmesinden Korktuğum Hayallerimi... 
Ben Suskunluğumda Onu Yaşamayı,
Ve Yüreğimin Çırpınışlarını Dinlemeyi Sevdim.... 
Onu Hayal Ederken Yanımda, 
Yalnızlığımı Sevdim...
Ben Tüm Bunların Yanında Onu Sevdim... 
Sadece Ama Sadece Onu Sevdim...
Bu Aşk Anlamsızdı Belki,
Ama Beklentiliydi...
Bilinçsizdi Belki,
Ama Ümitliydi...
Güneşin İlk Dokunuşu Gibi,
Kara Kıştan Sonraki Bahar Sabahı Gibi,
Ama Kaybetmeye Hazır,
Yenilgiye Mahkumdu...
Tufandan Sonra Gelen Yorgun Aşk Gibiydi...
İlk Kez Sevmek Gibi Tarifsiz,
İlk Buluşma Gibi Heyecan Dolu...

Kim Bilir Daha Hayatımın Kaç Arta Kalan Kısmına Saklayacağım Onu,
Ya da Daha Ne Kadar,
Nereye Kadar Saklayabilirim.?
Daha İçimdeki Denizden Kaç Hüsran Geçmesi Gerekecek,
Gölgesinin İzinde Daha Ne Kadar Ağlayıp,
Ne Kadar Düş Kuracağım?
Kim Bilir Kaç Zaman Geçecek,
Kaç Mevsim Dökülecek Yaprağım,
Ve Kaç Kez Filizlenecek Körpe Sevdam...
Sahi,
Yetim Kalır mı Gözlerim?
Canım Canıyla Yanarken,
Can Evimde Duygularım Kanarken,
Görür müyüm Onu Kuytu Köşelerde?
____________________________________________

Umuttu Hayatta Yaşatan Bizi,
Ki Zemheride Yazı Beklerdik...
Bilemezdik Böyle Bir Son Bekliyor Sevgimizi...
Biz Miyadsız Sevdalar Bekledik Beklenmeyesi Anlarda... 
Şimdi Harcanan Ömrün 
Belki de Son Dönemecindeyiz...
Doğduğumuz Gibi Yalnızız,
Ama Doğduğumuz Gibi Tertemiz Değil...!