Issızım Be Adam...!

Nereden Geldiğini Bildiğim,
Ama Nereye Gideceğini Bilemediğim Bir Fırtınanın İçindeyim...
Yürekten Olmasını İstediğim Şeyler Var,
Kaçtığım Gerçekler,
Kaçamadığım Hüzünler...
Geçerken Bu Şehrin Yollarından,
Sırf Sensizliği Yaşadığımdan,
Bu Şehri Bırakıp Gitmek İstiyorum, 
Olduğun Yerlerden Kaçmak,
Ama Okşamadığın Saçlarım Dökülüyor Yüzüme,
Alıştığım Sıcaklığın Tutuyor Gidişlerimi...
Anlatması Zor, 
Dayanması Güç Bir Sensizlik Var Üzerimde...
Ağır Bir Yük;
Acılandığım,
Sancılandığım,
Taşımak Ağır...!
Ama Ben Söz Verdim Kendime;
Ağlamayacağım...
Dayanması Güç, 
Tutması Zor Olsa Bile,
Gözyaşlarımı Dışarı Akıtmayacağım...
Yaşamam Gerekiyorsa Kaderin Böylesini,
Beklemek Eğer Kavuşmak İse,
Bekleyeceğim Sonsuza Dek...
Çünkü Ben Gözlerimi Yokluğuna Açmaya Alıştım...
Her Sabah Yüzümü Yokluğunla Yıkamaya
Yokluğuna Giyinmeye,
Yokluğuna Yürümeye,
Gözlerimi Yokluğuna Kapamaya...
Anlayacağın Yokluğun Yokluğum Olmuş...
Ben Seni Çocuk Ruhumla Sevdim...
Her Nerede Olursam, 
Her Nerede Olsan da,
Ilık Nefesim Hep "Seni Seviyorum" Diyecek Kulağına,
Ama Bil ki; Sensiz Bu Şehirde Issızım Be Adam...! 
Nefesine Bir Adım Uzaklıktayım,
Kirpiklerine Bir Saniye...
Bir Issızlık Çöktüğünde Üzerine,
Nefesimi Yüzünde Hisset...! 
Çünkü Seni Düşlüyorum Bu Şehirde...
Yanında Değilim,
Yanımda Değilsin,
Ama Aklımda Olduğun Sürece,
İyiyim Ben Merak Etme...
Sen Diyorum,
Yaşayan Ruhumsun Bu Şehirde...
Çünkü Ben Bu Şehirde, 
En Çok Seni Sevmişim...
Ruhum Ruhunun İçinde,
Sarmaş Dolaş Birlikte...
Sevgimin; Sorgusuz Sualsiz,
Kabullenişi Bu İşte...

Sana Gelirken

Senden Geçerken

Her Geçtiğim Yer

Mazimden

Bir Hatırayı Kanattı...!