Suskunluğun Özeti...

 Aşk Adına, 
Düş Adına, 
Görünüşüne, 
Gülüşüne Değil, 
Yüzündeki Tebessüme, 
Ellerindeki Sıcaklığa, 
Yüreğindeki Şefkate Aşık Olursun... 
Aşkım Ebedi, 
Sevgim Baki Dersin... 
Umutsuzluğuna Umut, 
Dudaklarına Aşk Mısra'sı Edersin... 
Gönül Yastığında Uyutur, 
Ruh Yorganıyla Örtersin... 
Bulutlara Resmini Çizip, 
Yıldızlara Adını Verirsin... 
Hasreti Bıçak Yarası Olduğu, 
Siyahla Beyazın Olmadığı Belli Belirsiz Saatlerde, 
Nefesini Solur, 
Kokusunda Savrulur, 
Dokunuşunun, 
Öpüşünün Hazzında Yaşarsın... 
Sevdan Ateş Olsa da Bekler, 
Narında Kavrulsan da Tebessüm Edersin... 
Çünkü Seviyorsun "Düş" Gibi... 
Sevdalısın "Hayal" Gibi…
Aşıksın "Masal" Gibi... 

Sonra; Saçların Aklarla Tanışırken, 
Dertlerle Tek Başına Ağlarken, 
Sesin Ruhunda Titreşirken, 
Bitmeyen Çaresizliğin Sığmaz Yere Göğe...!  
Baharda Solar, 
Hazanda Kavrulur, 
Rüzgarında Savrulsun...!  
Tutunacak Dal Bulamayınca, 
Güvenip Sevdiğine,
Gönül Verdiğine 
Aşk Bahçelerine Kokusunu Bıraktığına, 
Sevgi Kelimeleri Yüklediğine, 
Ruh Çeşmesinden Zemzem İçtiğine Çığlık Çığlık Bağırırsın, 
Duymaz...! 
Bakarsın, 
Görmez...! 
Ellerini Uzatırsın, 
Tutmaz...! 
Ne Gönül Sancılarına İlaç, 
Ne Yürüyüşlerine Yol, 
Ne Kimsesizliğine İz Olur...
Çığlıkların Gömülürken Karanlık Duvarlara; 
Hüzün Dolusu Günler Kovalar Zamanı…
Kelimelerin Yenik Düşer Zamana... 
Dilsizce Susar, 
Sessizce Dökerken Gözyaşlarını;  
Tenhalarında Dalların Kırılır, 
Sabah Ayazları Yüreğini Üşütür... 
Bütün Irmakların Kurur, 
Yönünü Şaşırır Rüzgarların... 
Demir Alamaz, 
Yelken Açamazsın Limanına... 
Hüznü Yüreğinden Çıkararak, 
Bakışlarına Tebessüm Katamazsın...! 
Umutlarını Bırakarak Başka Zamana; 
İçindeki Sevdayı, 
Sevgiyi, 
Aşkı, 
Kurban Verirken Gözyaşlarına...! 
Yalnızlık Gibi,
Hüzün Gibi, 
Acı Gibi Susar
Gözlerinin Kıyısından Denizler Akıtırsın...
Kirpiklerinin Arasından Akarken Denizler, 
Yapraksız Bir Ağaç Gölgesinde, 
Karanlığın En Ücra Köşesinde, 
Yüzündeki Bezginlik,
Yüreğindeki Yorgunlukla, 
İçinde Yeşerttiğin Sevdayı Yüreğine Kilitleyip,
Bütün Hatıraları Geride Bırakıp, 
Kırık Döküklüğüne Aldırmamdan, 
Duygularını Bir Uçurtmanın Kuyruğuna Bağlayarak,  
Usul Usul İçine Sızan Yalnızlığınla,  
Heyecanının En Masum Yerinde, 
Gözlerinden Silerek, 
Dudaklarından Düşürerek,
Düşsüzlüğün İçinde, 
Rehin Bırakırsın Ruhunu Acılara...!