Kıvrılsam Yüreğinin Sıcaklığına...

Bu Gün Sevdiklerimden Uzak, 
Yanında Olanları Kaybetmenin Sancısı İle, 
Ruhumun Gözleriyle Bakıyorum da Kendime; 
Biraz Sakin... 
Biraz Dalgın... 
Biraz Hüzünlü... 
Biraz Yorgun... 
Biraz Bıkmış... 
Biraz Dargın... 
Bir Dolu Gözyaşı... 
Bir Dolu Yıkık Ümit... 
Vazgeçmiş, 
Teslim Olmuş Bir Ömrün Mezarı...! 
Tüm Birikmişlerim Göz Pınarlarımda Aktı Akacak... 

Hiçbir Yere Sığamadığım, 
Düşüncelerimle Kavgalarım, 
Sancılarım, 
Kahır Dolan Anlarım Doğrudur... 
Mutsuz... 
Umutsuz... 
Soğuk... 
Issız... 
Yorgun... 
Çaresiz... 
Anlamsız... 
Her Şeyden Bıkmış Garip Bir Yetimim... 
Ağlamakta Yetmiyor Acılarımı Dindirmeye... 
Ruhumu Temizlemeye... 

Evet, 
Hiçbir Şey Aynı Değil...! 
Ne Ben, 
Ne O, 
Ne İnsanlar, 
Ne Doğan Güneş, 
Ne de Yağmurlar... 
Evet,
Her Şey Farklı Ama, 
Bir Şey Var İçimin En İçinde Hissettiğim, 
Adını Koyamadığım, 
Kalp Dolusu
Anı Dolusu; 
Adı Olmayan Hasret, 
İsimsiz Bir Bekleyiş Gibi; 
Ama Yolun Sonu Boş, 
Bekleyişler Uzun...
Aklım Yetmiyor, 
Kalbim Yetmiyor,
Bulamıyorum... 
Var mı Bilen? 
O da Meçhul...! 
İçim Dolu, 
Dışım Umursamaz... 
Sonra Gri, 
Sonrasını Boş Ver...!

Ardımda Acılarla, 
Önümde Tozlu Hatıralarla, 
Avuçlarımda Islak Anılarla,
Yalnızlığın Ağırlaştığı, 
Sessizliğin Büyüdüğü, 
Yalnızlığın Asileştiği An'larda; 
Yakınlığın, 
Yakınlaşmanın Verdiği Hazla, 
Duyguların Keskin Tutkusuyla, 
Bitimsiz Bir Heyecanla,
Fütursuzca,  
Bitimsiz, 
Kıvrılsam Yüreğinin Sıcaklığına, 
Kaybolsam Siluetinin İçinde, 
Ben Ona Yangın, 
O Bana Rüzgar Olur mu?
Benimle,
Her Güne Aşkla, 
Her Güne Sevgiyle Uyanır mı?
Yoksa; 
Yine, 
Yeni, 
Yeniden, 
Kapısız,
Eşiksiz, 
Penceresiz, 
Uzun Bir Yalnızlığa mı Uzanır Parmaklarım?