Her Şeye Sonuna Kadar Değdi...!

Korktu/n İçindeki Sese Kapılmaktan... 
Bağlanmaktan... 
Alışmaktan... 
Yüreğindeki Fırtınaları, 
Kasırgaları, 
Gönlünden Koparıp Gökyüzüne Savurmaktan...! 

Korktu/n İşte Dokumaktan...! 

Tatmadığı/n Bir Hazzın Koynunda,  
Dalgalarıma Kapılıp,  
Yok Olmaktan... 
Korktu/n Bitimsiz Bir Sevdaya Kendini Kayıtsız Şartsız Teslim Ederek,

Benim Gibi Olmaktan...!  

Keşke Korkmasaydı/n Sevmekten, 
Bu Kadar Sevilmekten... 

Oysa Çok Güzel/di Az da Olsa Bir Zamanı Paylaşmak... 
Gelmeyecek Olsa/n Bile, 
Beklemek... 

Ben Kötü Bir Şey Yapmadım...! 
Sadece Sevdim... 
Hiçliğin Zirvesinden Düşerken Yarınlara,  
Nefessiz Kalan Duygularımı, 
Onunla Şereflendirdim... 
Onu Yazmalarımı Sorarsanız Eğer; 
Onlar Her Zaman Özeldi... 
Onu Yazarken Döktüğüm Her Damla Gözyaşına,  
Sonuna Kadar Değdi...! 

Hakikat Bu...!
Nasıl Yaşanmaması Gerekiyorsa, 
Öyle Yaşandı... 

Sahi,
Sevmek?
Sevilmek?
Hangisi Doyurur Bir İnsanı?