Adaletsiz Mahkeme...!

 Sen, 
Bazen Ömrümde Damla Damla Çoğalış, 
Bazen Keşkelerimi Umut Yapıp Yüreğime Saçış... 
Bazen Okuduğum Bir Şiirin Tadı, 
Bazen Kirpiklerimde Bir Damla Gözyaşı... 
Sen, 

Bazen Çaresizlik İçinde Çırpınış, 
Bazen En Vakitsiz Bir Anımda Umudumu Yitiriş... 
Bazen Mana İkliminde Bir Arayış, 
Bazen Hasret Kokan Vuslat Kokan Bir Sesleniş... 
Sen, 

Bazen Bedenimin Her Hücresindeki Aşk, 
Bazen Gözlerimdeki Hülya... 
Bazen Bitmeyen, Dinmeyen Hasret, 
Bazen Yorgun Bir Düş... 
Sen, 

Bazen Müptelası Olduğum Sende Ömrümün Sonuna Kadar Hapis Kalış, 
Bazen Hayatımda, 
Uykularımda, 
Umutlarımda, 
Yıllarımda, 
Yollarımda, 
Ruhumda, 
Yaşlarımda, 
Satırlarımda Müebbete Mahkum Oluş... 
Sen, 

Bazen Yargısız İnfaz, 
En Çok Adaletsiz Mahkeme...! 

Desem de, 

Bilirim...!

Her Kadının Çok Şeyi Olmaya Alışmış Bir Adamı, 

Bir Kadın Her Şeyden Çok Sevse de, 

Yokluğunun Şiddeti Gün Geçtikçe Artsa da, 

Ondan Başkasını Görmeyi Becermese de Gözleri, 

Adından Başka Bir Şey Sayıklamasa da Dili, 

O Adamın Çok Şeyi Olmayı, 

Sonsuza Kadar Yaşasa da, 

Başaramaz...!