Suskunluğuma Mühürlediğim Sensin...

Sen Sıradan, 
Basit Şeyler Gibi Yaşanan Değilsin;
Sen Kelimelerin Ötesi Suskunluğuma Mühürlediğim, 
İntihar Sessizliğimsin... 
Kalabalıkta Çığlık Çığlığa Haykıran Korkularım, 
Hasretinin En Demli Yerinde, 
Delicesine Yangınlar Çıkaran Özlemlerimsin... 
Sen Rüyalarımda Çevremi Kuşatan, 
Çıldırtan Dokunuşlarla, 
Prangalı Sancılarımla, 
Sabrımın Sınandığı Vakitlersin... 
Sen Hiç Bir Şiire Yazamadığım, 
Yazsam da Sığdıramadığımsın... 
Sen Diyorum, 
Sen...! 
Sensiz Geçen Günleri, 
Geceleri, 
Mevsimleri Satırlarımda Yakarken, 
Gelmelerine Nöbet Tuttuğusun... 
Sakın Aldanma Mesafelerin Sessizliğine, 
Suskunluğuna, 
Bunlar Engel Değil ki Duygularıma... 
Hasretten Yangınlarım Azsa da, 
Özlemden Hayallerim Kanasa da, 
Birikse de İçimde Sustuklarım, 
Ruhumdan Dışarı Taşsa Sessiz Çığlıklarım, 
Ben Yine Aşkla, 
Sadakatle Severim... 
Bil ki Hala Ezberimde Gülüşün, 
Öpüşün, 
Sesinin Sıcaklığı Hala Hatırımda... 
Kulaklarımda ki Ses, 
Ciğerlerime Çektiğim Nefes Sensin... 
Bunca Acı, 
Bunca Yalnızlık, 
Bunca Sensizlik, 

Bunca Küskünlük Kolay Geçmez, 
Bilesin...!