Kimse Bilmeyecek Gözyaşlarımızla Birbirimize Aktığımızı...

Hep Başı Bozuk Bir Issızlıkla, 
Tükenmiş Bir Hissizlikle, 
Farklı Mevsimlere Düşse de Hikayelerimiz, 
Yıldızlar Çoğalırken Gökyüzünde, 
Hep Hayallerimiz Sönse de Ufuk Çizgisinde, 
Yüreğimiz Bir Yana, 
Aklımız Diğer Yana Çekse de Hislerimizi,    
Gel-Gitlerin Girdabına Gömsek de Düşlerimizi, 
Kimse Bilmeyecek Bilinmezliğin Esaretinde, 
Gözyaşlarımızla Birbirimize Aktığımızı... 
İçimizde Sessizce Bir Aşk Büyütüp, 
Sağımızın, Solumuzun, 
İçimizin, Dışımızın, 
Üstümüzün, Başımızın Aşk Koktuğunu... 
Kimse Bilmeyecek Birbirimizin Aklında, 
Gözlerinde, 
Dudağında, 
Yüreğinde, 
Nefesinde, 
Ömründe Olduğumuzu... 
Kimse Bilmeyecek Birbirimiz İçin, 
Yazmayı Düşlediğimiz, 
Ama Hiç Yazamayacağımız Bir Şiir Olduğumuzu...