Bitmeyen Bir Aşk, Avutulması İmkansız Bir Özlem...

Zaman Ağır Aksak İlerliyor... 
Gökyüzü Suretini Yitirmiş, 
Hava Puslu, 
Hırçın Bir Rüzgar Var, 
Birde Uzadıkça Uzayan Zifiri Karanlık... 
Perde Hafif Aralık, 
Gece Ölüm Sessizliğinde Pusudayken, 
Değerini, 
Duygusunu Hissederek, 
Aşkı, 
Sevdayı, 
Hasreti, 
Arzuyu, 
Yaşanamayan Dünü, 
Yarını Anıların Gölgesinde Yaşayan, 
Canı, 
Ruhu, 
Kalbi Yorgun, 
Soğuk Zindanlarda, 
Silüetsiz Bir Kadın...! 

Kural Tanımayan, 
Nasihat Dinlemeyen, 
Esip Esip Durulmayan, 
Sonsuzluğa Giden Yolda, 
Kaybolan Mutluluklarda, 
Günlerce, 
Gecelerce Bir Haber, 
Bir Ses, 
Bir Nefes Bekleyen, 
Sabahtan Akşama, 
Akşamdan Gecenin Yalnızlığına Kadar, 
İçinin Ateşi Sönmek Bilmeyen, 
İlkyaz Yağmurlarıyla Ömrüne Gelenin Sesini Duymayı,  
Yüzünü Görmeyi, 
Hatta Dokunmayı İsteyen, 
Sesiyle, 
Teniyle, 
Dokunuşuyla Can Bulduğunu Şah Damarı Yapıp Kendine, 
İliklerine Kadar Seven Bir Kadın...!

Geçmişin İzleri, 
Hüzünleri Yüzünde, 
Bir Ömrün Sahipsizliğinde, 
Gözlerinde Nem, 
Ruhu Karanlık, 
Korkuların Girdabında Kendine Bile Ağır Gelirken Yüreği, 
Çıkmazlarda Uzadıkça Uzuyor Ömrünün Sahipsizliği... 
Bir Umutla, 
Bir Düşle, 
Bir Bekleyişle,  
Bin Ölüşle Yaşanmış, 
Ama Bitmemiş, 
Hesaplansa Bir Kaç Ömür Eden Sevmeleri İle, 
Kimi Zaman Heyecan Dolduruyor İçini, 
Kimi Zaman Rüzgarlar Alıp Götürüyor Tüm Heyecanlarını...

Keşke Tüm Acılara, 
Kasırgalara İnat, 
Ölümden Daha Ağır Gelen Yalnızlıklardan Sıyırıp Düşlerini, 
Dudaklarının Arasından Dökülen Sözcüklerle, 
Kalbi İle Ruhunun Arasında Sıkışıp Kalan Heyecanıyla, 
Anlatabilse Küçücük Yüreğinin Bedenine Nasıl Ağır Geldiğini... 
Yoksul Kalarak Birbirine Karışmış Düşlerini...  

Anlatmaya Kalksa Anlatabilir mi Bilmiyorum İçinde Yaşadığı Duygu Atmosferini...
Ruhunda Duyduğu Hasretten Serzenişleri... 
Yıllarca Kalbinde Taşıdığı; 
Saf, 
Temiz, 
Sıcacık, 
Hiç Bitmeyen Aşkını... 
Avutulması İmkansız Özlemlerini... 
Hayalle Gerçek Arasında Attığı Her Adımda, 
Yüzünü Resmedip Yüreğine Çizdiğini... 
Özlem mi, 
Ağrı mı, 
Tutku mu,
Yaşanmamış Değil, 
Yaşanamamış Bir Masal mı Yüreğinde Büyüyen? 
Bilinmez...! 
Ama Değil mi ki Ömür Dediğin Uzun Bir Keder, 
Sessiz Sessiz Ağlamaların, 
Hayallerindeki Yarınların Sonu Olmayacak... 
Son Bir Umut, 
Son Bir Gayretle, 
Nafile Olsa da Aşk Yokuşunu Nefes Nefese Tırmanacak...! 
Eğer Prangalarından Kurtulamazsa Müebbetle Yargılayacak... 
Mevsimleri Karanlığa Gömülecek... 
Siyaha Boyanacak Gökkuşağı... 
Alabora Olacak Umutları... 
Eğer Teninde Nefesini, 
Gözlerinde Gülüşünü Bırakırsa;
Yaşamında Biraz Acı, 
Biraz Hüzün, 
Çok Fazla Nem Olacak...!