Gözlerimde Acının İzleri...
Aynaya Bakıyorum Yansımam Bile Yok...
Bir Şey Göremiyorum...
Biraz Kırgınım,
Biraz Üzgünüm
Ama En Çokta Yorgunum Yaşanmış Hayal Kırıklıklarından...
Nefes Alıp Vermekten Muaf Geçen Günler,
Geceler...
Garip Bir Sakinlik Var Üzerimde,
Fırtına Öncesi Sessizlik
Beynimle Kalbimin Yaşadığı Soğuk Bir Savaş Bu...
Gözle Görülen,
Görülmese Bile Fiziki Olarak Hissedilen Bir Durgunluk...
Bazen Susuyorum,
Aslında Çoğu Zaman Susuyorum,
Damlalar Süzülüyor Gözlerimden,
Aldırmıyorum...
Ve Farkediyorum En İyi Kendimi Kandırdığımı...
Kaldıramıyorum Sensizliği;
Ağır Geliyor,
Yalnızlık Ağırıma Gidiyor...
Nefes Nefese Uyanıyorum Her Uykudan...
Uzaklara Dalıp Gidiyor O İki Mavi Göz...
Hiç Bir Şey Bilmiyorum,
Ne Diyeceğimi de,
Ne Yazacağımı da...
Bu muydu Aşk Dedikleri Şey?
Acı Çekmek mi?
Sabahlara Kadar Ağladığın Duyulması Diye Başını Yastığına Gömüp Nefes Alamamak mı?
Ama Öyle Değildi Filmlerde,
Öyle Değildi Okuduğum Kitaplarda ki Sevda Masallarında...
Neydi Bu Hissin Adı?
Aşk mı?
Sevgi mi?
Bilmiyorum ki...!
Her Şey Birbirine Karışık...
Duygularımın İçinden "İşte Bu!" Deyip Çıkarmak,
Ayırmak,
İsimlendirmek...
Nasıl Bir Muhtaçlıktır Bu?
Nasıl Bir Sığınış?
"Al Beni Sevgili" Demek Neden Bu Kadar Zor?
Dizlerine Başımı Koymayı İstemek?
Parmaklarının Dokunuşlarıyla Huzuru Bulabilmek?
Sevmenin Sınırı Var mıydı?
En Fazlası Ne Kadar dı?
Bilmiyorum...!
Ama Tanımlamak İçin Söyleyebileceğim Şey Şu;
"Seni Kendimden Fazla Seviyorum,
Seni Her Zaman Kendimden Fazla Seveceğim...
Benim Sınırım Sensin,
Kişiliğimin Sınırlarını Zorlayabileceğim,
Gerekirse Oluşturduğum Tüm Doğruları Yerle Bir Edeceğim Tek Sınır"...
İstemediğini Söylesen de Yüzümü Görmeyi,
Zincirlemek Var Yüreğimi Bir Yerlere Gelmemek İçin Yanına...
Yollar Bile Gözüme Çok Uzun Gelmiyor...
Senleyken Olan Susmalarım Haricinde
Pişman Değilim Hiçbir Şeyden...
İçim Sessizce Ağlasa da Sensizliğe,
Tutunamıyorum,
Tutunmak İstemiyorum Belki de Sensiz Günlere...
Tutanamayanlardanım İşte Sensiz Doğan,
Ve Sensiz Biten Her Güne...
Oysa Sen Ne Kadar Çok Aşk'tan,
Sevmekten,
Sevilmekten Korktun...
Hep Korkuttu Seni Bağlanmak,
Bağlandığında İse Aldatılmak...
Benim Kadar Güçlü Değilsin O Yüzden...
Aşktan,
Sevgiden,
Sevgisizlikten Ağlamanın Bile Cesaret Olduğunu Bilmiyorsun...
Sol Göğsünün Altında Bir Kalbin Attığını Bilsem de,
Anlam Veremediğim Aşk'sızlığına Bir Cevap Bulmak İsterdim...
Keşke Kendi Dünyanda Kaybolmaktan Vazgeçip,
Biraz Dışarıya Çıksaydın;
Hiç Düşünmediğin Gibi Düşünüp,
Hiç Bakmadığın Gözlerle Bakıp,
Hiç Görmediğin Şekilde Görseydin Beni...
Benim Seni Düşündüğüm Gibi Düşünüp,
Bakıp, Gördüğüm Gibi,
Belki O Zaman Bir Hikaye Yazabilirdik,
Belki İkimizinde Bir Hikayesi Olurdu Anlatacak...
Her Şeye Rağmen Seni Seviyorum Ben...
Bir Kadın Avucunda En Değerli,
En Kırılgan,
En Naif Hazinesini Taşır Gibi Taşıyorum Seni Yüreğimde...
Saç Telimden Parmaklarımın Ucuna Kadar,
Ve Her Bir Hücrem Sadece Benim Duyabileceğim Bir Kudrette Bağırıyor,
Haykırıyor Arşa; "Ölsem de Bu Uğurda,
Parça Parça Olsa da Kalbim Bedenimden Uzakta,
Sana Değer,
Aşk İçin,
Senin İçin Sana Değer" Diye...
Eğer Gerçekten İstediğin Gitmekse,
Lütfen Git Kendi Kendine...
Benden Git Dememi Bekleme...
Hayallerime,
Düşlerime Elveda Dedirtme...
Ben Hiç Vazgeçmedim,
Vazgeçmeyi Kendime Öğretemedim...
Çünkü Çok Sevdim...
Bir Kadın Bir Adamı Ne Kadar Sevebilirse O Kadar Sevdim...
Senin Hayatından Geçen Kadınlar Gibi Olmadım Ben Hiçbir Zaman...
Onların Hepsi Benden Daha İyi,
Daha Güzeldi Belli ki....
Ben Sadece Çırpındım,
Onlar Gibi Olmaya Değil,
Sana Layık Olmaya Çalıştım...
Sana Layık Olunamazdı,
Çünkü Sen, Her Dokunuşla Kırılan Naif Bir Kelebek Gibiydin,
Hiç Konmadın Avucuma...
Ben Hiç Sevilmedim,
İnsanlar Beni Sevdiklerini Sandılar Sadece...
Alışık Değildim Birilerinin Bana "Seni Seviyorum" Demesine...
Sende Demedin Zaten...
Ama Ben Seni Seviyorum...
Sen Beni Benim Seni Sevdiğim Şekilde Sevme,
Hayalinin Kadını Gibi de Görme,
Umrumda Değil,
Ben Düşlerimden Çıkarmayacağım Seni...
Her Gece Yine Sana Sarılacağım...
Ve Düşten Önce Son Duyduğum Ses Senin Sesin Olacak,
Kulaklarımda Dayanabildiğim Kadar...
Biliyorum Bir Sızı Gibi Kalacaksın İçimde...
İnce Bir Sızı,
Hiç Geçmeyecek,
Geçmeyecek Olan Bir Sızı...
Başka Bir Ben Olmayacağım,
Başka Bir Hayatım,
Ve Asla Yeniden Doğamayacağım Küllerimden...
Senin Bıraktığın Sızıyla Hayatımı Sonlandıracağım...
Hiç Geçmeyecek Bu Sızı Biliyorum...
Çaresi mi?
Çaresi Yok, Seziyorum...
Bendeki Seni Göremeyecek Olman Değil Canımı Acıtan...
Görmek İçin Çaba Harcamaman Sızlatıyor İçimi...
Gözlerime Bakma Öyle...
Tutamam Kendimi;
Söyleyiveririm Söylemesini Bile Bilmediğim Şeyleri...
Unutmak mı?
Hayır,
Daha Değil.
Henüz Yapabildiğim Şeylerden Biri Değil...
Ben Veda Edemem,
Ağlamaya Başlar Gözlerim...
Aklımda Ne mi Var?
Hayallerim,
Kaybedişlerim,
Kayboluşlarım...
Çoktandır Ağlamamıştım;
Teşekkürler...
Şimdi Ağlamak Zamanıysa Eğer,
Ben O Hakkımı Kullanmıştım Senden Seneler Evvel...!
Affet Beni,
Çünkü Ben Yine Kelimelere Sığmayacak Kadar Özledim Seni...
Seni Gelip Göremedim,
Ama Görmek Çok İsterdim...
Biliyor musun?
Bir Seni,
Bir de Ölümü Çok Özledim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.