Bugün Diyorum, Ölümümün Birinci Günü...!

Sevmek Kural Tanımıyor... 
Sevgiyi Ne Kurala,
Ne Zamana Sığdırabilirsiniz... 
Bir Müddet İçinizde Tutmayı Denersiniz,
Yanıt Bulursanız Sevginizi Bırakırsınız İçeri, 
Süzülür Gider Kalp Kapısından...
Bunu Kimse Engelleyemez; 
Ne Seven, 
Ne Sevilen, 
Ne de Sevileni Seven... 
Sevgi Gerçekse Engel Tanımaz, 
Yürekte Bitmez... 

Birileri Canlarını Yakıyor İnsanların, 
Her Defasında ''Bir Umut'' Diye Başlayan, 
Sonunda Düş Sancıları ve Kırık Hayaller Kalıyor... 

Bilmiyorum Diye Başlayacağım Söze, 
Çünkü Gerçekten Bilmiyorum Bu Keşmekeşlikten Nasıl Çıkacağım... 
Çaresi Var mıdır Mahkumluğun?
Bilmiyorum Diye Devam Edeceğim, 
Çünkü Gerçekten Bilmiyorum... 
Ne Söylesem?
Ya da İçimden Geçenleri Aksettirsem mi,
Yoksa Hep İçimde mi Hapsetsem?
Gün Geçtikçe Derinleşiyor, 
Sessizleşiyorum...
Konuşmak Faydasız, 
Susmak Amansız...
Kendime Kızıyorum Her An; Beni Umursamayacak Olanla Ölmek İstediğim İçin... 
Niye Hep Uzaktı ki? 
Gecelerimi, 
Vaktimi, 
Ömrümü Uğruna Heba Ettiğim Umrunda mıydı Sanki ? 
Niye Böyle Oluyor, 
Neden ?
Ne Kadar Önemsiz Olduğumu Düşünmeyeceği Kadar Önemsizim Hayatında?
Niye?
Bilmiyorum Diye Devam Edeceğim,
Çünkü Bilmiyorum...
Artık Ne Mısralarımın Onu Anlatacak Gücü Var,
Ne de Bu Önemsiz Karalamaların Sonu Gelecek... 
Bu Yol Nereye Çıkacak? 

Ben En Çok İçinde Saklı Çocuğu Sevdim Sende... 
O Masumca Kırılan, 
Küsüp Sırtını Dönen, 
Omuz Silken O Haylaz Çocuğu....
Bazen O Çocuğu Gölgede Bırakan Kocaman Adam 
Oluyordun, 
Onu da Çok Seviyordum...
Gölgesine Sığınıp Dünyayı Unutuyordum Çoğu Zaman...
Korkusuzca Bakıyordum Etrafıma Elini Sımsıkı Tutarak...
Dönüp Gittiğinde Öyle Bir Aşk Bırakıyordun ki Ardında, 
Dönene Kadar Nefes Almıyordum... 
Her Bir Halini Ayrı Seviyordum...
Bölünerek Çoğalıyordu İçimde Aşk...
Şairlere Dönüştürüyor Beni...
Yalnızlığımda Kalem, 
Sen Gelince de Işık Oluyordu...
Her Gördüğümde Usanmadan,
Işıl Işıl Bakıyordum Sana...
Görebildiğim Kadar Çok Seviyor,
Sevebildiğim Kadar Görüyordum Dünyayı...
Bendeki ''Sen'' Bir Başkaydı... 
Anlayamadığım, 
Anlayamadığın,
Ve Anlayamadıkları Kadar Bir Başkaydı... 
Başkalaştırdım Seni Belki de Kendi Ellerimle...
Görmeni Dilerdim İçindeki Seni,
Kabından Taşan Günlerimi... 
Sessiz Saatlerimi...
Kağıtlara Döktüğüm Mürekkebimi...
Ve Sene Sene Biriktirdiğim Sensizliği...
Ama Biliyor musun?
Artık Çok Önemli Değil Neden Kaçtığın, 
Kimi Kovaladığın, 
Kimin Yüreğinde Arşa Çıktığını, 
Kiminkinden Kovulduğun...
Ben Seni Anlamadım Biliyor musun?
Düşünmekle İşin İçinden Çıkamadım, 
Zira Beynim Kontrol Edebileceğim Bir Vaziyet Değil Şu An...
Sorular Var Sadece; Oradan Oraya Koşuşturan Zihnimde...
Ama Yine de Merak Ediyorum;
Madem Gelmeyecektin Neden Gelmek İstermiş Gibi Yaptın ki?
Madem Biliyordun Aşk Yolunu Yürüyemeyeceğini, 
Neden Yürüyebileceğine İnandırdın Beni?
Hadi Beni Kandırdın da, 
Kendini Niye Kandırdın ki?
Sen Yine de Sorma Ardından Bıraktıklarını...
Sorma Bana Kalan Yalnızlıkları, 
Çaresizlikleri,
Ve En Deli Özlemleri... 
Bilme Sensizken Sana Hasretliğimi, 
Acılarımı...
Sensizlikte Dermansız Kaldığımı... 
Yanındayken Anlatamadığım Sevdamın Pişmanlığını,
Ağlayan Gözlerimi Bırak Bilme... 

Seni Unutabilecek Gücüm Var Artık... 
Adını Duyduğumda Uzun Uzun Konuşmak İstemeyeceğim... 
Üşüdüm, Sarılsana Demeyeceğim...
Hayal Edince Bile Heyecanlanmayacağım... 
Kalbim Çarpmayacak Teninin Tenime Dokunuşunu Duydukça...
Sımsıkı Sarılmak, 
Ellerini Tutmak, 
Gözlerimi Gözlerine Sabitlemek İstemeyeceğim...
Belkilere Veda Edeceğim...
Çünkü Elimdeki Her Şeyi Serbest Bırakmayı Öğrendim Ben... 
Gelene Hoşgeldin,
Gidene Güle Güle Demeyi Öğrenme Dersini Tamamladım...
Hayatımın Merkezinde Tek Bir Şey Yok Artık... 
Çok Değiştiğimi Fark Ediyorum, 
Fazla Sigara İçmemin Dışında...
Hayatımda İzin Verdiğim İnsanlar Var, 
Sevenler ve Sevdiklerim...
Ve Kimseye Aşık Değilim... 
Sadece Biraz Sarhoş Bir Sevgi Var İçimde, 
Bu da Yetiyor Mutlu Olmama... 
O Kadar Az Olanla Yetinmeyi Öğrendim ki;
Kimseyi Rahatsız Etmeden Hem de...

Tekil Yalnızlıklarımın Çoğul Acısı Artık Yüzüme Yapışan... 
Müptelası Olduğum Ruhun Terketmesi Bedenimi...
İnsan Dolu Bir Yolda Yürürken Tek Başıma Kalmak... 
Bir Fotoğrafı İzlerken İçinde Kaybolmak...
Üşümek ve Yanmak Aynı Zamanda... 
Fırtına Öncesi Sessizlik Bitti,
Fırtınaların Göbeğindeyim Şimdi... 
Yangın Yeri Avuçlarım,
Ama Biliyorum Bu da Gelip Geçecek.
Sonsuza Kadar Duramam Bu Kanbur Hüzünle...
Şimdi Gitmek Vakti, 
Belki de İlelebet Sürecek Bir Suskunluk Vakti...
En Ağır Yenilgim Oldun, 
Şimdi Sıra Bende...
İçim Susana, 
Soğuyana Dek Susarak Özleyeceğim...

Zaman Artık Benim İçin Hiçbir Şey İfade Etmiyor... 
Bu Yüzdendir ki Yarın Yok Bana... 
Sadece Aldığım Nefesleri Hissediyorum Hayata Dair... 
Bugün Diyorum,
Ölümümün Birinci Günü...!
____________________________

Ruhumla, Ölüm Denen Sona Kadar Sevebilirdim, 
Sevebilirim,
Esas Sorun Denk Gelmemek İşte...