Sensizliği Sana Anlatmak İmkansız…

Sevmek...!
Korkmadan, Aşkla, Heyecanla Sevebilmek...
Sevmeyi Sonsuza Uzatabilmek...
Bir Tek Gün Bile Şüphe Duymadan Yaşayabilmek...
O Huzuru, O Sonsuz Mutluluğu Yürekte Hissedebilmek...
Ne Güzel Bir Duygu Hissederek ''Seni Seviyorum'' Diyebilmek... 
''Seni Seviyorum'' Derken Kanın Kaynaması, Sözcüklerin Tutkuyla Bütünleşmesi...
"Seni Seviyorum" Cümlesini Ben Bu Güne Kadar Sadece Onun Kulağına Fısıldadım, Sadece Ona Söyledim Ona Yazdım...
Bu Cümle Onunla Değerlendi ve Anlam Buldu, Çünkü Ondan Başkasını Düşünecek Tek Bir Zerreye Bile Ruhumda Yer Yoktu...
Tükenmeyen Tek Umudum O Oldu Benim Bugüne Dek... 
Hiçbir Zaman Gelmeyeceğini Bile Bile Hiç Tüketmedim Umudumu... 
Oysa Biliyordum Asla Benim Olmayacağını... 
Bu Aşkın Vuslatı Yoktu, Ancak Rüyalarımda Yaşayabilirdim Vuslat Anını...

Bu Gün İçimden Geleni Değil, İçimden Gideni Yazıyorum... 
Hislerimi Anlatabilecek Kelimem Yok...
Cümlem Yok... 
Harfim Yok...
Tanımım Yok... 
Sesim Bile Yok...
Söylesen Sevgili, Şimdiye Kadar Yazdığım Bütün Cümlelerim mi Anlamsızdı Yoksa Tüm Kelimelerim mi Değersizdi?
Hiç mi Anlam Katamadı Sana Kelimelerim?
Hiç mi Sevgimi Sana Anlatamadı Cümlelerim?
Hiç mi Değeri Yoktu Uğruna Akıtılan Gözyaşlarımın?
Oysa Bana Gelişin Yüreğimin En Derin Acılarını Silmişti Derinden...
Bana Gelişin, Yağmurdan Sonra Çıkan Gökkuşağı Kadar Rengarenk, Rüzgarın Esintisi, Şiirlerin Sesi Gibiydi...
Nasıl Başladığını Bilmediğim Sevdamdın Benim...
Hep Sana Yazmak Seni Yazmak Geldi İçimden... 
Cümle Cümle Sende Kaybolmak, Şiir Şiir Sana Damlamak, Her An Her Saniye Seninle Olmak, Vakitli Vakitsiz Hep Seni Sevmek Geldi İçimden...
Seni Sevmeye Başladığım Gün Nasıl Olsa Kaybedecek Hiç Bir Şeyim Yok Demiştim, Ama Kendimi Hiç Hesap Etmemişim...! 
Hep Ulaşılamadın Hep Uzaktın...  
Seni Gün Gelir Unuturum Zannettim, Olmadı Unuttukça Yeniden Hatırladım... 
Sen Bana Hep Uzaktın ve Ben Sana Yakınlaştıkça Hepten Kayboldun... 
Ne Sen Bana Bir Kapı Açıtın Ne Ben Kapıyı Kapatabildim...
Hep Sustum Sadece Bir Cevap Bekledim Durdum Tüm Sorularıma...
Ne Evet Ne Hayır Dedin...
Sen Hep Uzak Şehirdin Benim İçin ve Bir Türlü Bitmedi Yol, Varamadım Şehrine...! 
İçimde ki Tarifsiz Acıyı Sana Anlatabilmek Mümkün Değil Artık, Çünkü Sensizliği Sana Anlatmak İmkansız…!
Derin Bir Nefes Alıyorum ve Aslında Sensiz Hayatımda Her Şeyin Sen Olduğunu Anlıyorum... 
Uykumda, Düşlerimde, Hayallerimde, Yağan Yağmurda Bile Sen Varsın... 
Hayatımın Her Deminde, Bedenimin Her Hücresinde Sen Varsın...
Öyle Çok Seviyorum ki Seni Sensiz Her Şey Yabancı, Her Şey Anlamsız Geliyor... .
Tenime Karışıp Kokum, Bedenime Girip Ömrüm Oldun...
Ben Senin Yüreğinden Yüreğime Dökülen Damlalarını, İçine Bakamadığım Ama İçinde Kaybolduğum Gözlerini, Seni Beklemeyi ve Düşlerde Sana Kavuşmayı Sevdim...
Ben Sende Sevdim Gülümsemeyi... 
Sende Gördüm Bakışların En Derinini... 
Yüreğime Yavaş Yavaş Dolan Kelimeleri Sende Duydum...  
Kaybettiğim Aşk Anahtarını Ben Senin Yüreğinde Buldum... 
Ben Bir Tek Sana Güldüm İçten... 
Bir Tek Seni Sevdim Yürekten...
Ben Aşkı Seninle Buldum, Seninle Yaşadım...
Hayatta Tatmadığım Duyguları Tattım Ben Sen de...
Bir Yüreğin Aşktan Sevdadan Nasıl Kıpır Kıpır Olduğunu İlk Defa Sen de Hissettim... 
Ben Sende Bakmadan Görmeyi, Hissetmeyi, Özlemeyi, Beklemeyi, Hayal Etmeyi Öğrendim... 
Hepsinden Önemlisi Ben Sende ''Sevmeyi'' Öğrendim... 
Sahi Sen Beni Ağlarken Görmedin Hiç Değil mi Sevgili?
O Derin Yalnızlığımın İçinde Hep Seni Aradığımı, Hüsran Kokan Şarkıların Sözlerinde Hep Seni Düşündüğümü, Herhangi Birileri Sevdalarını Şiirler de Şarkılar da Yaşarken Şiirlerin Şarkıların Gürültülü Sessizliğinde Sadece Seni Yaşadığımı Bilmedin Hiç...!

Sakın Unutma Sevgili...!
Ömrün Boyunca Hiç Ama Hiç Kimse Benim Gibi Sevemeyecek, Kokunu Taşımayacak Teninde, Dudaklarında Tutkunun Tadını Bırakamayacak, Sarıldığında Vücudunu Ateşe Atamayacak, Damarlarında Dolaşamayacaksın Benim Gibi...
Sakın Unutma Sevgili...!
Ömrün Boyunca Hiç Ama Hiç Kimse Benim Gibi Yüreğinde 
Taşımayacak Aşk'ını Son Nefesine Kadar, Dudaklarından Taşırırcasına Söylemeyecek ''Seni Seviyorum'' Diye, Benim "Sen" Olduğum Kadar Kimse "Sen" Olamayacak, Benim Düşlediğim Kadar Düşlemeyecek, Beklediğim Kadar Beklemeyecek Seni...
Ve Unutma Sevgili...!
Sen Her Akşam O Bomboş Odanda, Yalnız Yatarken Yatağında  Benden Başkasını Düşlemeyecek, Düşünemeyeceksin...
Beni Arayacak Ellerin, Beni Düşleyecek Gözlerin, Deli Yağmurlar Gibi Düşecek Özlemim Avuçlarına...
Dudaklarında Söylemeye Korktuğun Ama Unutamadığın İsmim, Ekranında Silemediğin Resmim, Umutlar Yüreğinde Gelmeyeceğimi Bile Bile Bekleyeceksin...
Dilinde Hüzünlü Bir Şarkının Son Satırı Özlem Nöbetine Tutulup Ağlayacaksın Çaresizliğine...
Ve Sakın Unutma Sevgili...!
Ben Yine Her Akşam O Bomboş Odamda, Yalnızlığımla Baş Başa Yatarken Yatağımda, Seni, Sadece Seni Düşüneceğim, Seninle Dolduracağım Yalnızlığımı... 
Yaktığım Her Sigaranın Dumanı Yakacak Gözlerimi...
O Zehir Şarkılara İnat Ben Yine Seni, Hep Seni Bekleyeceğim... 
Ve Biliyorum ki Sevgili; Seni Ömrümün Sonuna Kadar Unutmayacağım... 
Yaşadığım Sürece Hep Mutsuzluğa Yalnızlığa, Özlemlere Mahkum Müebbet Bir Sensizlikle Yaşayacağım...

Ve Biliyor musun Sevgili; Bir Ruhani Dokunuştu Beni Sana Bağlayan... 
İmkansız Bir Aşk'tı Yüreğime Seni Sımsıkı Dolayan...
Hiç Bir Zaman Sen Uzaklardasın Diye Seni Sevmekten, Hayal Etmekten Vazgeçmedim...
Yüreğimi Yüreğine Mühürledim... 
Yüreğimden Sana Dökülen Sözlerin, Gece Yarısı Özlemlerimin, Seni Sevmelerimin, Büyüklüğüne ve Yüceliğine İnan... 
Bil ki; Tenime Tenin Gibi Kimsenin Teni Değmedi... 
Ve İnan ki; Hiç Bir Yürek Bir Başka Yüreği Bu Kadar Çok Sevmedi...
Seni Çok Sevdim...
Sadece Gözlerine Bakarak Ömrümü Harcayacak Kadar, Yüreğinde Yüreğimi Unutacak Kadar, Tüm Şiirlerimde Seni Yazıp Şiirlerimde Seni Yaşayacak Kadar Sevdim...
Yeter ki Sen Mutlu Ol Diye Sensiz Kalacak Kadar Çok Sevdim...
Köprüler Kurdum İçten İçe Sana Varmak İçin, Senin Duvar Örmelerini Bilmeme Rağmen...
Tut ve Bir Daha Hiç Bırakma Diye Elimi Uzattım Geri Çevirmelerini Görmeme Rağmen...
Gözlerimi Kapasam; O Kapkaranlık Yerde, Küçük Bir Noktada Hep Seni Görüdüm..
Ağlasam Gözlerim Kan Çanağına Dönene Kadar; Gözyaşlarımda Senin İzlerini Taşıdım...
Aşk Bazen Üzer, Bazen de Mutlu Ederdi, Benim Payıma Düşen Hangisiydi Peki Sevgili?
İçimde Atan Bu Kalp Senin İçin Çarpıyorsa, Bu Beyin Her Gün Bıkmadan Usanmadan Seni Düşünüyorsa, Ağzımdan Çıkan Her Kelime Seninle Kesişiyorsa Hep Bir Yerde, Ben Mutluluk Tarafını Hak Ediyorum Öyleyse...!
Ama Sen Hak Ettiğimi Sunmadın Bana, İstemediklerim Çıktı Her Defasında Karşıma...!
Ve Söylenebilecek Tek Bir Söz Kalıyor Tüm Yaşanılanlardan; 
Vurgun Yedim İşte Yine...!
Ne Kadar da İsterdim Senden Nefret Etmeyi...
Ne Kadar da İsterdim Sensizliği Öğrenmeyi...
Bir Ucu Kalbimde Bir Ucu Ellerinde Kaldı Bu Sevdanın...
Dokunmasın Kimse Bana, Yoksa Hıçkırıklarla Ağlarım...!

Yokluğun Yalnızlık, Yokluğun Yüreğimdeki En Derin Çığlık...
Neresinden Dalsam Hayata Hep Bir Yer Açmak İstedim Sana.. 
Sen Orada Olmalıydın, Hep Yanıbaşımda... 
Ne Zaman Yokluğunu Hissetsem İnadına Çağırdım Seni... 
Kokuna Nefesine İhtiyacım Vardı...
Sen Gitmemi İstedin Benden Ben Senden Gidemedim...
Senden Gitmek Kolaydı Belki Ama Zor Olan Birşey Vardı...
Zor Olandı Beni Sende Tutan... 
Bırakması Zor Olan Birşey Vardı Sende Ya da Birşeyim Ama Ben Bırakamadım O Bırakması Zor Olan Şeyi...
Ben Senden Gitmedim Diye Sen Benden Gittin...
Oysa Anlamalıydın Gitmenin İmkansız Olduğunu...
Gidenin Tek Adının Olduğunu... 
Gitmenin Ölüm Olduğunu, Soğuk Bir Ölüm...
Anlamadın Ya da Anlayamadın... 
Yoksa Anlamamak İşine mi Geldi?
Sen Hep Umursamayan Oldun, Hep Değer Vermeyen....
Ben Boş Umutlarla İkimiz İçin Bin Bir Hayal Peşindeyken Belki de Aklında Bile Değildim Ben...
Ne Üşüdüğümde Isıtır Sandığım Ellerin Vardı Yanımda Ne Teselli Verici Sözlerin...
Hiç Sevmedin ki Sen...
Sevemezdin de Zaten...
Basit Mutluluklar Peşinde Avunurken Ben Bir Gülüşünü Benden Kıskanırdın Sen...
Hep Üzendin Sen...
Hep Değer Vermeyen...!
Seni Aramak Ne Kadar da Zordu Sevda Kokan Satırlarımda...
Ne Kadar Zordu Her Seferinde Eli Boş Dönmek Yüreğinin Kapılarından...
Ne Çok Yaktın, Ne Çok Kanatın Canımı...!
Boş Ver Beni ve Git...!
Yaşanılanları Koca Bir Yalan Edip Kapıları Ardıma Kadar Kapa da Git...!
Ben Artık Aşkı Aramıyorum Senin Kuytularında...
Zincirle Yüreğimi Kapının Koluna...
Bütün Perdelerimi Kapa...
Işıkları da Söndür...!
Karanlıklar Yakışır Benim Yalnızlığıma... 
Bu Yürek Yorgunluğunun Sonu-Başlangıcı Yok...!
Bu Hiçliğimin Öylesi-Böylesi Yok...!
Beni Düşünme...!
Boşver, Git Ama Kapıları Sıkıca Kapa...
Işık Girmesin Artık Dışarıdan....
Beni Yokluğuna Göm ve Git...!
"Canım" Dediğim Seni Canına Göm ve Git...!
Ben Seni Öldürmeyi Beceremiyorum İşte Anlasana...!!! 

Seni Anlattıkça Hep Kış Vurdu Satırlarıma... 
Yalnızlığıma Bir de Titreyişim Eklendi ki Hiç Sorma...!
Kızdıkça Yazıyorum, Anlattıkça Üşütüyorum... 
İçimi Ancak Böyle Isıtıyorum...
Oysa ki Gelişine Kurulmuştu Saatlerim... 
Kıpır Kıpırdı İçim... 
Gözüm Yolda ve Arada Saate İlişirken Sana Kurulduğumu Unutuyordum... 
Cahillik De... 
Özlem De...
Beklenti De... 
Yanılgı De;
Ne Dersen De...
Gelecektin.. .
Hoşçakal Diyerek Ellerini Uzatışın Bir Merhabayla Silinecekti... 
Geçmişe Ait İç İsyanlarımın Tamamını Bastırıp Sadece "Neden Geç Kaldın" Diyecektim... 
Ellerimdeki Terin Kuruyuşunu, Ama Sensiz Geçen Gecelerin Hesabını, Gözlerimdeki Ferin Gidişini Soracaktım.. 
İster Amaçsızlık De, İstersen Heyecan...
İster Ne Yaptığını Bilmemezlik De, İstersen Budalalık...
İster Tuhaflık De, İstersen Kandırış...
İster Önünü Görememek De, İstersen Yok Oluş...
Sen Ne Dersen De İşte...!
Ve Şimdi Senin İçin Başlayan Her Cümlenin Bitişi Yine Sen...
Olsun...! 
Hatta Ne Olursa Olsun, Sen Yine Aşk De...!
Aşk...!!!

Sevda