Yokluğun Tam Bir Yokluk Sevgili...!

Taşıyamıyorum Sensizliği, Sensizlikte Seni Sevmeyi Kaldıramıyorum...
Yokluğunu Hissettiğim An, Bu Hayat Zor Geliyor Bana...
Çok Ağır Geliyor Sensizlik...
Acıtıyor İçimi, Ağlatıyor Gözlerimi, Kanatıyor Dudaklarımı...
Sensiz Yorgun Cümlelerim, Kalemim Boynunu Bükmüş Satırlarıma...
Öyle Koyu ki Yokluğun; Ne Ben Kendime Gelebiliyorum Ne Seni Getirebiliyorum..
Sensizlik Ağır Ağır İşliyor İçime, Ağır Geliyor Bedenime Sevgili...!
Yokluğun Tam Olması Gerektiği Gibi, Yokluğun Tam Bir Yokluk Sevgili...!
Gittin, Yanında Benliğimin Bir Parçasını Alıp, Yüreğimi Yarım Bırakıp Gittin...
Başardın Geceleri Uykumu Bölmeyi, Aklımdan Çıkmamayı, Uzakta Olduğun Halde Beni Ağlatmayı Başardın...
Senden Sonra Sensizlik Öyle Büyüdü ki İçimde Bana Yer Kalmadı Yüreğimde...
Boşluğunu Doldurmak İçin; Uykusuzluğum, Kabuslarım Kıyasıya Yarıştı, Yerini Mutsuzluk, Umutsuzluk, Çaresizlik Aldı...
Gülümsemem Gitti Yeri Gözyaşlarımla Doldu...
En Acısı da; Sen Gittin Ben Sensiz Kaldım...
Sensiz Kaç Gece Eskittim, Kaç Mısra Kaç Hece Kaç Şiir Yazdım Sana Bilmiyorum...
Yüreğimde Depremler, Sevdam Paramparça...
Bazen Nedenini Bilmeden Dalıyorum Bir Boşluğa, Sen Geliyorsun Aklıma...
Bilir misin Sen de Uykusuz Geceleri?
Sende Hiç O Kapkara Boşluğun İçinde Döktün mü Gözyaşlarını?
Etrafındaki O Soğuk ve Dilsiz Duvarlar Yüklendi mi Üzerine?
Bilmek İsterdim Ne Kadar Ben Yansıyor Yokluğumda Gözlerine, Ne Kadar Benle Burkuluyor Kalbin...
Bilmek İsterdim Ne Kadar Ben Karışıyor Durgun Düşüncelerine,  Ne Kadar Pişmanlık Giriyor Benli Hislerine...
Biliyor musun Hiç Bu Kadar Hasretler Bu Kadar Özlemler Biriktirmemiştim Ben Sana...
Kalbimde Bir Sızı Var, Biraz Keskin Biraz İnce...
Saatin Sensizliğe Vurduğu Anlarda Yorgun Düşüyorum Yine...
Sessizce ve Usulca  Hissetirmeden Kimseye İçten İçe Yok Oluşlar, Her Gece Umutsuzluğa Hapsoluşlar ve Yine Herkesten Gizli Damla Damla Kahroluşlar...
Bulutlar Toplanmış Yine, Yağdı Yağacak Düştü Düşecek Damlalar Toprağa...
Gözlerimden İki Damla Yaş Süzülüyor Bulutlara Meydan Okurcasına...
Ben Senden Öğrendim Aşk'ın Acı Verici Olduğunu, Kapalı Kapılar Ardında Ağlamayı, Gülmenin de Bazen Acı Verici Olduğunu...
Senden Öğrendim Şarkılara Anlam Yüklemenin Anlamsızlığını...
Ben Seni Çok Sevdim, Seni Öyle Çok Sevdim ki; Senin Görmediğin Bir Yerde "Sen" Diye İnliyorum...
Senin Bulamayacağın Bir Yerde "Sen" Diye Yok Oluyorum...
Senin Bilmediğin Bir Yerde "Sen" Diye Ölüyorum...
Öyle Bir Sevgi Var ki; Yüreğimden Asla Gitmeyecek, İçimde Sönmeyecek, Tükenmek Bilmeyecek...
Ne Senden Bir Adım Uzağa Gidebilirim Ne de Yokluğuna Alışabilirim...
Bir Yağmur Olup Üzerime Yağdığın O Günden Beri Sırılsıklamım...
Öylesine Yanıyor ki Yüreğim, Gözlerim, Hatta Dudaklarım Sensizlikten..
Tenim Kavruluyor...
Aklım Gidip Geliyor...
Sus Pus Oluyorum!
Her Anımdasın Her An Aklımda, Küçük Bir Dokunuştasın...
Nerde Olduğumun Bir Anlamı Yok Ya da Senden Ne Kadar Uzak Olduğumun Çünkü Sen İçimdesin, Hücrelerimde, Beynimin Tüm Kıvrımlarında Dolanıyorsun...
Göz Kapaklarım Ağrıyor Artık, Gözyaşlarım Tutunamıyor Kirpiklerime...
Dudağımda Sözcükler Asi, Söz Geçiremiyorum Dilime...
Susuyorum...!
Biliyorum ki Artık Senin Yüreğin Bende Değil...
Biliyorum ki Çoktan Meyillisin Unutmaya....
Ve Sadece Susası Var Dilimin Sana...
Karşında Artık Bir Dilsizim, Acizim Konuşmaya...
Biliyorum ki Sen Beni Duymazsın Artık...
Duyamazsın...!
Çok Şey Birikiyor Dilime Ama Ben Yine de Susuyorum...!!!
Ayrılan Yalnızca Bedenlerimiz Değil Bu Gece Sevgili Ruh'larımızda Ayrılıyor...
Gidiyorum Senden, Kopuyorum Ruh'undan, Bedeninden, Kalbinden...
Gitmeliyim!
Vedalaşmadan Gitmeliyim...
Bakınca Gözlerine Dayanamam Onun İçin "Elveda" Demeden Gitmeliyim...
Bu Sefer Gitmeliyim, Terketmeliyim Seni...
Sonra mı?
Sonra da Kendimi...!!!

Solgun Bir Ömür Duruyor Şimdi Önümde...
Biliyorum Feryadım Hıçkırıklarım Boşa...
Hayat Ne Garip, Ruh'um Ne Garip...
Neden Bu Kadar Kırılgan Yüreğim?
Neden Ağlıyor Gözlerim?
Neden Bu Kadar Deli, Sonsuz Seviyorum ve Bir O Kadar Acımasızca Siliyorum?
Neden Çok Hüzünleniyorum?
Ne Yapsam Kurtulamıyorum Kendimden..
Hayatım Paramparça, Hep Kasırga Hep Fırtına...
Sürüklenip Duruyorum, Nereye Gittiğimi Bilmeden Yol Alıyorum...
Yüreğim Sancıyor, Beynim Uğulduyor!
Sonsuzluktayım...
Uçsuz Bucaksız Bir Yolda...
Her Seçimim Yanlış Sanki...
Gözlerim Kançanağı, Akacak Yaş Kalmamış...
Ruh'suzum...!
Cansız...
Sadece Bir Hiç!
İşte Artık Ben Buyum...
Atmayan Bir Yürek, Ruh'suz Bir Beden...!
Sürgüne Gidiyorum, Bile Bile Ölüme...!
Canım Yanacak, Dudaklarım Kupkuru, Ruh'um Bir Deri Bir Kemik Kalacak Biliyorum Ama Bu Gidişe Dur Diyemiyorum!
Donuk Bakışlarımla Bu Uğursuz Yolu Takip Ediyorum...
Mutlulukların Arasından Yosun Tutmuş Bir Hayata Yol Alıyorum...
Duygularım Yok Artık, Umutlarım Kalmamış...
Aynaya Baktığımda Hiçbir Şey Görmüyorum...
Bağırmak İstiyorum Çığlık Çığlığa...
Hikayemin Sonu Kötü Bitecek Hissediyorum...!
Son Arzum; Son Kez Sarılmak Ona Konuşmadan Hiç...
Son Arzum Kabul Olmayacak Biliyorum...!

Çok Uzun Bir Gece Olacak Bu Gece Biliyorum...
Bu Sabah Kalktığımda İsyanım Vardı Üstümde...
Hep Doğru Kişi Dediklerim Yaraladı Ruh'umu...
Yanılgılarım Oldu Kırgınlıklarımın Yanında...
Ve Gözyaşlarımın Yanında Pişmanlıklarım...
"Yarın Yeni Bir Gün, Güzel Olacak"Diye Her Söylediğimde Bir Yıldız Daha Kaydı Gitti Hayatımdan...
Bugünün Zor Geçeceği Sabahtan Belliydi...
Hüznümde Vardı Üstümde, Uyandığımda...
Nasıl Bu Günlere Geldim Anlamadım...
O Hep Gülümseyen O Güzel Kadın Nerde Kaldı Bilmiyorum...
İçimdeki Ben Yolunu Kaybetti Bulamıyorum...
Görmüyor, Duyamıyorum...
Direnecek Gücüm Giderek Azalıyor...
Yalnızca Umut Yanımda Ama Hasta Oldu Umudum...
Ne Kadar Ömrü Kaldı Bilmiyorum...
Kurtarın Onu Ne Olur...!

Bazen Kaçıp Gitmek Herşeyi Çözmüyor...
Tek Kurtuluşun Gitmek Olduğunu Düşünüyorsun...
Bedenini Götürmeyi Başarıyorsun Ama Ruh'unun Zincirlerini Kıramamak Korkutuyor Seni...
Kalmakla-Gitmek Arasında Bitmeyen Bir Nöbette Buluyorsun Kendini...
Bazen Umutlarını Kurşun Yapıp Savaşmak İstiyorsun, Bazen Bezginliğinden Kanat Yapıp Uçup Gitmek...
Olmuyor...!
Ne Geceyi İstiyorsun Ne Gündüzü ve Ölümle Yaşam Arasında Bir Yerde Buluyorsun Kendini...!