Hayattayım Ama Neden Nefes Alamıyorum...!

Anlatmak Gerek Bazen Diyorum Çaresizliği, İmkansızlığı...
Kimseler Çare Olamasa da, Kimseler Seni Anlamasa da Anlatmalısın Diyorum Yüreğinin Sana Söylediklerini...
Anlatayım mı Peki Ben de?
Anlatayım mı Günlerdir Kıvrandığımı, Yürek Sancılarıma Artık Dayanamadığımı, Çaresizliğimin Altında Ezildiğimi, Ufalanıp Parça Parça Bölündüğümü, Parçalarımın Ufaklığına Kendimin Bile Şaştığını Anlatayım mı?!
Gözlerimin Dalgın, Hüznümün Yorgun, Düşlerimin Solgun, Kelimelerimin Suskun Olduğunu Anlatayım mı?
Dinlediğim Her Şarkının Sözlerinde Hep Senin Olduğunu, Damla Damla Gözlerimden Canımı Acıtarak Döküldüğünü, Bedenimi Yakarak Dudaklarıma Düşüşünü Anlatayım mı?
Tüm Duygularım Feryat İçinde ve Yine Sensiz Olduğunu, Ruh'umun Her Zeressinde Fakat Ebedi Yoklukta Olduğunu, Sevilmeye Muhtaç Bir Çocuk, Derdini Anlatamayan Bir Dilsiz Gibi Olduğumu Anlatayım mı?
İyisi mi Anlatmayayım!
Çünkü Konuşsam Kanatıyor Sussam Acıtıyor İçime Biriken Kelimeler...
Kendimi Tanıyamıyorum Artık...
Hayattayım Ama Neden Nefes Alamıyorum...!
Herşey Anlamsız...
Umrumda Değil Sensiz Hayat, Umrumda Değil Sensiz Yaşamak...
Her Şeyi Unutup Nefesini Soluyorum Kuytu Köşelerde...
Canımı Acıtıyor Senli Hatıraların Gözbebeklerim de Çığlık Çığlığa Ölmeleri...
Sus Pus Her Şey...
Sensiz Geçen Bir Günü Yine Sensiz Gecelere Kendi Ellerimle Gömüyorum...
Günlerim Gecelerim Bir Başka Hüzünlü...
Ellerim Havada, Du'alarım Göklerde, Kalbim İse Her Zaman ki Gibi Sadece Sende...
Bir Acı ki; Kaldıramadığım, Dayanamadığım, Alışamadığım...
Anlamsızım Yürek Sızım!
Sensizlik Dolu Yüreğimin Her Yanı...
Susuyorsun!
Sen Sustukça Perçinleniyor Vazgeçemeyişlerim Senden...
Ölüyorum...
Söyleyemediklerim Düğümleniyor Yüreğimde...
Damla Damla Çoğalıyorsun İçimde...
Yüreğim Şimdi Daha Çok Sen Aşk'ım Daha Çok Sen...
Yüreğimin Tam Ortasında Oturan Sen, Boğazımda Düğüm Düğüm Dökülen Sen...
Gözlerimden Akan da Sen, Özlemimin Sebebi de Sen...
Gün Geçtikce Ağırlaşıyor Yüreğim...
Çaresizliğim Çoğalıyor Akıp Giden Zamanla...
Acı Akıyor Her Yanımdan...
Sessiz Çığlıklar Toplanıyor Kalbimde...
Hasretinden Kalma Ne Varsa Ruh'umu Acıtan Yokluğuna Yenik Şimdi...
Yürek Sızlatan Yağmurlar Yağıyor Gözlerimde...
Ruh'um Bedenimden Ayrı Hareket Ettiği Günden Beri Savruluyor Yüreğim Sonbaharlarda...
Gönlüme Gidişinin Hazan Yelleri Esiyor...
Sözcük Sözcük Düğümleniyor Yüreğimin Can Damarına Gidişin...
İçim Yine Darda Yine Dar Geliyor Bu Beden Bana...
Yaşadıklarım Yığınla Birikmiş Yüreğime Bu Defa Onlar Acıtıyor Yüreğimi...
Söyleyemediklerim Taşmak İstiyor Dilimden...
Aklımdan Geçirdiklerimi Yüreğim Sahipleniyor, Yüreğimde Sakladıklarım Boğazıma Düğümleniyor...
Senle Kurduğum Hayallerim Sensiz Yaşamaya Çalıştığım Günlere Dönüştü...
Sensizlik Öyle Zor ki Anlatmaya Kelimeler Bulamıyorum...
Hayallerimin Bir Bir Düştüğü, Hatta Boğulduğu Sular İçerisinden Çıkamıyorum...
Her Günüm Senin Özleminle Geçiyor...
Sensizliği Yaşamak Aklımın Ucundan Bile Geçmezken Şimdi Sensizliği Yaşıyorum...
İnan Çok Ağır Geliyor Bana Sensizlik, Sensiz Boynum Bükülüyor...
İçimdeki Sen'leri Sensiz Yaşamak Canımı Acıtıyor...
Var Olduğunu Bile Bile Yokluğunu Alışmaya Çalışmak Ağrıma Gidiyor...
Öyle Zor ki Yokluğunu Yaşamak...
Öyle Zor ki Gözünden Uyku Akarken Uyumamak, Gecelerce Uyumadan Hep Seni Düşünmek...
Ve Öyle Zor ki Gözlerinin İçine Bakıpta "Seni Seviyorum" Diyememek...
Sensizliğe Alışamıyorum...
Tüm Dünyayı Yükleseler Omzuma Ne Bu Kadar Zor Gelirdi Ne de Gidiş Kadar Acı Verirdi Güçsüz Şu Bedenime...
Ben Artık Bittim...!
Varsın Yanık Sevdalara Değmesin Adımız...
Sen İstediğin İçin Ya da Ben İstediğim İçin Girmedin Yüreğime...
Sen Ordan Hiç Ayrılmamıştın ki...
Ben Doğmadan Sen Oradaydın, Taa Yüreğimin İçinde...

O Kadar Kolay Olmuyor Seni ve Sensizliği Anlatmak...
İçimin Acımasını, Bu İçimi Parçalayan Hançer Darbelerini Durdurmak Mümkün Olmuyor...
Bak! Yine İki Damla Yaş Döküldü Yine Yanağından Yüzüme ve Herşeyi Birbirine Kattı...
Hiç Bitmeyecek Bir Hasret Gibi "Sen" Döküldün Gözlerimden ve Damlalar Sel Oldu  Döküldü Yürek Kalemimin Ucundan...
Bir Şiir Oldu Konuşmaya Başladı Sevdan, Kalemimin Ucundan Satırlara Döküldü Dize Dize...
Ruh'un, Kokun Döküldü Sayfalara, Can Buldu Kalemimin Ucundan Çıkan Kelimelerle....
Söyleyebildiklerim Aktı Yüreğimden Kalemimin Ucuna Ama Söylemek İsteyipte Söyleyemediklerim Yine Düğümlendi Boğazımda...
Yazmak İstediklerim Ama Yazamadıklarım Birikti Kalemimin Ucunda...
Hüzün Her Zaman ki Gibi Yine Yol Buldu ve Aktı Gözlerimden...
Son Olarak Sana Söylemek İstediğim Sadece İki Cümle Var...
Sen Bunları Çok İyi Biliyorsun Ama Ben Yine de Söyleyeceğim...
Hiç Bıkmadan Usanmadan Söyleceğim...!
Seni Çok Ama Çok Seviyorum....
Herşeyden Önemlisi Seni Çok Ama Çok Özlüyorum...
Hiçbir Şeyin Sensiz Olamayacağını Düşünürken Herşeyi Sensiz Yaşamak Çok Zor Geliyor...
Ellerini Tutamamak, Aldığın Nefesi Hissetmeden Yaşamak Canımı Çok Acıtıyor...  
Özlemim Seni Anlatıyor Hep İçimi Eriterek, Ağlatarak Bazen de Canımı Acımasızca Acıtarak...
Seni Özlemek Tüketiyor Beni...
Bu Kadar Zor muydu Sensizlik?
Bu Kadar Dayanılmaz mıydı?
Kaçıp Gitsem Diyorum, Çekip Gitsem Uzaklara, Senden Benden "Bizden" Uzaklara...
Bu Mümkün mü?
Asla...!
Ne Kadar Uzağa da Gitsem İçimde Bir Parça Sen de Geliyor Benimle...
Engel Olamıyorum...
Seni Koparamıyorum Sol Yanımdan...!