Ruhunu Nefesimde Yaşatıyorum...

 İçim İçime Sığmıyor... 
Sevdiğim Bir Şarkıyı Mırıldanıyor Dudaklarım... 
Kaybolmuş Yıllarımı, 
Yitik Yollarımı Buldum Ya? 
Tüm Mutsuzluklarımın Yorgunluğunu Üzerimden Atıyorum... 
Bedenimdeki Prangaları Kırdım, 
Ellerimdeki Kelepçeleri Açtım... 
Hazan Mevsimimde Gül Açan Ellerim, 
Mutluluğun Giriş Kapısında... 
Yeniden Doğmuş Gibi, 
Atılıyorum Umudun Kollarına... 
Kalbim Güneşe Benziyor... 
Ellerinin Sıcaklığı, 
Gözlerinin Derinliği, 
Umut Şimşekleri Çaktırıyor Gözlerimde... 
Yazdığım Her Cümle, 
Mevsimlerimi Eksiltmiyor, 
Mısralarımı Rehin Düşürmüyor, 
Umutlarımı Firar Ettirmiyor... 
Hayatımın Beklenmedik Yerinde, 
Beklenmedik Anında, 
Yasaksız, 
Korkusuz, 
Telaşsız, 
Sınırsız Bir Sevda, 
Rengarenk Açan Çiçekler Gibi, 
Açıtı Bana Tüm Kapılarını...

Güne Onunla Başlamak, 

İlk Nefeste Onu Solumak, 

Ruhunu Nefesimde Yaşatmak, 

Mutlulukların En Güzeli, 

Sevgilerin En Büyüğü...   

Ruhumun Kanatları, 

Kimsenin Bilmediği Bir Şarkı Fısıldıyor,

Gülüşlerimde Melodiler Birikiyor... 

Artık İçimde Kanat Çırpan Kelebekleri Kimse 

Öldüremeyecek!

Ateşten Gömlek Olan Hasreti,

Özlemi Sırtıma Kimse Giydiremeyecek!

Gururumu Avuçlarımın İçinde Titretemeyecek! 

Sahipsiz Gecelerde, 

Kanatlarımı Kırıp, 

Enkaz Gibi Süpüremeyecek! 

Masalımı Hüzünlere Mühürleyemeyecek!

Hakkını Verdim Yalnızlığın, 

Artık Yalnız Değilim...