Sana Tutuklu Kalmamak...!

Bir Sabah Uyandığımda Baksam ki; 
Senden Azad Etmişim Kalbimi...! 
Sana Dair Ne Varsa, 
Söküp Atmışım Yüreğimden... 
Sırtımı Dönüp Geçmişime, 
Unutmuşum Beni Üzen Tüm Kelimelerini...! 
Sensizliğim Gitmiş, 
Teninin Kokusu Tenimi, 
Sesinin Rengi Kulaklarımı Terk Etmiş... 
Soğuk Gecelerde Gözlerimi Kapadığımda, 
Aklıma İlk Gelen Adın Değilmiş...! 

Bir Sabah Uyandığımda Baksam ki; 
Hazan Rüzgarları Yapraklarımı Dilediğince Savurmuyor...! 
Senli Olan, 
Senle Yaşanan Her Anın Hüznü Beni Sarmıyor...! 
Bastırabilmişim Ruhunu Zorlayan Sana Dair Duygularımı, 
Umutlarım Başka, 
Bambaşka Hayallerin Başlangıcı Oluyor...! 

Bir Sabah Uyandığımda Baksam ki; 
Bir Varmış Bir Yokmuş İle Başlayan, 
Kırık Dökük Masallarda Yaşamıyor, 
Sırılsıklam Olmuyorum Özlerken... 
Bitap Düşmüş Ruhumla, 
Kaybolmuyorum Hiçliklerde... 

Bir Sabah Uyandığımda Baksam ki; 
Düşüncelerimin Buğulu Yanlarına, 
Adının Harfleri Damlamıyor... 
El Ele Tutuşan Bir Çift Görünce, 
Parmak Uçlarım Yokluğunla Titremiyor...! 

Bir Sabah Uyandığımda Baksam ki; 
Kederlerde Yoğrulmuş Bahtıma, 
Güneş Yansıyor Gökyüzünden... 
Mevsimler Mutluluktan Haberler Getiriyor... 
Bileklerime Hüzün Kelepçesi Vurulmuyor, 
Ömrüme Damlayan Keder, 
Ruhuma Hükmedemiyor...! 

Ama Olmuyor İşte...!
Bir Türlü Bencil Olamıyor Yüreğim... 
O Kadar Zor ki Seni Unutmak, 
Hiç Olmamışsın Gibi Davranıp,
Seni Meçhule Uğurlamak... 
Yüreğime Verdiğin Heyecanı Bastırıp, 
Yıllarının, 
Aylarının, 
Günlerinin, 
Saatlerinin, 
Dakikalarının, 
Saniyelerinin, 
Saliselerinin, 
Kısaca Ömrümün Adını Aşk Koymamak...!
Hep Sana Tutunup, 
Hep Sana Tutulup, 
Hep Sana Tutuklu Kalmamak...!
Senden Ayrı Nefes Aldıkça...
Bu Aşkta Hep Eksik Kalıp Hiç Olmamak...!