Artık Ömrüme Yük Olmak İstemiyorum...!

Umutlarımın Her Biri Un-Ufak Olmuş... 
Çığ Gibi Bir Yalnızlıkta, 
Titreyen Eller, 
Birbirine Karışmış Kelimelerle, 
Durgun, 
Sessiz, 
Çaresiz, 
Uykusuz Gecelerin Çıkmazlarında, 
Yorgun Ömrümün En Solgun Mevsimini Yaşıyorum... 
Anlayacağın, 
İçim-Dışım Buz Tutmuş, 
Çok Üşüyorum...! 
Zaman mı Acılara, 
Yoksa Acılar mı Zamana İlaçtır, 
Artık Ayırt Edemiyorum...! 
Ben Diyorum, 
Ben...! 

Ben Ömrüme Daha Fazla Yük Olmak İstemiyorum...!!!