Başımdan Aşağı Yağan Duygu Yağmurlarında Islandıkça Bıçak Olup Batıyor Seni Anlatan Kelimeler...
Yazıyorum, Kanıyorum, Kanadıkça Daha Çok Yanıyorum, Sana Susuyorum...
Yetmiyor Yazdıklarım, Belki de Kelimeleri Yetiremiyorum...!
Yalnızlığıma Ağlayan Yağmur Damlaları Vuruyor, Hıçkırıklara Boğuluyor Gökyüzü...
Susmalarım Parçalanıyor ve Her Bir Nota O Olup Akıyor Avuçlarımdan Yağmur Damlalarına Karışıyor, Benim Ona Karıştığım Gibi...
Aslında "Her Zaman Suçlu Bendim" Diyerek Sonun Nasıl Bir Şey Olacağını Bilmeden Sigaramdan Bir Nefes Alıp Başlamak İstiyorum Sözlerime...
Bir Kaç Zamandır Kendimden Kaçıyorum İşin Aslı, İnsan Kendinden Kaçamaz Denilmesine Rağmen...
Tek Eksilmeyen Alışkanlığım Gecenin En Sessiz Saatlerine Kadar Bekleyip Kendime Unutana Kadar Düşüncelere Dalmak...
Yüzlerce Anlatacak Şeyim Olmasına Rağmen Sessizliğe Gömülen Sonu Eksik Cümlelere Sahibim Herhalde...
Gözlerim Kapanana Kadar Uykuya Direnmek, Ciğerlerim Solana Kadar Sigara İçmek, Değişmeyecek Özelliklerimden, En Azından Sonunda Kendime Bulana Kadar...
Gecenin Karanlık Yüzündeyim...
İçim Ölüm Vadisi, Kalbime Kurulmuş Sırat Köprüsü, Geçsem Olmuyor Düşsem Olmuyor...
Koca Bir Şehir Var İçimde, O Kadar Büyük ki Kayboluyorum Kendi Yalnızlığımda...
Bazen Yolcu Oluyorum Bazen Hancı Ama Hepsinde de Aynı Sancı...
Küçük Bir Kalp Var İçimde, O Kadar Küçük ki Bulamıyorum Kendimi Hiçbir Yerinde...
Bazen Hırsız Oluyorum Bazen Arsız...
Seni Çalıyorum Yaralarıma Senden Habersiz...
Bir Şeyler Eksik, Çok Şeyler Yarım...
Anlamsız Geliyor Bütün Kelimeler ve Aklıma Üşüşüyor Dile Gelmeyenler...
Bir Kemanın Teline Dokunuyor Gözyaşlarım...
Susuyorum...
Küsüyorum...
Sustuğum Kadar Kızıyor Küstüğüm Kadar Seviyorum...
Giden Gidince, Kalan Kalamıyor Aslında, En Çok O Gidiyor Gidenle Beraber, En Çok O Yoruluyor Kalan Düş Kırıklıklarını Temizlerken...
Bu Gün Günlerden Ne, Üzerimdeki Elbise Ne Renk, Veya İçtiğim Çay mı Zehir Bilmiyorum...
İçli Bir Türkü Söylüyor Yüreğim...
Bastırıyorum Her Defasında Avaz Avaz Haykırışlarımı...
Parçalandıkça Göğüs Kafesim Daha da Lal Oluyor Susmalarım...
Bugün Kaçıncı Gün Bilmiyorum Sabahları Öksüz Uyanmalarım?
Kaçıncı Gece Kan Ter İçinde Sıçramalarım?
Sahi Kaç Martıyla Selam Gönderdim Ona?
Kaç Dalga Özlem Götürdü Onun Yüreğinin Sahiline?
Hiç Bakıp Bakıp Daldığı Oldu mu Uzaklara?
İliklerine Kadar İşledi mi Yalnızlığın En Ucu?
Ya da Yasaklar Kondu mu Boğazında Düğümlenen Cümlelere?
Bir Şarkının Melodisinde Öldü mü Hiç?
Gözyaşlarını Gizledi mi Yastık Altlarına?
Hani Geceler Vardır Ya?
Yıldızlar Dökülür Gökyüzünden...
Sessiz Hıçkırıklar Duyulur Gecenin Koynundan...
Yırtar Gecenin Sessizliğini...
Böler Kurulan O Güzel Hayalleri...
Yüreğinde Fıtrınalar Kopar O An...
Yıldırım Gibi Çakar Yürekte...
Solar Gönül Bahçenin Çiçekleri...
Üşür, Titrersin Zemherilerde...
Hani Karanlık Geceler Vardır Ya, Bütün Acımasızlığıyla Giyinir Seni...
Dünyada Ne Kadar Acı Varsa Yükler Omuzlarına...
Çökersin Yavaş Yavaş...
Bir Işık Ararsın, Bütün Işıklar Kararır...
Bir Umut Ararsın, Umut Yolların Tıkanır...
Bir Hayal Kurarsın, Koşarsın Peşinden Yorulursun, Yenilirsin, Üzülürsün...
Kendine Bir Dünya Kurarsın, Kalbini Başkahraman Yaparsın...
O Ne İsterse Hiç Düşünmeden İtaat Edersin...
O Nereye İsterse Gözün Kapalı Gidersin...
Yalnızlığı Gözyaşlarına Mesken Tutarsın...
Uyumadan Kendini Rüyalara Atarsın...
Acıdan Kaçarsın ve Uyanmak İstemezsin...!
Bilirsin ki Uyandığın Zaman Canın Çok Yanacaktır...!
Suskunluğuna Bir Anlam Veremezsin...
Saniyeler, Dakikalar ve Saatler Sanki Ağır Ağır İlerliyormuş Gibi Gelir...
Zaman Durmuş Hatta Hiç Akmıyordur Kimi Zaman...
Eksiksin, Yoksunsun, Yalnızsın ve Seviyorsun...
Belki de Bu Sevmekten Daha Başka Bir Şey Ama Adını Koyamamışsın...
Aklına Geldiği Zaman Sevgili, Gönlüne Ateşi Düştüğü Zaman
Gecenin Bir Vakti "Gel!" Diye Çağıra Çağıra, Dillendire Dillendire, Kimi Zaman İsmini Anarak Kimi Zaman Yaradandan Medet Umarak Onu Dilersin, Onu Çağırırsın...
Islak Gözlerle Sevdaya Koşmak Nasıldır Bilir misin?
Önce Hasret Fırtınası Sarar Ruhunu Sonra Hayal Yağmurları Başlar Aklına Yağmaya...
Depremler Olur Kalbinde, Sarsılır Bedenin Baştan Aşağı...!
Gözlerin Bulutlanır, Özlem Yeşerir Avuçlarında...
Yanar, Tutuşur Ellerin...
Anlatamazsın Kendine Dahi Kendini...
Dilin Lal Olur, Ölüm Sessizliğine Bürünürsün...
Zordur Sevgiliyi Beklemek...
An Gelir, Yüreğinin İçinde Durması Yetmez...
Ruhların Duyduğu Yakınlık, Mesafelerin Kattığı Uzaklığı Yok Edemez...
Bazen Gece, Bazen Mavi, Bazen Hece Olur Beklersin...
Kendi Yaralarını Kanatır Beklersin...
Aşk İçin Söylenenlerin Hepsi Hislerine, Düşüncelerine, Yüreğine Dahildir...
Gelemeyeceğini Bile Bile Tüm Bahaneleri Baştan Affedersin...
Gel(e)meyeceğini Bilir, Beklersin Beklersin...
Derler ki; Sonbahar Gelince Doğa Hüznü Giyinir Üzerine...
Hüzün Giyilmezki Hüzün Yaşanır Sadece...
Ve Hüznün Yaşanması İçin İnsanın Kendisine Zaman Ayırması Yetmez...
Kendisine Ayırdığı Zamanda Hayalleri Sonbahar Misali Sararıp Umutları Tel Tel Yüreğinden Dökülürken Avuçları Üşür...
Hayat Gündüz Yaşanır Oysa İnsan Kendisini Gece Daha Çok Anlar ve Yaşar...
Onun İçindir ki Sonbahar Geldiğinde Geceler Uzar ve İnsan Kendisinde Varolupta Işıkta Yaşayamadığı İçsel Duygularını Göğün Karanlık Yüzüne Salar...
Hüzün Sonbaharda Değil Gecededir...
Hüzün İnsanın İçindedir...
Şimdi Diyeceksinki Nereden Çıktı Bu Hüzün Meselesi?
Bilmem ki Nereden Çıkıp Sarıverdi Beni...!
Belki de Baktığım Resmin Suretine Bir de Gecenin Çığlık Çığlığa Bağıran Sessizliği Eklenince Dünyayı Sessize Almam Neden Olmuştur...
Hayat Bir İyi Niyet Temennisidir, Bazen Duyarsın Sesini Bazen Duymazsın...
Hayat Yaşamak İstediklerinle Daha Bir Anlamlıdır, Bu Bazen Elinde, Bazende Değildir...
Yaşarsın Sadece Ama Bilerek Ama Bilmeyerek...
Söylemek İstediklerini Ertelersin Yaşamak İstediklerini de...
Hatta Hayallerini de Ertelersin...
Ağlarsın Kimi Zaman Ama Bu Kez İsteyerek...
Her Zaman Söylediğim Sözü Defalarca Söyleyebilirim, "Beni Benim Gibiler Anlayabilir Ancak"...
Hiç Sevmemiş Birisine Sevginin Ne Kadar Güzel Bir Şey Olduğunu Anlatmak, Ona Peri Masalı Anlatmaktan Farklı Bir Şey Değildir...
Yazılarım Her Zaman Farklı Bir Boyut Taşımış Olsa Gerektir Bu Yüzden...
Dışarıdan Bakan İnsanlar İçin Gereksizdir...
Kendime Sesleniş Oldu Bu Yazı...
Kimi Zaman Sessiz Gecelere, Kimi Zaman Kanayan Kalbime, Çoğu Zamansa Kaybolan Ruhuma Bir Sesleniş...
Acılara Alıştım Zamanla...
Gün Geldi Sensizliğimde Yalnızlığımı Tanıdım.
Anlatamayınca Sevdiğimi Boşluklara Sitem Etmez Oldum Zamana. ..
Gülmeyi Reddedince Dudaklarım, Gözyaşlarımı Kattım İsyanlarıma...
Ne Zaman Yeltense Aklım Onu Unutmaya Aklım Başımdan Gider Daha da Yerleşir Yüreğime…
O Anlarda Daha Çok Dökerim Onu Kağıda...
Başkaları Buna Yazmak Desin Ben Aslında Yüreğimden Oluk Oluk Onu Dökerim Satırlara...
Şarkılar Nerden Vurursa Oradan Düşerler Yüreğime O Olup...
Yüzlerce Şarkıda Binlerce Kelime Hep Onu Söyler Aslında...
Her Renk Kahve Kokar Gözleri Gibi, Gökkuşağı Bile...
Bir Ah! Diyerek Süzülür Dudaklarımdan Gözyaşlarım...
Bir Ah Daha Diyerek Çıkar Yüreğimin Yaslı Köşesinden Izdırabım..
Düşlerimden, Gülüşlerimden, Şarkılarımdan, Şiirlerimden, Bekleyişlerimden, Özleyişlerimden Gitmesin Diye Anlamlar Yağdırırım Üstüme...
İçimden Yuvarlanır Duygular Düşüp Cam Parçalara Bölünür...
Huzursuz Uykular Cehenneminde Dudaklarıma Yapışır Hüzün...
Karabasanlarla Boğuşurum Uykusuz...
Çünkü O Benim Ruhumdu, Ruhumun Diğer Parçası...
Sözlerimin Anlamı...
Anlamsızlığımın Çığlığı...
Kelimelerimin Kalp Atışı...
Kalbimin En Sağır Yanı...
Düşsüzlüğüm...
Hayalinin Sınırsızlığıydı...
Aslında Kimsenin Kimseyi Unuttuğu Filan Yoktur, Yutkunur Sadece, Hıçkırık Tutar, Konuşamaz...
Ağlarken de Gülümser İnsan, Ağlarken de Hakkını Helal Eder...
Gözlerini İçi Gülümserken Bile Ağlar İnsan, Bazı Gözyaşları Bir Teşekkürdür Bazıları Du'a Mahiyetinde...
Aslında Kimse Kimseyi Unutmaz...
Kimisi Kendisini Unutturur İşte...
Sevgili...Ben Seni Hüzün Kokulu Şiirlerinde Sevdim...
Aynı Dili Konuştuğum Aynadaki Yansımamdın...
Bendeki Aşkın Tek Adıydın...
Sol Yanımın Anlamıydın...
Sen Aşka Susuzluğumu Sırılsıklam Eden Adamım...
Sen Mutsuzluğumu Huzura Bulayan Yanım...
Seni Sevmeme Neden Olan O Kadar Çok Şey Var,
Ama Anlatılması İmkansız Duygulardayım...
Öyle Güzel Dolmuşun ki Bedenimin En Ücra Köşelerine Gözlerimden, Nefesimden Taşıyorsun Aşk Diye...
Sevgili...
Ben Adı Olmayan Resimlerde Tanıdım Seni...
Bana Ne Kadar Uzak Olsan da Sevdim Seni...
Kendimce Hayallere Kapılıp Umutlar Büyüttüm Yüreğimde...
Bir Keresi Daha Olamasa da Seni Görebilmenin İmkansızlıklarda Sevebilmeyi Öğrendim Seni..
Özlemek İstedim Seni Resimlerinde...
Umudumla Sabrımla Yetiştirdim Seni Göğsünde...
Ruhumla Besledim Gecelerce...
Saklamak İsterken Seni Dizelerimde, Ateşlere Düştüm Mısralarımın İçinde...
Göklere Uzanan Ellerimle Olmayan Sabahları Gözledim Yakan Acısıyla...
Kulaklarımı Çınlatan Gecenin Gri Tınılarıyla...
Vazgeçmedim Sevdamdan.....
Öyle Çok Sevmiştim ki; Delicesine, Ölürcesine...
Aşk Adına Yapılan Bütün Tanımların Ötesinde...
Sana Kaç Mevsim Yanmıştım?
Kaç Mevsim Fırtınalanmıştım?
Kaç Mevsim Derinliklerinde Kaybolmayı Düşlemiştim?
Kaç Mevsim Derinliklerinde Kayboluşlarımın Hayali Yaşanmışlıklarıyla Yangınlarıma Sığınmıştım?
Kaç Mevsim Sevdamın Deli Ruhunu Bastırmaya Çalışmıştım?
Kaç Mevsim Gözlerimdeki Yaşlarla Söz Dinletememiştim?
Bilirsin...!
Sonsuzluğun Çağırdığı Yerde Seninle Olmak İstedim...
Bir Derin Nefeslik Yaşamda Var Olmak Ya da Dirilmek, Benliğimin Söylediği Senli Şarkıları Dinlemek İstedim...
Yalan Yok, Nefes Nefese Geçen Gecenin Kör Sabahına Kadar Ne Varsa Yaşanan Hep Hayalimi Süsledi...
İki Ruhun Bir Deden Olması, Bulutun Dağı Sarması, Dalganın Sahili Elde Ettiği Halde Tekrar Tekrar Israrla İstemesi Gibi İstedim...
Ve Biliriz ki İstedin...
Sevgili...
Hep Seni Okudum Gecelerce...
Her Okuduğum Satırı Kalbime Yazdım Asırlarca Kalsın, Kimse Silmesin Diye...
Okudukça Kendimi Buldum Sende...
Kaybolmuş Bir Ben Vardı Mısralarına Sığınan, Belki de Yitirmişliklerimden Kaçıp Cümlelerine Saklanan...
Sıcak Gülüşlerimdim Sen Benim...
Güle Cansuyu Vermek Gibiydin...
Sebepsiz Sensizliklerim İtiraz Değil, Seni Seyrediş...
Düşten İbaret Olsan Kokunu Duyamazdım...
Ben Seni Sessiz, Duyusuz, Kokusuz Olsan Yine Severdim...
Yine, Yine Seni Seçerdim...
Bedenen Yoksunum Senden Ama Her Fısıltıda Senin Sesin, Her Yüzde Senin Gülüşün, Her Yerde Senin Kokun...
Sevgin Hep Benimle Sen Hep Benimlesin...
Sensizlik Tortusu Yok Bende...
Her Şey Unutulur Sen Unutulmazsın...
Unutmam Seni, Unutamam Senli Enleri, İçime Bıraktığın İzleri...
Yokluğunun Başıma Koyduğu Yastığı, Gözlerime Bakınca İçime Bıraktığın Ferahlığı...
Aklımdasın...
Yine Yangınlarımdasın...
Sen Deyip Susuyorum Ben Deyip Ağlıyorum Her Defasında ...
Keşke Hiç Değişmeseydi Dilimdeki Dua'm...
Hapsolsaydım Sol Yanına Hiç Çıkamasaydım...
Her Gece Yıldızlardan Tuttuğun Dileklerinden Ben Kaysaydım Gönlüne...
Her Sabah Huzuru Getirseydin Çocuk Ruhuma...
Her Mevsim Deniz Kokan Tenim Hep Böyle Aşk Koksaydı Sana...
Artık Cümlelerim Devrik Şiirlerim Yarım Yamalak...
Seninleyken Hızlı Geçen Günler ve Geceler Şimdi Bitip Tükenmek Bilmeyen Saatlere Teslim...
Eskiden Ne Renktim Bilmiyorum Ama Şimdilerde Hazan Sarısıyım Çok Uzaklarda...
Dudaklarından Dökülen Her Kelimesi Gönlümü Ateş Parçası Edenim, Bakma Sen Benim Ağladığıma...
Güneş Küsse de Bana Seni Yaşatır Büyütürüm Islak Kirpiklerimde...
Ben Seni Benden Çok Uzaklarda Olsan da Severim...
Üzülme Ne Olur, Bakma Böyle Olduğuma...
Endişelenme Sakın, Meraklanma, İyiyim Ben, Sadece Birazcık Senle Doluyum O Kadar...
Bunun İçin Kendini Üzme Ne Olursun...
Sen Olması Gereken Gibi Davrandın, Kayboldun Ama Hala Hayatımdasın...
Ben Sadece Kendime Aşkı Yaşatmak İstedim, Ayaz Gecelerimi Yüreğimdeki Ayazımla Isıtmak İstedim, Hepsi Bu...
Yokluğun Acı Dolu muydu?
Evet...
Ama Pişman mıyım?
Asla...
Yine Yaşayabilir miyim?
İçinde Sen Varsan Ölümüne Evet...
Çünkü Sen Evet'lerimin İçindesin...
Avuç İçlerimin Tek Du'ası, Yüreğimin Isıtan Ayazı, Sen Varsın Artık, Tek Bu Yürekte...
Öyle Bir Hapsettin ki Beni Kendine Açılmam Başka Kilitlere...
Biliyor musun?
Hayatımın Anlamı Olacaksın Bütün Ömrümce...
Sevgili...
Kim Geldiyse "Bırakın Yansın!" Dedi Ama Sen Kadar Olamadı Hiç Biri...
Oysa Çölde Serap Değildi İsteğim, Biraz Bahar Bırak Avuçlarıma İstedim...
Canıma Dokunuyor Bu Sensizliğin Her Bir Zerresi...
Ben mi İstedim Seni Sevmek?
Ben mi İstedim Hasret Çekmek?
Ben mi İstedim Gizlice Yastıklara Sarılıp Ağlamayı?
Uzaklara Dalıp Hasretini Çekmeyi?
İmkansıza Sevdalanmayı Ben mi İstedim?
Kor Ateşler İçinde Yanmayı, Her Güne Sensiz Uyanmayı Ben mi İstedim?
Sevgili...
Şimdi Odamda Gecenin Karanlığı, Sessizlik, Duygularımın Yoğunluğu ve Uykuya Direnen Gözlerim Var...
Sensizliğimin ve Sensizliğin Tam Ortasından Seyrediyorum Hayatı...
Gözlerimi Kapattığımda Yanımda Olmasan da Hayalinle Paylaşıyorum Odamı...
Seni Hissederek Başkalaşıyorum, Duygularımın Fırtınalarında Sen Oluyorum...
Soluyorum Yüreğimle Seni...
Gökkuşağının Bütün Renkleri Yüzünde, Yanımdasın, Varsın İşte...
Uçsuz Bucaksız Nehir Gibi Sana Akıyorum...
Uçurumun Kenarında Acıya İnat Sana Tutunuyorum...
Bir An Üşüsem, Hayallerine Dalmak Bile Yetiyor...
Sensiz Seni Sevmeye Öyle Alıştım ki; Senin Yerine Kimseyi Koyamaz Oldu Kalbim...
Aşkı Sevgiyi Ben Sende Tattım...
Seninle Başladım Hayata, Seninle Bitireceğim...
Hadi Bu Gün İlk ve Son Kez Hüzünlerimizi Erteleyelim Seninle...
Yarım Kalan Du'alarımızı Tamamlayalım...
Hadi Gel Bugün İlk ve Son Kez Aynı Hayatı Aynı Aşkı Yaşayalım...
Aynı Anda Tebessüm Edelim, Aynı Şarkıları Dinleyip Aynı Şiirleri Söyleyelim...
Aynı Ezgiyi Dinleyelim Aynı Şarkı Söyleyelim...
Aynı Anda Söyleyemesek de Aynı Anda Hissedelim...
Susmak Zorundayım Aslında...!
Cevabını Veremediğin, Çıkış Yolunu Bulamadığın Bir Dünyanın İçinde Nefes Almaya Çalışmak Boğazını Tıkıyor İnsanın...
Yutkunmak İstedikçe Gömülüyorsun İçine Düştüğün Çamurun Dibine...
İçin İçin Yiyorsun Kendini, Karnın Doymak Bilmiyor Acıya...!
Acı Nedir ki?
İnsan Hiç Haz Duyar mı Acıdan?
Her Çektiğin Acıda Bir Yerlerin Kanar Aslında, Dışa Akmasa da Kanar İşte...
Kansız Bırakmasa da Cansız Bırakır...
O da Yeter İnsanı Bitirmeye...!
Son Sözlerim Hayat'a...
Ey Hayat, Yine Dalganı Geçtin Benimle...!
Önce Büyüttün Küçücük Bedenimi, Bir Daha Üzerime Giyemez Oldum O Çocuk Masumiyetimi...
Oysa Ne Kadar Küçük Hayallerim Vardı ve Dünya O Hayallerim Kadar Dardı...
Aslında Ben Kendimin Güneşi İdim ve Karanlığa Batmayı Hiç Bilmezdim...
Yağmurlarda Üşümez, Asık Suratlı Gökyüzünden Korkmazdım...
Bana Sevmeyi Öğretirken Mutlu Olmak İçin Sevmek Yeter Zannederdim, Oysa Gerçek Mutluluk Severken Sevilmenin Verdiği Huzurdaymış Çok Geç Anladım...
Ve En Önemli Öğretinde; Umut Sınavında Sınıfta Kalmanın Verdiği Izdırabı Yaşattın Bana...
Ama Asıl Öğrendiğim Şey Nedir Biliyor musun?
Sevdiğini Kaybetmenin Verdiği Acıyla Büyüyen Bedenimdeki Küçücük Kalbimin Ölümün Bir Adım Üzerinde Gezindiğidir...!
Bak Şu Acı Yüklü Yüzüme; Gülüşlerimi Gözyaşlarımla Nasılda Suluyorum...
Gözlerimden Süzülen Damlaların Kara Bulutlardan Dökülen Yağmur Tanelerinden Daha Çok Üşüttüğünü Öğreniyorum...!
Hayata ve Sana Uzun Soluklu Bir Mola...
________________________________________
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.